Reikend naar de sterren

Teruggetrokken

Mijn handen trillen

Mijn hoofd steunt tegen het raam
Terwijl mijn troebele ogen
In de verte turen

De muziek in mijn oren
Laat me meestal wegdromen
Maar ik luister niet

De weg lijkt oneindig

Berichten komen onophoudelijk binnen
Ik doe mijn best
Maar mijn antwoorden zijn waardeloos

Mijn gedachten lijken te ontploffen
Halen me neer
Trekken me terug

Mijn dromen lijken zo ver weg

Een kwelling verpakt als wens
En een hart dat ervoor klopt
Erdoor breekt

Het lijkt me haast fysiek te bezeren
Want hoewel mijn woorden vloeien
Weet ik niet of ze ooit zullen pronken