Two badboys and their victims (#wattys2015)

Room mate

Het blussen van de brand ging moeizamer dan verwacht. Na ongeveer een uur was de brand geblust en waren alle leerlingen verzameld in de aanliggende eetzaal. Ik kon het nog steeds niet geloven. Ik was mijn kamer kwijt en zo waarschijnlijk ook al mijn bezittingen. Hoe kon deze brand ontstaan zijn. Het is duidelijk ontstaan in mijn kamer, maar hoe? Had ik het vuur laten opstaan? Brandde er een kaars? Ik kon wel duizenden redenen verzinnen maar geen enkele kon van toepassing geweest zijn in mijn kamer. Hoe moet dit verder? Hoe moet ik de schade betalen als ik er verantwoordelijk voor ben? Waar moet ik slapen gedurende het schooljaar? Nu zouden ze me toch wel een kamer kunnen geven in blok D bij de andere meisjes? Lies probeerde me te kalmeren maar ik was te overstuur. Overal werd er gespeculeerd over de brand en over mij. Het meisje die als enige in de jongens blok verbleef. Sommige zeiden dat ik het expres had aangestoken om de aandacht te trekken, om een andere kamer te krijgen. Andere verdedigden mij en beweerden dat ik de volledige avond bij Lies was, wat ook waar was. En anderen wouden er hun niet over uitspreken en gingen wachten tot als het schoolhoofd verdere uitleg ging geven over de hele situatie.

