Two badboys and their victims (#wattys2015)

Why Me?!

Shane had het zelfde gedaan bij mij, als Jonathan bij Cléo. Nu wist ik dus zeker dat het briefje van morgen aan mijn deur van hem was. Hoe had hij mijn kamer weten te vinden? Niemand had ooit gezien dat ik naar binnen ging of naar buiten kwam. Nou, dat dacht ik toch. 'Dus, je hebt besloten om mij te negeren? Ik had je toch wel anders ingeschat hoor.' Ik keek opzij recht in zijn ogen. Hij had echt wel mooie ogen. Zo'n mooie glinsterende stormachtige zwarte ogen. Ogen om in te verdrinken. How Jessica!! Wat ben je aan het doen? Focus. Je haatte hem. Je mag niet verdrinken in zijn ogen.Toen hij zag hoe ik naar hem keek verscheen er een grijns van oor tot oor op zijn gezicht. 'Jessica en Shane! Hou jullie bij de les en niet bij elkaar alsjeblieft.' De leerkracht haalde me uit mijn trance en had mijn volledige aandacht nu. Ze dacht toch niet dat we elkaar aan het bewonderen waren? Zo gek is ze nu toch ook niet? Ik wou zeggen dat ze ons dan uit elkaar moest halen maar ze was al terug bezig met haar les. Ook wou ik Shane zijn zin niet geven.

De twee uren biologie waren bijna gedaan. Shane had zich wonder boven wonder, redelijk normaal gedragen. Hij was vaker bezig met zijn vrienden als met mij en de proeven dus dat vond ik niet erg. Af en toe kreeg ik wel eens een opmerking maar dat negeerde ik gewoon en liet het passeren. De bel ging en ik begon mijn spullen in te nemen. De eerste drie uur van het nieuwe schooljaar zaten erop en ik had nu al geen zin meer in de rest van het jaar. De lerares had gezegd dat dit de vaste plaatsen gingen blijven voor het volledige schooljaar en dat er vaak groepswerken zouden zijn. Shane was onmiddellijk bij het belsignaal van zijn stoel gesprongen samen met Jonathan. Die twee waren onafscheidelijk. Ooit zouden ze nog eens met elkaar kunnen trouwen, denk ik. 'Hey Jess. Hoe waren de twee uur bij jou?' Cléo was van haar stoel gegaan en had al haar spullen al opgeruimd. De hele tijd had ze haar gefocust op haar proeven, net zoals mij. Ik wou geen nul halen voor bio omdat mister perfect niet wou meewerken. 'Het viel wel mee, op een paar domme opmerkingen van Shane en Jonathan na dan.'

'Ja vind ik ook. Jonathan zei eigenlijk niet zoveel en als er iets uit zijn mond kwam waren het dingen zoals: hey moppie, zin om af te spreken in mijn kamer, ik wil ze je wel van binnen en van buiten laten zien hoor. Komaan, wat voor kleine kinderen zijn die wel niet?' We schoten allebei in de lach. Cléo had gelijk. Ze waren hilarisch en tot over hun oren hopeloos.

Na biologie had ik nog Spaans en Wiskunde. De hele dag had ik Shane en Jonathan niet meer gezien. Het was maar best ook. Wie weet wat waren ze nu weer aan het uithalen? Wou ik het weten? Waarschijnlijk niet. Om één uur had ik gedaan en mochten alle leerlingen genieten van het warme zonnetje dat er eindelijk door gekomen was. Ik ging denk ik naar mijn kamer om andere kleren aan te doen en dan de campus is gaan verkennen. Het bleek hier heel groot te zijn en ze hadden zelfs een eigen privé strand achter de gebouwen. Daar moet ik zeker eens een kijkje gaan nemen. Ik liep door de gangen op weg naar mijn kamer. Ik denk dat ik eens ging vragen of ik mijn kamer mocht verven want de grijze kleur in de woonkamer was een beetje te donker naar mijn zin en ze hadden dringend een nieuwe laag nodig. Ik draaide de sleutel in het slot en opende mijn kamer. Ik liep meteen door naar mijn slaapkamer en leegde mijn boekentas op mijn bureau. Mijn broek en schoenen vlogen uit en werden geruild door een kort schortje en een hemd erover die zeker over mijn kont hing. Toen mijn maag begon te grommen liep ik naar de keuken en snuffelde eens door mijn kasten. Ik moest echt dringend boodschappen gaan doen. Ik had bijna niets in huis. Uiteindelijk vind ik een appel in mijn koelkast. Ik draaide me terug om en liet mijn appel van schrik vallen. 'Dag schatje. Slecht geweten dat je zo schrikt?' Midden in mijn woonkamer stond Shane nonchalant tegen de zetel. Hoe was hij hier nu weer binnen geraakt? Was hij hier al toen ik juist binnen kwam? 'Wat doe jij hier? Hoe kom jij binnen?! Ga weg!' Het enigste wat hij deed was grijnzen. Hij vond het echt leuk dat ik bang en tegelijkertijd boos was. 'Hoe ik hier kom is niet van belang, maar voor wat ik hier ben, dat is een andere zaak. En wat een lijf, doe dat ook maar morgen aan als je naar de lessen komt. Heb ik minder werk.' Hij zette zich recht en begon naar me toe te lopen.

