Reikend naar de sterren

Woorden als messen

Mensen om me heen
Een plek waar ik thuis kan zijn
Veilig

Maar je woorden
Vliegen
Als messen door mijn hoofd

Soms komen ze op
En verstijfd kijk ik toe
Hoe ze oude wonden openrijten

Ik kan vechten
Maar tegen hen
Verlies ik

Ik weet niet wat erger is
Of het de woorden zelf zijn
Of het keer op keer verliezen ertegen

Hoe kan het
Simpele woorden
Jaren geleden

Hoe kan het
Dat ze me openhalen
Nu nog

Waarom wordt ik wakker
Met tranen op mijn wangen
Verstikte longen

Waarom na al die jaren
Is de vlam niet gedoofd
De pijn niet gestild

Waarom laaien die sintels op
En tekenen ze keer op keer
Hetzelfde patroon aan brandwonden