DEDEKTİFÇİLİK

18- PLAN

(Bartu' nun Anlatımıyla )

yerde kanlar içinde yatarken hayatı sorgulamıştım sevdiğim kızı babam başka bi adama teslim etmek için kaçırıyor ve beni öldürmeye teşebbüs edip çekip gidiyor ona olan nefretimin boşuna olmadığını anlamıştım o an kolumdaki acıya rağmen ayağa kalkmaya çalıştım gözüm kararsada başarılı olmuştum yavaşça banyoya ilerliyerek yarama müdahale ettim kurşunu çıkarıp yaramı sarmıştım aşırı zonklasada umursamadan odama gidip silahımı aldım ve kapıdan çıktım ve asansöre yöneldiğimde tarık beyle karşılaştım kim olduğunu bildiğimi bildiğini sanmıyordum ama sanırım açıklamanın vaktı geldi

"merhaba .... tarık bey " kendisini bana ahmet diye tanıttığı için şoka girmişti

" sen.... ."

" evet kim olduğunuzu biliyorum çiçek inde kim olduğunu biliyorum ." dediğimde silahını çıkarıp bana doğrulttu

" hayır hayır ben size zarar vermem"

" çiçek nerde ona zarar verdin mi"

" hayır... yani ... ." diye sayıklayınca

" çiçek nerde ." diye bağırdı ve artık bi açıklama yapmam gerektiğini fark ettim

"babam .... babam kaçırdı ve nereye götürdüğünü bilmiyorum bi adama vericeğinden bahsetti"

" buna neden inanayım neden bana doğruyu söyliyesinki"

" doğruyu söylüyorum engel olmaya çalıştım ama beni vurdu." diyerek kolumdaki yarayı gösterdim .

" doğru bile olsa neden bunları bana söylüyorsun ki"

"çünkü ben sizinle aynı taraftayım"

" nasıl yani"

"bakın şu anda bunları anlatıcak vakit yok babamı bulmam lazım"

" bulsan bile sana çiçeğin yerimi söylemez bizim bulmamız lazım ." dedi yavaşça silahını indirerek uzlaşma yoluna giricekmiş gibi beraber asansöre yöneldik ve dışarı çıktık ben kendi arabama binmek üzereyken

" o kolla araba kullanamazsın atla ." dedi kendi arabasına binmemi istmişti bende tereddüt etmeden arabasına bindim ve birlikte karakola gittik ve çiçeği bulmanın yollarını aradık babamın telefonunu sinyallerinden nerde olduğunu araştırp yerlerini tespit ettik fakat şimdiki yerinde olmadığı için tam konum alamıyorduk fakat geçtiği yerleri az çok bilebiliyorduk bu yüzden o civardaki bütün evleri kontrol etmek üzere bir kaç ekip aramaya çıktık ben yine tarıkla aynı arabada en önde gidiyorduk

" sen çiçeğin polis olduğunu filan nasıl anladın yada benim gerçek adımı nerden öğrendin ." diye sorduğunde nasıl cevap vericeğimi bilemedim çünkü eğer bunu çiçeğin kendisinin itiraf ettiğini söylersem kovulma olasılığı çok yüksekti

"iyi bir gözlemciyimdim bu konuyu öğrenmemin üstünden bir kaç gün geçti sizin adınızı o söylemişti bana"

" onun polis olduğunu öğrendiğinde intikam alman gerekmiyor muydu şimdi ise onu kurtarmama yardım ediyorsun"

" intikam alamicak kadar değer veriyorum kendisine " dediğimde hiç düşünmeden pat diye

" aşıksın dimi ona " dediğinde şok içinde ona döndüm

" bana yalan sölemene gerek yok zaten anlamıştım en son kaçırıldığında ona nasıl baktığını onun için ne kadar korktuğunu gördüm aynı şekilde o da"

" nasıl yani o bana nasıl bakıyor ki "dediğimde kıkırdadı

" çiçek hayatına kolay kolay kimseyi almaz güvendiği insanlar bi elin parmağını geçmez ama belliki seni o parmaklara eklemiş ." dediğinde yüzümde bi tebessüm oluştu onun güvenebiliceği biri olmak şu anda isticeğim şeylerin başında saatler sonra uçsuz bucaksız bir yere gelmiştik artık hava aydınlanmıştı biz civar civar gezerek olduğu yeri bulmaya çalışıyorduk burası dağ başında bi köy gibiydi eski püstü terk edilmiş evler vardı ve nerdeyse hepsine baktık ve araştırdık

SAATLER SONRA

" bartu burda da yok"

" demin baktığım evden de çıkmadı tepeye çıkalım ." dediğimde artık ertesi güne geçmeştik öğle saatlerindeydik ve çiçeğe dair hiç bir iz yoktu arabaya bindiğimizde yola koyulduk ve dağın dahada üst kısmına çıkmaya karar verdik ve yola çıktığımızda büyük siyah son model bir araba vardı ve plakası farklıydı bundan şüphelendiğimi tarığa söylediğimde arabayı takip etmeye başladık yaklaşık bir kaç saatin sonunda istediğimiz yere varmamızın sevinci vardı üstümüzde

" yeterince süphe çeken bir yer bence adamalrın tiplere bak"

"arabadan inmeden bi gözetliyelim"

" ne gözetlemesi ya inelim indirelim hepsini"

" bartu bey biz polisler sizin aksine kafasına göre kimseyi vuramıyoruz ". dediğinde bi 15 dakika filan bekledik fakat sonrasında bi silah sesi duyunca artık beklicek bir şey olmadığını anlayıp arabadan indik ve çatışmaya başladık bahçedeki adamları sırayla indirdiğinizde eve girdik ve ordaki adamları da vurduk ama sadece yaralıyorduk biz vurdukça arkadan polisler kelepçeliyordu biz yukarı çıktıkça adamlar azalıyordu en son tarığı gördüm bi adamı bi kap açması için zorluyordu o an çiçeğin orda olduğunu anladım ve sonunda prensesimi bulmuştum ve artık kaybetmemek için herşeyi yapıcaktım