Two badboys and their victims (#wattys2015)

Cléo's story

Ik kon echt de slaap niet vatten. Hoe moe ik ook was het lukte me niet om in slaap te vallen. Om de vijf minuten liet ik mijn blik langs de deur van mijn slaapkamer glijden met de schrik dat Shane of Jonathan daar zou staan. Shane was al eens eerder in mijn kamer geraakt dus hij zou het zo zonder enkel probleem nog een keer kunnen doen. Wat me dus de stuipen op het lijf jaagde. Ik was het draaien en keren in mijn bed beu dus stond ik op. Ik liep naar de keuken en nam een tas warme melk met honing. Dit bracht me thuis ook altijd op mijn gemak. De sofa, waar ik nog niet in gezeten had, stond uitnodigend in de hoek van de woonkamer en ik begon te zappen om te kijken of er nog iets op tv was. Maar zoals ik al vermoede ging er om half drie in de morgen niet echt iets speciaals op zijn. Ik besloot dan maar om mijn kans eens te wagen en sloop de gang op. Ik wou naar buiten om eens een frisse neus te halen. Gelukkig was de gang leeg en kwam ik verder niemand tegen op mijn weg naar buiten. Shane en Jonathan gingen blijkbaar hun schoonheidsslaapje niet voor mij laten, waar ik overduidelijk blij mee was. Ik had genoeg van die twee.

Mijn jas beschermde me tegen de meeste wind maar toch was het nog altijd fris op het strand. Het water golfde en sloeg of en toe tegen de rotsen aan de rechterkant van het strand. De campus leek wel aan de rand van het land te liggen. Zover je kon zien was er alleen maar water met hier en daar een lichtje dat dreef die aangaf dat er een boei lag. Van dit uitzicht zou ik eeuwen kunnen genieten.

Een luide snik haalde me uit mijn dagdroom en liet mijn blik de omgeving afspeuren. Een enkel lichtje in de duinen achter de rotsen was de aanwijzing dat hier iemand zat. 'Hallo? Is daar iemand?' Mijn pantoffels beschermde mijn voeten nauwelijks waardoor er steeds meer en meer zand zich tussen mijn tenen gingen friemelen. Toen ik het licht naderde kwam er een kleine sillouette tevoorschijn. Ik moest even goed kijken voor ik het doorhad dat die persoon Cléo was. Ze was aan het huilen en zat in elkaar gekrompen naar de zee te staren. 'Cléo? Gaat het?' Ik ging naast haar zitten en legde een arm om haar heen. Meteen draaide ze zich naar me om en liet zich tegen mij vallen, nog harder snikkend dan daarvoor. 'Wat is er gebeurt? Shane of Jonathan hebben toch niets gedaan eh? Nee toch?' Als die twee haar iets hadden aan gedaan zou het hun laatste dag hier levend op aarde zijn. 'Nee, niet echt. Ze hebben mij geen pijn gedaan. Alleen het doet me denken aan vroeger.' Verbaasd keek ik haar in de ogen. 'Hoe bedoel je vroeger?' Ze schudde haar hoofd en rechtte zich terug. 'Beloof me dat je het aan niemand vertelt.' Ik knikte om mijn belofte te maken. 'Ik beloof het. Je kan mij alles vertellen Cléo.' Ze gaf me een dankbaar lachje maar ik zag toch dat ze er moeite mee had. En ik begreep haar wel. We kenden elkaar nog maar twee dagen maar ik had het gevoel dat we wel vriendinnen hier zouden worden. Ze nam een diepe adem teug en liet de woorden uit haar mond stromen. 'Op mijn vorige school ging het er net zo aan toe als hier. Jongens die met meisjes omgingen alsof ze speelgoed waren. Ik zat al jaren op die school en was net begonnen aan mijn afstudeerjaar. School was al een paar weken bezig maar op een dag verschenen er paar nieuwe in mijn jaar waaronder hij. Hij was de mooiste jongen die ik ooit had gezien. Zijn ogen zo groen dat het leek alsof je de pure natuur door zijn ogen kon zien. En zijn lichaamsbouw was zeker ook niet mis.' Ik knikte af en toe om te tonen dat ik luisterde. 'Alles meisjes waren in zwijm wanneer hij passeerde in de gang. Ze liepen als hondjes achter hem aan en hoopten allemaal dat hij hun zou zien staan. Maar zoals mister Shane en Jonathan nu ook deden, gingen die jongens allemaal achter meisjes aan die liever in de schaduw stonden buiten hun kleien avontuurtjes met een paar barbiepoppen van de popu's. Velen waren zo dom om hun te laten misleiden en werden dan ook vaak aangetroffen in de kleedkamers met de jongens. De meisjes werden van school gestuurd wegens seks in het openbaar maar de jongens werden gespaard. Hun families zaten mee in het bestuur en ze konden hun altijd terug weer misleiden om het door de vingers te zien. Want ze waren nu eenmaal, zoals zei het noemden, pubers met seksuele driften. En die ouders waren dan nog dom genoeg om hun telkens te geloven. Na een paar maanden lag er een papiertje in mijn kluisje waarop stond dat ik tijdens de middag eens langs de fietsenstalling moest gaan. Ik had geen enkel idee van wie het kon zijn maar ging toch met men domme verstand er naar toe. Daar heb ik al vanaf dat moment spijt van. Eenmaal daar werd ik vanachter gegrepen en op de grond geduwd door een paar gasten. En dan kun je wel al raden wat er daarachter is gebeurt.' Cléo was in tranen uitgebarsten en kon de laatste woorden nauwelijks uitbrengen. Ik was zo geschokt door haar verhaal dat ik nog kwader werd op Jonathan. Hij zou haar gerust moeten laten. Ik wenste dit niemand toe, zelfs mijn eigen aartsvijand niet. Cléo keek naar mij om mijn reactie te peilen. Het enigste wat ik kon zeggen was 'wow, wat erg.' Ik probeer me telkens rustig te houden als Jonathan bij me komt maar hij maakt het me zo moeilijk. En ondanks zijn reputatie durf ik niet tegen hem te zeggen dat hij me met rust moet laten. Ik heb al een paar verhalen gehoord over andere leerlingen die het met hun aan de stok hadden gekregen en die liepen nooit goed af. Maar misschien overdrijf ik en doet hij helemaal niets met mij. Wel bedankt om te luisteren. Ik ga terug naar mijn kamer.' Ik knikte en toen stond ze op. 'Slaapwel Jessica.' 'Slaapwel Cléo.'