DEDEKTİFÇİLİK

15- ESARET

kadir beyimiz

"naptığını sanıyorsun sen . "dedi kızgın bir ses tonuyla

" sana güvenemiceğimi biliyordum satıcakmıydın beni kızın kim olduğunu biliyorum polis ile iş birliği yapıcak kadar aşağlıksın aynı annene benziyorsun bencilsin kendinden başka kimseyi düşünmüyorsun"

" sakın o senin işlerin yüzünden benim için hayatından oldu sakın annemi bencillikle suçlama burda bencil olan tek kişi sensin sen kendi işlerin için bile bana silah doğrultabiliyorsun"

" kes bartu kızı bana ver hemen yoksa seni vururum ve emin ol bunu yapmaktan asla çekinmem"

" asla yapmam unut bunu"

" kaşınma bartu seni burda öldürüp kızı alır çıkarım burdan yaparım bunu ." dediğinde yüzündeki ciddiyetten yapabiliceğini anlayıp bartunun önüne geçmeye yeltendin fakat son anda bartu kolumdan tutup beni tekrar arkasına aldı

" akıllı kız hadi uzamasın bu mesele"

" bartu bırak beni"

" asla"

" öldürücek seni . "dedim ağlak bir sesle

"umrumda değil"

" kızı dinle bartu ." dediğinde boş duvara ateş etti

"bir dahakine boşluğa ateş etmem"

ben kendimi bartunu önüne atmaya çalışsamda bartu her seferinde buna engel oluyordu

" bartu bırak"

" aşık mı oldun lan sen bu kıza " dediğinde ortam sessizleşti kadir beyimiz yine konuşmaya başladı

"salaksın oğlum sen acınıcak haldesin bi kıza bağlı hayatını bitiriceksin kıza da yazık sonunun annen gibi mi olmamsını istersin ." dediğinde bartu sinirle bani bırakıp babasına koşarak ona yamruk atmayı planlıyordu ama planladığı gibi olmadı kadir şerefsizi bartuya teş etmişti bartuyu kanlar içinde yerde görünce yanına koştum neresinden vurulduğunu anlayamadan bi el saçımdan tutup kadir şerefsizi beni kendine yakınlaştırda ve

" sonunun böyle olmasını istemiyorsan benimle geliceksin . "dediğinde bartu yerde can çekişmesine rağmen hala beni düşünür gibi

" bı bırak onu ."

"kaybettin bartu oğlum olma hakkını kaybettin ."dediğinde beni dışarı sürüklüyordu ben ise bartuya bağrıyordum fakat nafile ben ona ulaşmaya çalıştığım her haretketimde daha da canımı yakıyordu

" şerefsiz hangi insan kendi oğlunu vurur ya nasıl yaparsın böyle bir şeyi . "dediğinde beni arabaya tıktı beni eli o kadar ağırdı ki çektiği saçlarım tel tel kopuyor gibi hissettim

" onu hiç bir zaman oğlum olarak görmedim annesine benzemesi büyük bir hata"

" kafayı yemişsin sen normal değilsin yardım çağırman lazım ölücek"

" gebersin umrumda değil ." dediğinde sinirle ona saldırmaya kalktım fakat çok da başarılı olamadım anında yüzümde ağır yumruk hissettim o kadar ağırdı ki kendimden geçmeme sebep oldu uyandığımda ise aradan çok zaman geçmiş olucak ki hava kararmıştı iyice ayıldığımde ellerimin bağlı ağzımında bantlı olduğunu fark ettim kıpırdandığımı fark eden adam

" nerdeyse geldik uyuyan güzel ." dediğinde sinirle kaçmaya çalıştım her ne kadar başarılı olamıyacağımı bilsemde ben cebelleştikçe kadir beyimizin hoşuna gidiyor gibi kahkaha atıyordu ve bu benim sinir krizi geçirmeme sebep oluyordu gözlerimden yaşlar akarken bi yandan bartuyu düşünmekten alamıyordum kendimi acaba nasıldı ölmüşmüydü yada yardım eden birini bulabilmişmiydi umarım hayattadır diye düşünürken