Two badboys and their victims (#wattys2015)

Fire!!

Met barstende hoofdpijn werd ik wakker en werkte me uit mijn bed. Ik had echt een dafalgan nodig. Met tegenzin stond ik op en ging ik naar de keuken. Ik snuffelde door de kastjes maar vond niks. Zelfs geen paracetamolletje. Niets. Ik moest nu toch echt wel eens achter eten en drinken gaan. Dat zou het eerste zijn wat ik vandaag ging doen. De les begon toch maar na de middag dus ik had tijd genoeg om een winkel of zo te zoeken en boodschappen te doen. Maar eerst een douche. 

Het water kwam in kleine stralen door de douchekop maar ze waren heerlijk warm en deden me even ontspannen. De geur van rozen vulde de badkamer en deden me denken aan thuis. Vroeger rook het altijd naar rozen in huis toen mijn meter nog bij ons woonde. Maar een paar maanden geleden was God haar komen halen en was ze gestorven. Tranen kwamen op en ik slikte ze vlug weer weg voordat ik vertrokken was aan een lange huilbui. Ik rouwde niet veel maar als ik het deed, deed ik het goed en lang. Maar daar had ik nu geen tijd voor. Ik waste mijn lichaam en haren en sprong dan uit de douche. Ik droogde me snel af en deed mijn kleren aan. Toen ik in de spiegel keek zag ik een normaal meisje met een goedverzorgd lichaam, mooie blonde sluike haren en met een blauwe plek op haar rechter slaap. Een blauwe plek? Dit meende je niet. Ik ging dichter met mijn gezicht en bestudeerde de plek die nu mijn volledige aandacht had. Die jongen van gisteren had me blijkbaar een goeie klap gegeven. Ik streelde er met mijn vingers over maar trok ze al snel terug door een stekende pijn en een duizeligheid die opkwamen daardoor. Met mijn haren probeerde ik de plek zo goed mogelijk te verstoppen en dan maar hopen dat niemand die opmerkte. Ik had geen zin om te vertellen dat een jongen me geslaan had nadat ik op zijn voeten had gespuwd. Ze zouden me horen afkomen. Niemand zou me geloven. Niemand durfde commentaar te geven op het gedrag van deze gasten. Allemaal lafaards. Stuk voor stuk allemaal dezelfde. Na nog een laatste blik op mijn spiegelbeeld verliet ik de badkamer en nam mijn spullen om naar buiten te gaan. Met mijn handtas op mijn schouders verliet ik mijn kamer en liep ik de gang op. Normaal gezien was de gang altijd leeg of liepen er toch maar een paar mensen rond maar deze keer liep het echt stampvol. Overal liepen er jongens kamers in en kamers uit. Sommigen hadden drank in hun handen, anderen eten zoals chips, snoep, ijs en nog andere dingen. Was het ruil dag of zo. Had ik iets gemist? Jongens ontwijkend probeerde ik me een weg te maken naar de liftdeuren. Toen ik die bereikt had gingen de liftdeuren juist op open en kwamen Jonathan en Gale eruit met Shane in de achterhoede. Ze hadden me onmiddellijk zien staan en kwamen grijnzend op me af. 'Jessica, wat leuk je te zien.' Zei Jonathan op een overdreven manier. Daarbij sloeg hij een arm over mijn schouders en kneep me lichtjes samen. Ik negeerde de arm gewoon want wegslaan zou hun meer aanleiding geven om me nog meer te pesten en daar had ik geen tijd voor en geen zin in. 'Hey. Je hebt hallo gezegd dus ga nu maar weer.' Ik glimlachte en deed aanstalte om verder te gaan. 'Niet zo snel. Waar ga je heen?' Gale en Shane versperde me de weg en keken me grijnzend aan. Die twee verdienden echt eens een klap. Ik haatte ze zo hard. Hun hele groepje kon van mij part de hoogste boom in. 'Ik heb geen tijd en zin voor jullie spelletjes dus laat me met rust. Ik moet ergens naartoe.' Ik duwde me door de twee jongens en stapte de lift in. De deuren schoven dicht maar Shane stak er zijn voet tussen. 'Pas maar op vanavond. Het kan heftig worden hier op de gangen.' Hij trok zijn voet weg en keek me aan tot de deuren uiteindelijk dichtschoven.