Ik zette een stap achteruit en kwam met mijn rug hard tegen het aanrecht. Ik negeerde de pijn en voelde achter mij of ik iets kon gebruiken om hem knock out te slaan maar het enige wat op mijn aanrecht stond was een keukenrol. Ja daar ging ik hem echt mee kunnen meppen. Hoor de sarcasme. Bij elke stap dat hij dichterbij zette werd mijn angst groter. Ik wou naar mijn slaapkamer lopen omdat ik die kon op slot doen maar Shane was me voor en hield me tegen door mijn weg te blokkeren met zijn arm. Ik probeerde eronder door te glippen maar het lukte niet. 'Niet zo snel.' zei hij. Hij dreef me terug zodat ik nu met mijn rug tegen de muur stond. 'Waar denk je naartoe te gaan schatje? Je denkt toch niet dat ik je laat gaan? Moest je je tweede kans gegrepen hebben, dan zou ik er nog eens over nagedacht hebben maar dat heb je niet, dus er zijn gevolgen' Hij zette me blok door zijn beide armen naast mij te zetten en een stap dichter te zetten. 'Wat wil je?' Ik probeer mij stem zo vast mogelijk te laten klinken maar het lukte niet echt. Het kwam er bibberend en stotterend uit. Hij kwam met zijn gezicht dichter en dichter en even dacht ik dat hij me ging kussen maar toen ging hij met zijn mond naar mijn oor. 'Jou. En weet je waar?' Hij wachtte op mijn antwoord. Natuurlijk wist ik waar hij me wou. Natuurlijk wist ik dat hij me in zijn bed wou krijgen. Al de jongens zoals hem zijn dezelfde. Ze denken maar aan één ding: Seks. Ik schudde van nee in de hoop dat hij toch iets anders bedoelde. Hij lachte en liet zijn blik langs mij glijden. 'In mijn bed. Nu.' Oh nee, dat ging niet door. Ik probeerde hem weg te duwen maar dat gaf hem alleen maar meer aanleiding om zijn lichaam dichter naar het mijne de brengen, als dat nog kon tenminste. 'Laat me los en ga weg! Zoek één van je hoeren op of zo en laat mij met rust.' Hij moest alleen maar lachen met mijn opmerking. 'Alle meisjes zitten te springen om in jou plaats te mogen. Maar misschien moet ik toch maar zoals je zegt iemand anders gaan zoeken. Misschien Cléo wel of Lies? Jij mag kiezen.' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en keek me uitdagend aan.

'Je laat ze met rust of ik..., of ik...' Aaagh, ik haat het als ik niet weet wat te zeggen. 'Of jij wat?' 'Ik zorg er persoonlijk voor dat je nooit meer een meisje kan gebruiken.' Ik balde mijn vuisten en verhief mijn stem een beetje om mijn zin kracht te geven. 'Daar hou ik je aan.' En toen liet hij me los. Hij liep weg van mij richting de deur. 'Wat ga je doen?' vroeg ik hem onzeker. Hij zou toch niet echt Lies of Cléo gaan lastigvallen. 'Jonathan gaan halen. Misschien is hij al klaar met Cléo en heeft hij zin in een triootje met Lies. Zie je later, schatje.' En toen liep hij de deur uit.