Reikend naar de sterren

De sterren achter glas

Het meisje staarde uit haar raam
Telde de sterren
Zag ze in de lucht zweven
Door de lucht vliegen
Neervallen
Nacht na nacht
En soms werd ze omringd
Door de liefdevolle gloed
Soms was de nacht kil
En leken ze allemaal zo ver weg
Soms bleven ze staan
Vastgevroren in hun eeuwigheid
Soms vielen ze
Als pionnen in een spel
Ze begreep de sterren niet
Net zoals de wereld haar vreemd was
Maar ze vond er een thuis
Rust
Wist dat de sterren
Haar wel begrepen
Ze luisterden
Zonder oordeel
Ze waren er
Bij gietende regen
Bij gure wind
Op mooie
En minder mooie dagen
En als ze hen niet zag
Plaatste ze hen zelf
Op hun plekje aan de hemel
Waar ze de volgende nacht
Weer zouden stralen
De maan was hun gids
Haar gids
Door de donkere duisternis
Weg uit het licht van de zon
Daar waar het krioelde van de oordelen
Waar ze zich
Als ze niet uitkeek
Lelijk verbrandde
Aan iets wat nog zo mooi kon lijken
Hier in het donker
Was ze veilig
Vrij