Later op de dag ben ik gelukkig geen jongens meer van hun groepje tegengekomen. Ik had mijn boodschappen kunnen doen en had zelfs een leuk eettentje gevonden waar ik kon gaan solliciteren voor weekendwerk. Ook was ik cléo tegengekomen en heb ik mijn hele verhaal mogen vertellen over wat er gisteren nog is gebeurd nadat ze terug gekeerd was naar haar kamer. Ze had de blauwe plek op mijn slaap gezien en meteen om uitleg gevraagd. Tijdens een drankje had ik haar alles uitgelegd en daarna was ze vertrokken terug richting de campus met het excuus dat ze nog iets moest doen tegen vanavond. Geen idee wat dat kon zijn. Ze zal het mij wel eens een andere keer vertellen. Hoopte ik dan toch. Klokslag 6 uur 's avonds was ik terug in mijn kamer die nu volstond met zakken waar eten, drinken, kleren en nog allerlei spullen in zaten. Op de gang was het terug stil en was de 'ruilactie' blijkbaar gestaakt. Mij hoorde je niet klagen, het was terug stil en zo kon ik aan mijn avond eten beginnen. Ik had wat spaghetti meegebracht van uit de supermarkt hier op de campus en ingrediënten om de saus te maken. Mijn eten was snel klaar en smaakte nog goed ook. Thuis maakte ik nauwelijks eten. Door mijn school en mijn ouders bestonden de maaltijden meestal uit diepvries producten die we dan gewoon in de magnetron konden zetten. Bij ons thuis werd er niet zo gezond gegeten maar daar wou ik nu verandering in brengen nu ik op mijn eigen benen stond en zelfstandiger probeerde te worden. Maar al bij al miste ik thuis nog. Mijn knusse bedje en de geluiden van de auto's die mij vroeger wakker maakte. Raar maar waar, maar hier op de campus had je meer natuur en daar hield ik ook wel van. Het is gewoon aanpassen. Ik ben hier nog niet zo lang dus het is nog wennen. En al zeker als je in een jongens gang slaapt. Altijd geluiden 's nachts. 

Geklop op de deur maakt me alweer eens wakker uit mijn dagdroom. Toen ik de deur open deed zag ik Lies staan. 'Hey. Kom je mee een meiden avondje doen bij ons in de blok. Nou ja, het is juist jou en ik dan maar het gaat leuk worden. Dat beloof ik je.' Ze hield een kam in haar handen en deed naar mijn doen een beetje te enthousiast. 'Euh, ik ging juist een beetje tv kijken Lies. Kom anders naar mijn kamer met je spullen en dan doen we dat hier.' Ik wees met mijn vinger richting mijn kamer waar de tv opstond en de keuken nog vol met spullen lag. Ik moet echt eerst opruimen. 'Nee!' Ik schrok van haar toon en keek haar verbaasd aan. Lies leek zelf geschrokken te zijn van haar stem maar herpakte zich bijna onmiddellijk. 'Nee, je moet meekomen naar mijn kamer. Euh.... ik mag hier normaal niet komen weet je nog. Jongens blok. Dus haast je.' Daar had ze een punt. Vooruit dan maar. Ik liep terug naar binnen om mijn tas te nemen en een paar spullen. Ik zal morgen vroeg wel een beetje vroeger opstaan om op te ruimen. Toen volgde ik Lies naar Blok D. De meisjes blok. Waar ik hoorde te liggen, en niet bij die apen hier op mijn gang.

Een maal op Lies kamer begonnen we van alles te doen. We deden elkaars haar, nagels, Lies liet haar kleerkast zien en toonde elk kleedje die ze had. Maar we amuseerden ons zonder probleem. De kamer van Lies was iets kleiner dan de mijne en had geen keuken. Hier in deze blok waren de kamers meer aan elkaar en kon je zo van de ene naar de andere door een deur die zo tussen twee slaapkamers tussen stond. Het leek hier zo veel leuker als bij mij. In mijn blok was het elke kamer voor zich en hier was er een samenhang. Maar dat kon ook mijn gedacht zijn en ook omdat ik het enigste meisje was die in de andere blok sliep natuurlijk. Lies zette een film op en had er popcorn bijgehaald. Ik probeerde wakker te blijven maar door de korte nacht van gisteren lukte dat niet zo goed. Mijn ogen voelden zwaar en ze vielen uiteindelijk toe.

'Jessica!! Jessica wordt nu toch eens wakker!! Jessica!!' Twee handen die mijn lichaam door elkaar schudden maakte me wakker. Oorverdovend geluid maakte me onmiddellijk klaarwakker. 'Aaaaaah, wat is dat lawaai?!' Ik bedekte mijn oren tegen het scherpe geluid maar dat had geen enkel effect. 'Dat is het brand alarm gek! Kom me moeten hier weg.' Ik sprong recht uit de zetel en liep samen met Lies naar buiten. Alle leerlingen stroomden op de binnen plaats en er werden namen afgeroepen om te zien of iedereen uit het gebouw was. Het was een complete chaos. Rook steeg op vanuit blok B waar er een kamer in brand bleek te staan. Rode gordijnen flapperden buiten het raam maar vatten vuur. Mijn hart stond stil. Dat... Dat zijn mijn rode gordijnen die daar in brand stonden. Het was mijn kamer die in brand stond.