Two badboys and their victims (#wattys2015)

Stupid asshole

Stom verbaasd liet hij mij zo achter. Ik was helemaal van de kaart. Het kon toch niet zomaar dat hij Lies zou gaan lastigvallen. Ik moest iets doen. En toen drong het pas tot me door. Shane zei iets over Jonathan. Of dat hij al klaar was met Cléo. Wat bedoelde hij daarmee? Was de situatie het zelfde bij haar als bij mij?

Ik twijfelde geen seconde en liep mijn kamer uit. Ik zag Shane nog net een kamer binnen gaan en ik volgde hem. Ik liep zo snel als ik kon naar de deur want ze was al aan het toegaan. Net op het laatste moment bereikte ik de deur en gooide hem terug open. 'Wat is Jonathan met Cléo aan het doen?!' Shane stond met zijn rug naar mij, maar ik wist gewoon dat hij nu lachte. Hij stopte even maar liep dan gewoon terug door. Ik volgde hem richting ik denk zijn slaapkamer. 'Antwoord vuile rotzak!!' Ik was zo kwaad dat ik hem wel zou kunnen slaan in zijn gezicht. Maar ik was zo kwaad dat ik hem niet eens zag omdraaien. Hij kwam op mij af en duwde me tegen de muur. Wat had hij nou met mij in het nauw te drijven? 'Niemand schelt mij uit en al zeker jij niet.' Zijn stem klonk niet dreigend. Hij zei het zo kalm dat het me de stuipen op het lijf jaagde. Hij maakte een vuist met zijn rechterhand en sloeg die hard tegen de muur vlak naast mijn oor. Ik kromp in elkaar van schrik. Hij ging me echt slaan. Dit was mijn laatste dag. Ik ging eraan. Bij de tweede dreun verscheen de eerste traan die naar beneden stroomde. 'Jij maakt het me zo moeilijk Jessica. Waarom toch?' Hij streelde mijn traan weg met zijn hand. Het was zo een zacht gebaar dat ik er stil van werd. 'Laat me gaan.' probeerde ik nog eens, mijn snikken proberen tegen te houden. Maar dit had ik zeker niet meer hoeven te vragen want hij begon weer te roepen. 'Vergeet het! Niemand scheld me zonder gevolgen uit. Ik laat door niemand mijn overwinning naar de vaantjes gaan. Jij gaat luisteren en doen wat ik zeg!' Na zijn laatste woord tilde hij me op en smeet hij me neer. Gelukkig stond het bed onder mij en viel ik redelijk zacht. Hij sprong boven op me en pinde me vast in het bed. Ik gilde zo hard ik kon maar het leek alsof mijn stembanden verdwenen waren. Mijn gil was zo schril dat het pijn deed. Hij smoorde me de mond door zijn hand erop te leggen. 'Ssst, schatje van me. Niemand gaat je komen helpen dus bespaar je de moeite. Dit is mijn kamer en niemand komt hier binnen zonder dat ik het zeg.' Bij zijn woorden verdween al mijn hoop die ik nog had om ooit nog te ontsnappen uit zijn pijnlijke greep. De tranen kwamen weer op en ik begon hevig te beven. Ik had een paniek aanval. Hij probeerde me te sussen wat me nog meer de stuipen op het lijf jaagde. Zijn ogen boorde zich in de mijne. Ik sloot de mijne om mezelf te kalmeren en na een paar minuten lukte het ook. Ik haalde een diepe adem teug.  'Ok, terug afgekoeld?' Ik knikte. 'Super, ik zal het hier bij laten deze keer. Een enkele kus nu en morgen mooie kleding en mijn huiswerk voor een paar dagen en je bent veilig deze week.' Ik herhaalde even zijn woorden in mijn hoofd. Het leek te doen, maar zou ik me echt laten commanderen door een player die denkt dat hij de baas is? Met Jessica Read niet mensen. Maar ik probeerde zijn spelletje mee te spelen. 'Mag ik dan nu weg? Een enkele kus en we zijn klaar hier?' Mijn stem klonk vaster dan ik gehoopt had en ik zag hem knikken. Hij kwam dichterbij mijn zijn gezicht en liet zijn lippen langs de mijne strelen. Zijn lippen waren zo zacht, zo strelend, maar o zo verleidelijk om in te bijten. Wat ik ook deed. Hard! 'AAaaah. WHAT THE HELL Jessica!!' Hij liet mij los en greep naar zijn mond. Ik zag nog net een straaltje bloed langs zijn kin lopen voor ik het op het lopen zette. Ik duwde hem van me af wat door zijn verstrooiing redelijk vlot ging en trok een sprintje naar de deur. De gang was leeg tot ik naar rechts keek en Jonathan langs de hoek zag komen. Toen hij mij zag keek hij naar de deur van waar ik uit kwam en kreeg een kwade uitdrukking op zijn gezicht. 'Jessica!? Wat doe jij bij Shane? Shane??!!' Vanuit de kamer kwam geroep en getier. 'Grijp haar!' riep hij wat me meteen aanspoorde om naar mijn eigen kamer te vluchten. Gelukkig was die niet zo ver en kon ik er zonder moeite bijkomen. Ik stak de sleutel haastig in het slot terwijl ik een blik langs mijn schouder liet glijden en zag nog net Jonathan op me af stormen. Net op het moment dat hij naar mijn hoofd graaide klikte de deur open en viel ik naar binnen waarna ik de deur op het laatste nippertje sloot. Nog geen seconde daar na vulde hard gebonk de kamer en ongetwijfeld ook de gang. 'Nu zit je vast schatje van me. Hier kan je niet meer uit zonder dat je in mijn handen terecht komt. Al duurt het me dagen, ik zal je hebben en ik zal je laten boeten voor wat je daarjuist hebt gedaan! Jonathan en ik zullen je opwachten!' Ik keek voorzichtig door het kijkgaatje in de deur en zag de twee jongens vlak bij mijn deur staan. Ik was er geweest. Het gebonk op de deur werd harder en ik dacht dat de deur het elk moment kon begeven toen het lawaai plots stopte. Ik wachtte een paar minuten en besloot om nog een poging te wagen om door het kijkgaatje te kijken. De gang voor mijn deur leek leeg, maar opeens werd het zwart en kon ik niets meer op de gang zien. 'Jessica, ooit zul je naar buiten moeten komen en dan zal ik je opwachten. Je kan je niet eeuwig blijven verstoppen voor mij. Dan had je me maar niet moeten afwijzen en ten eerste al niet moeten bijten. Je gaat hier spijt van krijgen. Dat zweer ik je.' Ik was niet bang voor hem, echt niet. Of toch wel een beetje? Hoe kon ik ook zo dom zijn om dat te geloven van Cléo en Jonathan. Zo erg kon hij toch niet zijn? Ah, ik zou het morgen wel te weten komen. Vandaag ging ik echt niet meer de deur uit. Ik liet Shane voor wat hij was en besloot om huiswerk te maken en daarna te gaan slapen. Morgen nieuwe dag met misschien nieuwe confrontaties. Ik hoopte in ieder geval van niet. Op de gang was het muisstil maar ik kon niets meer zien door het kijkgaatje. Met een ongerust hartje ging ik slapen.