ODOODEM: The Serdtse Pole

CHAPTER 9: REVEALATION

He pulls his keys out of this pocket. Nag-aalanganin akong pumasok ngunit gustong-gusto kong malaman ang totoo, gustong-gusto kong masagot ang mga katanungan na ilang taon ng tumatakbo sa isip ko.

 
In the dark house, there were shadows cast across the furniture. Walang digisions ang bahay nya, kumbaga isang bahay na pagpasok mo ay makikuta mo na agad ang kama, sala, at kusina. This room had beige walls, his closet was wide open, and clothes were spilling out. His bed on the side was a mess of blankets, and he had a bookcase overflowing with books. He turned on a lamp and dimly lit the room. Inilapag nya ang mga susi at kinuha ang mga nakakalat sa upuan.
 

“Sabihin mo na sa akin ang gusto kong malaman.” Ani ko habang nasa pintuan pa rin. “At'saka alam kong ikaw ang naglagay ng laman loob na ’yun na punong-puno ng dugo. Bakit mo ’yun ginawa? ” 
 

I waited for a minute para magsalita sya ngunit patuloy lang sya sa pag-alis ng mga gamit sa upuan.
 

“Ano? Hindi ka ba talaga magsasalita? "annoyance imprints in my tone.
 

“Okay fine, kung ganon ay aalis na ako,” I finally give up at Tumalikod.
 

He placed his hand on my shoulder to stop me.
 

It caused my heart to pound.
 

“Umupo ka” ani nya at inilahad ang kamay sa upuan na inalisan nya kanina ng mga gamit.
 

As he says, umupo ako. Umupo rin sya sa harap ko.
 

“Galit ang mga tao sayo dahil sa sumpang dala mo," pagsisimula nya.
 

“Anong ibig mong sabihin? ”
 

“Noong tumuntong ka ng tatlong taong gulang ay pumanaw ka ng dahil sa sakit.”
 

“What?”
 

“Yan ang dahilan noong sinabi ko na anim na taon ka palang namumuhay sa mundo na itinama mo pa, dahil halos isang taon kang walang buhay."
 

“That’s impossible! ”
 

“Posibli ’yun, isa ako sa mga saksi. Ini-injection-an ka nila ng kemekal para ma preserve ang katawan mo at para hindi ito maagnas. Ginawa nila ang lahat para mabuhay ka dahil para sa kanila, ikaw lang ang nag-iisang pumutol ng sumpa ng pamilya nyo na nakuha nyo sa mga nino nyo.”
 

“What do you mean? Anong sumpa? ”
 

“Halos ilang daang taon na na hindi nagkakaroon ng anak na babae ang pamilya nyo dahil sa ginawa ng mga ninuno nyo dati. Ginahasa at pinatay nila ang isa sa mga kalahi nyo dahilan para isumpa sila ng ina ng bata. Ika-17 ng Nobyembre noon ng binasa nila ang propesiya. Ang araw na iyan ay ang Night of Hecate kung tawagin nila, sa araw na iyan epektibo ang fortune telling and prophecies. Isinaad sa propesiya na ang nanay mo ay buntis sa isang batang babae.” ani nya at tumingin sa akin.

“Ikaw ang kauna-unahang anak na babae sa pamilya nyo na dahilan para maputol ang sumpa ng pamilya nyo. Pagkatapos mong ipanganak ay bumuhos ang biyaya, na wala ang mga sakit ng mga kamag-anak mo na dala ng sumpa at nagsunod-sunod ng ipanganak ang mga pinsan mong babae na sobrang tagal nilang hinintay na mangyari. Kaya noong namatay ka ay ginawa nila ang lahat para buhayin ka ulit dahil natatakot silang bumalik ang sumpa, natatakot silang bumalik ang mga sakit at mamatay ang mga pinsan mong babae” mahabang lantiya nya.
 

Now it makes sense, kaya pala sabi ng matanda na papalit-palit ng asawa ang tiyuhin ko at tumigil lamang sya noong ipinanganak ako. At tama ang matanda ako ang unang babae sa pamilya namin.
 

“At bakit naman galit sa akin ang mga tao sa lugar na ’to? Anong kasalanan ko sa kanila? ” 
 

“Dahil simula noong gumawa ng ritual ang pamilya mo para buhayin ka uli ay sunod-sunod ang pagkamatay ng mga tao sa lugar na ’to, kumalat din ang hindi mapangalanang sakit.”
 

Kaya pala.
 

I looked up to see that the clouds above the house were dark. A cold breeze tickled my skin.
 

The rain was hitting the window harder and causing an echo through the room. Rain started to pelt the windows outside.
 

There was a clap of thunder, and the both of us stopped talking. I could see the leaves on the tree outside clinging to the branches as the wind ripped through them.
 

“Hindi ko naman ginusto ang nangyari,” ani ko habang nakatingin sa sahig.
 

“Alam ko, pero hindi mo sila pweding diktahan. Na-apektuhan sila sa ginawa ng mga kamag-anak mo, namatayan sila.”
 

Nabigla ako ng bumulagta ang matanda sa harap ko matapos nyang sabihin ang mga bagay na ’yun. Agad akong napatingin sa lalaking nakabalot ng itim at may hawak bakal na ginamit nyang pangpali sa matanda.
 

I dug through the drawer on my side to find something. He looked at me with rage in his eyes.

I ran as fast as I could. Ramdam ko namang nakasunod sya sa akin. Tumakbo ako papasok sa gubat para linlangin sya.
 

The rain keeps pouring as my tears keep falling. I ran, even though my vision is so blurry due to the rain.
 

Chill bumps erupted across my skin as a cold breeze enveloped my body.
 

My teeth began to chatter.
 

It was getting cold quickly.
 

I needed to find somewhere na pwede kong masilungan at mapagtaguan.
 

Hindi ko na alam kung saan ako papunta, patuloy lang ako sa pagtakbo ng matalisod ako sa isang ugat ng kahoy at natumba sa lupa. Ramdam ko ang pagmanhid ng paa ko, tiningnan ko ang likod ko para hanapin ang lalaking humahabol sa akin. Tumigil sya sa pagtakbo at naglakad na lamang papunta sa akin. Pinipilit kong tumayo ngunit sobrang sakit ng paa ko. Ang lapit nya na sa akin at hindi ko na alam ang gagawin sigurado akong papatayin nya ako. Hindi ko sya kilala pero palagay ko ay isa sya sa mga taong na apektuhan ng ginawa ng pamilya ko na ritwal kaya ay galit sya sa akin at gusto nya akong patayin.

 
“You need to sleep, princess.” Rinig kong aniya ng makalapit sya sa akin.
 

Pinalo nya ako sa ulo gamit ang bakal na dala nya. Halos hindi ko maramdaman ang buong katawan ko.
 

Mamamatay na ba ako?
 

Kayumangging mata na punong-puno ng galit ang huli kong nakita bago ako pumikit at nawalan ng malay.