Two badboys and their victims (#wattys2015)

First day

Iedereen weet wat een nieuwe school betekent. Je moet nieuwe vrienden maken en de oude achter laten, je moet je sociale status terug op pijl brengen, je reputatie bevestigen en al bij al, overleven. Dit is wat mij ook te wachten staat. Ik ben Jessica Read. De meeste noemen mij gewoon Jess. Mijn reputatie op school was niet altijd even slecht maar het was zeker ook niet één van de beste. Ik gaf er gewoon niet om wat andere van me dachten. Ik werd nooit gepest en het leek of ze mij gewoon niet opmerkten op school, wat ik natuurlijk ook helemaal niet zo erg vond. De meeste tijd spendeerde ik aan mijn studies en dan ging de rest van mijn tijd naar mijn vrienden, hobby's en vooral mijn boeken. Maar dat deel van mijn leven is afgesloten. Ik ben nu afgestudeerd en ben klaar voor de universiteit. Mijn ouders zijn uit elkaar dus heb ik niet echt een reden om thuis te blijven zitten. Ze hebben het allebei druk met hun job en ik zie ze bijna nooit meer. Ook heb ik nog een jongere zus van 12. Zelf ben ik 18. Mijn zusje blijft altijd bij mijn moeder omdat ze niet echt mijn zus is. Ze is uit het tweede huwelijk van mijn ma. Maar goed dat doet er eigenlijk niet toe.

 Ik zat in de auto op weg naar mijn nieuwe school. Het is een campus waar de leerlingen kunnen blijven wonen wanneer ze niet naar huis willen of kunnen. Ik kon wel naar huis maar heb geen zin in het gezaag van mijn ouders wanneer ik ze dan wel eens zie. Ik had behoefte aan een eigen stulpje en een goede school. Daarom had ik me ook ingeschreven in de beste campus van het land.

De campus was ongeveer een twee uur rijden van mijn ouderlijke huis dus vaak zal ik niet naar huis kunnen omdat ik ook geen eigen auto heb. De bomen raasden voor bij terwijl mijn taxi chauffeur zich een baan maakte door de drukke snelweg. De campus was niet meer zo ver en ik kon de wijzerborden al zien staan. Hier had ik me zo op verheugd. We reden de oprit op en kwamen al snel aan een lange inrit. In de verte zag ik het grote hoofdgebouw van de campus al. Mijn hart sloeg steeds sneller naarmate we dichter kwamen. Mijn taxichauffeur parkeerde de auto op de parking en stapte uit waarna hij mijn spullen uit de koffer haalde. Met een bonzend hart keek ik in het rond naar de prachtige omgeving. De witte voorgevel van het hoofdgebouw stak af bij al het groen dat zich er rond bevond. Links van het gebouw, waar ik nu stond, was het parkeer terrein met honderden auto's. Waarschijnlijk van de vele leerlingen maar ook van ouders die hun kinderen kwamen brengen. Aan de rechterkant was er een groot grasveld waar ik verschillende groepjes, studenten nam ik aan, gezellig met elkaar zag praten. Het gaf me al onmiddellijk een goed gevoel. Ik bedankte de chauffeur en begon; letterlijk, mijn koffers richting het hoofdgebouw te sleuren.

