DEDEKTİFÇİLİK

14- ZORLU BİR GÖREV

sabah olduğunda gözlerimi açıp olduğum yerde gıpırdandım belimde bir kolun ağırlığını hissedince bi an şaşırdım ve kolun sahibine baktım onunla uyuduğumu nerdeyse unutuyordum gözleri kapalı bir şekilde bana dönüktü o sırada gözlerinin kapalı olmasını fırsat bilip yüzünü inceledim kirpiklerini burnunu dudaklarını hafif yeni çıkmış sakalları sonrada saçları ellerim hemen saçlarına gitti saçları o karad güzeldi ki kahverengi tutum tutam gözlerini üstüne düşmüştü ellerimle saçlarındı düzelttim sonra saçlarında biraz daha oyalanınca karşımda açık gözlerle karşılaştım refleks olarak ellerimi hemen çektim ama bu o hareketimden hoşlanmamış gibi elimi tutup önce yanağına götürüp artından dudaklarına götürüp öptü

" günaydın prenses"

" gü...günaydın"

"rahat uyudun mu ". dediğinde kıkırdadım

" sanırım bu apartmana taşındığımdan beri en huzurlu gecemdi"

"benim yanımda olduğun içindir ." dedi egosunu tatmin ederek

" hemen de şımar ." dediğimde güldü

" hadi kahvaldı yapalım ." dediğinde ikimizde kalkıp mutfağa yöneldik

"sen mutfakta kötüydün dimi senin olayın eve sipariş di gerçi dimi unutmuşum"

" geç bakalım dalganı sen sanki sen çok iyisinde"

" iyiyim tabi tek yaşıyorum diye senin gibi dışardan söylemişorum"

" doğru senin aşçın vardı dimi ."dedim gözlerimi deviririk

" kıskanıma kıskanma"

" ne kıskanıcam be ." diyip ikimizde gülmeye başladık ikimizde mutfakta bildiğimiz kadarıyla bi kahvaltı hazırlamaya çalışıyoruz ben salatayı yaparken o da yumurda haşlıyordu salatayı doğrarken bi anlık boşluğa düşüp parmağımı kesmiştim o anki refleksle hafifçe irkildim bartu bunu fark edip hemen yanıma geldi ve parmağımı kontrol etti

" iyimisin elini mi kestin"

" evet ama sorun yok derin değil zaten"

" dur buna pansuman yapmak gerek ". dediğinde ciddimisin dercesine yüzüne bakıyordum

" bartu parmağım kopmadı kesildi ne pansumanı yara bandı varsa yeter kanaması dursun şimdilik"

"geliyom ben şimdi ." dediğimde tezgaha dayanıp beklemeye başladım elinde bi yara bandıyla gelmesini beklerken ilk yardım kitiyle yanıma gelmişti ve bi anda kahkaha atmama neden oldu

"ne dersiniz dokdor bey ameliyat olmam daha doğru olurmu mazallah ölümcül bir yara sonuçta" . dedim dalga geçerek

" ha ha ." dedi o da benim gibi dalga geçiyordu

kutuyu tezgeha yanıma koyup içinden pamuk çıkarıp kanımı silmişti sonrada dezenfekte edip yara bandı yapıştırdı işi bittikten sonra kutuyu kapatım yanımda bıraktı

" seni bir daha mutfağa sokamicam anlaşılan"

" abartma istersen ." dediğimde bi adım atıp bana yaklaşmıştı

" abartmıyorum hatta bundan sonra sana daha dikkatli bakmalıyım . "diyip ellerini belime götürüp kendine bana dahada yaklaştırdı kafasını hafifçe öne eydiğinde

"bundan sonra benimsin ve ben bana ait olana sahip çıkarım ."

" parmağım iyiki kopmamış o zaman ." dediğimde kıkırdadım ve sonrasında hiç beklemediğim bir harekette bulundu belimden daha sıkı tutup beni kaldırıp tezgaha oturtturdu ve artık aynı hizadaydık