We zaten wel twee uur in de zaal. Het was inmiddels al voorbij middernacht en de meeste hadden hun dan ook genesteld tegen elkaar en waren in slaap gevallen. Al bij al was het rustig en ik was ook al een beetje bedaart maar ik kon het nog altijd niet geloven. De dubbele deuren van de ingang gingen open en mevrouw Delacroix, het schoolhoofd, en een paar leden van het schoolbestuur kwamen de zaal binnen met een paar agenten in de achterhoede. Alle leerlingen die in slaap waren gevallen werden wakker gemaakt door anderen en er heerste een complete stilte toen de nieuwkomers vooraan de menigte ging staan. 'Beste leerlingen, wegens de voorgevallen situatie zijn de lessen van morgen geannuleerd en zo ook de rest van de week zijn jullie vrij af. De lessen zullen binnen twee weken terug van start gaan want volgende week is er namelijk de jaarlijkse leefweek. Uiteraard zal hierover nog verdere informatie worden gegeven in de loop van de week maar voor vandaag ronden we af en mogen jullie allemaal beschikken naar jullie kamers. Alleen de leerlingen die betrokken zijn op de gang waar de brand zich bevond worden verzocht om hier te blijven als ook Jessica Read en Lies Dobbermans. Ik wens jullie nog een goede nachtrust en graag tot morgen.' Na mevrouw Delacroix woorden nam iedereen zijn spullen bij elkaar en begaven ze zich naar hun kamers. Alleen Lies, ik en een twintig tal jongens waaronder natuurlijk Shane, Jonathan, en de rest, bleven over en gingen naar voor om ons bij het schoolhoofd en haar garde te voegen. Ze waren nog even in een gesprek verwikkeld maar toen draaiden ze zich allemaal naar ons. Een van de agenten opende een map en ging aan het woord. 'Zeg gewoon ja als je hier aanwezig bent. Jessica Read.' Ik deed zoals gevraagd en antwoordde. 'Ja.' De agent bekeek me even en ging toen verder. 'Lies Dobbermans, Shane Black, Jonathan Monais, Jordan Spark, Criss Lingious, ....' Alle jongens waren aanwezig die hier moesten zijn. 'Goed, Mevrouw Read. Klopt het dat u niet aanwezig was in u kamer toen de brand uitbrak?'      'Ja dat klopt. Ik was bij Lies in haar kamer. We waren daar de hele avond en ik was in slaap gevallen toen de brand uitbrak. Lies moest mij wakker maken want ik had niet meteen door dat het brand alarm was af gegaan.' Lies bevestigde mijn alibi en de agent nam daarmee voldoende. 'Goed, daarvan zijn we op de hoogte mevrouw Read en mevrouw Dobbermans. Jessica, ik moet je vermelden dat er jammer genoeg niets meer over blijft van al je bezittingen. Mensen hebben de kamer na het blussen geïnspecteerd en alles is opgegaan in vlammen. Maar aangezien het u fout niet kan zijn doordat u uren voor de brand al niet meer in u kamer aanwezig was en de brand een gevolg is van een kortsluiting, zal de school alles vergoeden en staan zij ter beschikking om het broodnodige aan te schaffen dat u nodig hebt. Je ouders zijn geïnformeerd en zij zullen hier morgen langskomen om enkele spullen te brengen die je nodig hebt. Je kan ze straks even bellen nadat we hier klaar zijn. Ik heb inmiddels alles gezegd wat ik u kan en mag meedelen. De rest zal overgenomen worden door mevrouw Delacroix zelf en de rest van het schoolbestuur. Ik wens jullie allen nog een goede nacht en u zie ik morgen terug mevrouw Delacroix.' Het schoolhoofd knikte ter bevestiging en volgde de agent naar de deur. Meneer Jansen van het schoolbestuur kwam mijn richting uit en wenkte mij om te gaan zitten. 'Euhm Jessica. We zitten nu met het probleem dat we geen kamer ter beschikking hebben voor u. Alle kamers in blok B en D zijn ingenomen en de nieuwe aanbouw is helemaal nog niet klaar. U zult hier waarschijnlijk niet mee tevreden zijn maar er zit geen andere oplossing op dan u toe te voegen in de kamer van Shane Black.' Zijn woorden kwamen als een blok aan. Dit had hij echt niet gezegd. Hij had niet zojuist vermeld dat ik moest gaan samenwonen met de duivel zelf. Dit kon hij niet menen. Dit kon de school niet menen. 'Meneer. Dit kan u niet maken. Dat is toch tegen de regels? U gaat me nu zeggen dat dit een grapje is en dat ik straks in alle rust een kamer voor mij alleen krijg. En trouwens, kan ik niet gewoon op de zetel slapen bij Lies in de kamer? Ik weet zeker dat geen probleem zal zijn voor haar en voor haar kamer genoot. Alstublieft Meneer Jansen, toon u goede wil en u menselijkheid en laat me bij hun slapen en niet bij Shane.' Maar dit was natuurlijk verloren moeite. Zijn besluit stond vast. Ik ging mijn dood tegemoet. 'Met alle wil van de wereld Jessica maar er is geen andere oplossing. Shane heeft een tweepersoonskamer waar hij momenteel alleen slaapt dus er staat nog een kamer vrij. Die staat momenteel nog leeg maar in de loop van de week krijgt u de mogelijkheid om de kamer aan te kleden naar u wensen want dit schooljaar is er geen andere oplossing. U ouders zullen op de hoogte gebracht worden van deze omstandigheden en we zijn er zeker van dat Shane zich zal gedragen. Daarmee zijn we rond voor vandaag en wens ik u een goede nacht.' Hij stond op van zijn plek en richtte zich tot iedereen. 'Jullie kunnen gaan. In de loop van de week horen jullie meer. Goede nacht.' Hadden ze mijn bloeddruk nu gemeten had ik zeker naar het ziekenhuis gemoeten. Morgen mochten ze mijn begrafenis beginnen te regelen want nog geen nacht zou ik overleven bij Shane op de kamer. En waar moet ik slapen? Ze zijden dat die kamer nog leeg stond. Alles begon te draaien. Stelde ik me te hard aan? Nee toch. Dit is een hele normale reactie. Ik probeerde recht te staan maar dat lukte nauwelijks doordat ik stond te trillen op mijn benen. 'Ik neem haar wel mee. We zien morgen wel. Ik zal goed voor haar zorgen Lies. Ga weg of je mag Jonathan gezelschap houden de volgende keer als we zo nog iets doen. Jij kan de volgende zijn hoor. Hup hup, weg.' Ik hoorde iemand die woorden zeggen maar ik kon ze niet goed thuisbrengen bij een persoon. Ik werd ondersteund en voelde me zelf weg stappen maar verder had ik geen idee van wat ik deed. Ik was helemaal onderworpen aan die gene die mij ondersteunde en wegdroeg naar wie weet waar.