'Kan ik je misschien helpen met je spullen?' De stem kwam van echter mij en ik werd van achter op de schouder getikt. Een blond meisje staarde me met grote ogen aan. 'Hoi, ik ben Lies.' Ze stak haar hand uit waarna ik die vriendelijk maar toch een beetje onzeker schudde. 'Hey, ik ben Jessica. Zal ik je helpen?' Ze wees naar mijn koffers, waarschijnlijk omdat ik niet meteen antwoordde. 'Ja graag. Ik kan wel wat hulp gebruiken. Dank je.' 'Geen dank hoor.' Ze nam een koffer van me over en nog een klein rugzakje die er om hing. 'Zal ik je naar de balie brengen?' Ik knikte dankbaar en volgde Lies mee naar de ingang. De buitenkant leek al groot, maar binnen was het nog veel groter. In het midden van de grote inkomzaal stond een ronde bar dat dienst moest doen als de balie volgens mij. Links en rechts van de balie bevonden zich kleine salons waar verschillende leerlingen met koffers stonden. Het krioelde hier van het leven. Aan de balie ging net iemand weg zodat ik meteen kon gaan. Ik stapte met Lies op mijn hielen naar de balie en begroette de vrouw die er achter zat. 'Goedemiddag. Kan ik u ergens mee helpen?' De vrouw leek niet zo oud maar ze was zeker niet een van de jongste hier. Haar kleine oogjes werden verscholen achter een klein brilletje dat op de rand van haar neus stond. 'Euh Ja, ik ben nieuw hier. Jessica Read.' De vrouw knikte en tikte iets in op haar computer. Na enkele minuten kijkt ze weer op naar mij. 'Ja juist. Hier zijn een paar documenten die u moet invullen voor in ons leerlingenarchief. Dan heb je hier een kleine lijst met wat regels waaraan je je hier moet houden en je kamer sleutels en je die voor je locker. Je hebt kamernummer 243 op de tweede verdieping en momenteel nog een eenpersoonskamer maar dat kan in de loop van het jaar veranderen maar daar zou ik niet te veel op rekenen. Er zijn nog kamers in aanbouw en dus genoeg ruimte voor meer leerlingen. Oh ja, ook nog je lessenrooster, en je boeken mag je straks gaan ophalen aan de balie in blok B. Je krijgt een plattegrond tot je beschikking. Je verblijft alleen wel in de jongens blok omdat de andere kamers nog niet in orde zijn en de meisjes blok vol zit.' Bij die laatste mededeling gaf ze me een blik waar ik een beetje medelijden in zag. Heb ik dat ook weer al eens. Ok, rustig Jess, zei ik in mezelf. Het kan nog goed meevallen. Maar ten eerste heb ik nog nooit een vriendje gehad, buiten een paar players dan, en ten tweede probeer ik zoveel mogelijk contact met jongens te vermijden. Dat was een regel van mijn ouders. Ik mocht gaan en staan waar ik wou als ik me maar niet liet doen, en al zeker niet door een jongen. Ik hoopte maar dat ze me niet opmerkte. Maar ik ben hier nog maar net en misschien valt het wel mee dus ik moet niet zo meteen panikeren. Het kan nog meevallen. 'Oh, ok.' Verder durfde ik niets te zeggen over het jongensblok feit en probeerde ik me er gewoon bij neer te leggen. Misschien kreeg ik toch nog een kamer genoot in de loop van het jaar of mocht ik naar de andere blok gaan.

Na de lange uitleg van de vrouw kreeg ik een map met papieren en een bosje sleutels. Ik bedankte de vrouw en draaide me dan om, terug naar Lies. Ze had ondertussen al plaats genomen bij een groepje meisjes die zich in een van de salons hadden genesteld. Ik liep op haar af en voegde me bij de andere. Wanneer Lies me terug opmerkte, draaide ze zich automatisch naar mij om. 'Oh, hey. Euh mensen, dit is Jessica. Ze is nieuw hier.' De meisjes begroetten me allemaal maar gingen dan terug door met hun gesprek. 'Ik ga mijn spullen naar mijn kamer brengen en deze berg papieren in orde maken.' 'Zal ik meegaan?' vroeg Lies. 'Nee hoor. Ik vind de weg wel.' Ze knikte nog eens maar draaide zich daarna terug om naar haar vriendinnen. Ik nam al mijn koffers en mijn plattegrond. Ik opende de kaart en zocht naar de blok waar de jongens verbleven. Ik zag dat het zich aan de rechterkant van het gebouw bevond en dat er een gang vanuit het hoofdgebouw naar daar leidde. Met de plattegrond in mijn handen en mijn koffers achter mij sleurend, baande ik me een weg door de mensen richting de jongens blok.