Ever Green

13

"වරල සිකිපිල් සෙනෙර සලමින්..
නයන නිලුපුල් සුවඳ ඉසිමින්..
උරමඬල සියපත් වතින් නිසි සරසා..
ප්‍රියයාන හදවත තුනු සිරින් සදනු.."

එයාගෙ තුරුළ්ලෙම ඉන්න ගමන් මං ඒ සින්දුව ප්ලේ කලේ මගේ ෆෝන් එකෙන්මයි..

ඉඳි කටුවක් බිමට වැටුනත් ඒ හඬ හොඳින්ම ඇහෙන තරමටම නිශ්ශබ්දතාවයක් පරිසරයෙ තිබුණ.ඒ නිහඬ බව එක්කල ෆෝන් එකේ ප්ලේ වෙන සින්දුව මගේ හැඟීම් අවදි කරවන්න සමත් වුණා කිව්වොත් හරි..ඇත්තටම මට ඕනි වුණේ මාව සැනහෙනවට  වඩා සර් මගෙන් සෑහෙනව දකින්නයි..

එයාගෙ තුරුල්ලෙම ඉන්න මට මොහොතකට හිතුණා එයා ඉස්සරහට ගිහින් නටන්න...පුංචි කාලෙ ඉඳන්ම කලාවට ලැදි නිසාම මට ලස්සනට නටන්න සිංදු කියන්න පුළුවන් කමක් තිබුණා..

"වරල සිකිපිල් සෙනෙර සලමින්.."

ඒ පද පේළිය ඇහෙනවත් එක්කම එයා මගෙන් කළ ඉල්ලීම මට මතක් වුණා..මටත් ඉණ ගාවට වගෙ දිගට තියෙන කොණ්ඩයක් තිබුණනම් එයා ඉස්සරහට ගිහින් ලස්සනට නටන්න පුළුවන් නේද කියල මට හිතුණා...පංච කල්‍යාණියෙන් සම්පූර්ණ ලස්සන ගෑණු රූප නටන විදිහ මගෙ ඇස් ඉස්සරහ මට මැවි මැවී පේන්න ගත්තා.මොහොතකට ඒ ගැහැණු රූප වෙනුවට මං මාව ඒ තැන් වලට ආදේශ කර ගත්තා..

මං පිරිමියෙක් තමයි..ඒත් මට ඕනි වුණා සර් වෙනුවෙන් මේ ලෝකෙ ඉන්න මෘදුම කෙනා වෙන්න..මට එයා වෙනුවෙන් තව තවත් හැඩ වෙන්න ලස්සන වෙන්න ඕනි වුණා..එයාගෙ ඒ පිරිමි හිත වෙන කෙල්ලෙක් ළඟ නතර නොවෙන විදිහට මං ළඟ තියා ගන්න මට වුවමනා වුණා..

ඉතිං ගැහැණියෙක්ට වඩා මෘදු වෙන්න පුළුවන් විදිහක් තියෙනවනම් මං අනිවාර්යයෙන්ම සර් වෙනුවෙන්ම ඒ දේ කරන්න කැප වෙලාම හිටිය...

"දෙතොල මීවිත අමා පුදමින්
දෙතන කළසින් පවස නිවමින්
සිරි යහන සුපහස තනා පුළුලුකුළේ..
පතිකුලය සුමිහිර සදා රැක වසනු..."

දෙතොල් මීවිත ඇති තරමටම දෙන්න පුළුවන් වුණත් ... ඒ කියනව වගෙම කොහෙන්ද මට කළස් වන් දෙතනක්..සැනහෙන්න දෙන්න තරමට පුළුලුකුළක් තිබුණෙ නෑ මට..හැම දේටම වඩා මේක අසම්මතයක් ඇතුළෙ තියෙන අසම්මතයක් වෙච්චි කොට මට කොයින්ද පතිකුලයක්..?