Fa ina ma'aal usri al yusra

Perspectief Doenia, Ryan

Perspectief Doenia:

Mijn vriendin is ontvoerd. Mijn beste vriendin. Mijn zusje. Wat moet ik zonder haar? Ik hoop maar dat er niets ergs met haar gebeurd. Ik help de jongens nu met zoeken naar haar. Ik ben samen met Ryan en Anas. Ryan zei me dat ik naar huis moest maar nee ik wil niet. Ik ga niet stoppen met zoeken tot ik haar heb gevonden. Ik kan niet anders. Ryan meskien is er echt kapot van. Hij huilt dan wel niet, maar zijn pijn is wel te zien. Het is gewoon te erg om hem zo te zien. Ryan ,Anas en ik zaten op een bankje. Ryan wilde niet, maar Anas dwong hem. Hij moest gewoon even rusten. Hij wilde niks eten en drinken. Hij zat daar maar gewoon alsof.... alsof. Het is onbeschrijfelijk.

'Ik heb hem nog nooit zo gezien.' Zei Anas

'Het is echt erg Anas'

'Ik weet het. Hij was echt gek op haar. Hij kan niet leven zonder haar. Dat zei hij me altijd. Ik ken hem al zo lang en ik heb hem echt nog nooit zo gezien.'

Perspectief Ryan:

Het was Faisal die haar had. Als ik hem pak. Als ik hem vind dan maak ik hem kapot. Mijn eigen neef. Mijn bloed eigen neef.
Ik word zowat gek. Anas, Doenia en ik zijn samen aan het zoeken naar Ouiam. En de andere jongens zijn ook naar haar aan het zoeken. Nu zitten we op een bankje voor de Mac. Van Anas moest ik een pauze nemen, omdat ik mezelf niet meer onder controle had. Ik begrijp niet waarom het bij Ouiam moet gebeuren. Als hij een probleem met me heeft. Waarom pakt ie mij dan niet. Waarom moet hij Ouiam hebben? Ik kan niet zonder haar. Ik zal en moet haar vinden. Ik heb haar beloofd dat ik haar nooit alleen zal laten en ik hou me daar aan.
De hele avond hebben we verder gezocht.

Het is nu 3uur s'ochtends. Ik heb niet kunnen slapen. De hele avond niet. Fadjr was. Ik ging woeddoe (reinigen) doen en verrichte het gebed. Ik bad en vroeg Allah om hulp. Ik vroeg hem om me te helpen Ouiam te vinden en haar weer terug bij mij te brengen. Ik ging terug mijn bed in en probeerde te slapen.

4uur later:
Ik werd wakker gebeld door Anas.

'Yo' zei ik

'Ryan heb je beetje kunnen slapen wella'

'Ik heb net na fadjr wat kunne slapen, Anas ik moet haar vinden jonge. Je weet het ik kan niet zonder haar. Heb je al iets gehoord van je neef wella'

'Komt goed Insha Allah, maar daar wilde ik het met je over hebben. Hij heeft een alleenstaand huisje gevonden. Het is hier een uur vandaan. We kunnen daar straks kijken. Misschien dat hij haar daar heeft verstopt. '

'Saf is goed. Dankjewel broer'

'Geen dank en Insha Allah vinden we haar daar. Ik wil je niet meer zo zien man'

'Insha Allah. Als ik haar vind en ze bij me is ben ik weer de oude. Luister Anas. Als ik hem te pakken krijg maak ik die klootzak kapot. Mijn bloed eigen neef broer. Ik maak hem echt kapot en als hij haar wat heeft gedaan maak ik hem dood'

'Taki Allah broer. Het komt goed. Doe geen dommen dingen waar je later spijt van krijgt.'

'Mohim tot straks. ' zei ik

'Saff tot straks'
Elhamdoulilah ya Allah. Elhamdoulilah. Bedankt voor het helpen met haar vinden ya rab.
Het was 7 uur. Ik kon niet langer wachten. Ik deed mijn trainingspak aan en ging de deur uit en ging richting Anas.
Aangekomen bij Anas hoorde ik Doenia zeggen dat ze mee wilde. Anas zei dat ze gewoon thuis moest blijven, maar ze wilde niet.

'Laat haar maar mee' zei ik tegen Anas.
Hij ging akkoord en we gingen weg.
We gingen richting de neef van Anas en daarna nog langs het politiebureau. Aangekomen bij het politiebureau kreeg de neef van Anas (de undercover man om het zo te zeggen) een belletje.

'Ze zijn ergens anders heen gegaan. Ze zijn op snelweg. Ouiam is daar gesignaleerd door een van mn mannen' zei hij

'Waar zijn ze heen? ' vroeg ik hem

'Ze gaan nu richting Utrecht. Ik heb mijn mannen op ze afgestuurd om ze te volgen. '

'Okee is goed' en we reden weg. De politie agenten reden in gewone auto's zodat het niet zou opvallen. Nu was het dus 2uur rijden.
Ik mocht niet rijden dus reed Anas. Ik werd zowat gek. Ik kon maar niet stoppen met het bewegen van mijn benen of het kijken op minn telefoon en ook niet met het vragen van hoelang het nog zou duren. We waren ergens waar niet veel mensen woonden. Het was ook meer een getto straatje. Het stonk er naar bier en wiet. Er stonden niet veel huizen. Er was een huis die erg opviel tussen alle andere huizen. Het was erg netjes en groot. De mannen van Anas zijn neef stonden elk bij een hoek van het huis. De politie verstopte zich. Anas, Doenia, de neef van Anas en ik gingen naar de deur en klopte. Hij deed de deur open en inderdaad het was Faisal. Ik gaf hem een klap en hij lag op de grond. Ik ging boven hem zitten en begon hem te slaan. Anas, zijn neef en Doenia zochten naar Ouiam. De politie kwam en nam Faisal van me over. Wat nogal moeilijk ging doordat ik maar bleef door slaan.

'Ryan!! ' schreewde Anas
Ik ging zo snel mogelijk naar hem toe en hij stond vor een kamer. Hij had de deur dicht gedaan.
Ik keek hem aan en hij zei:

'Kijk maar'
Doenia kwam onze kant op rennen. Ik ging naar binnen en liet iedereen buiten. Ik wilde haar zelf zien. Alleen. Ze zat onder het bloed en blauwe plekken. Ze zat met haar armen vastgebonden aan het bed. Ik zag een handdoek en daar bedekte ik haar mee.ik ging zitten op de grond en liet een traan vallen en veegde hem meteen weg. Ik wil niet dat als ze wakker is me heeft zien huilen. Ik maakte haar handen los en fluisterde in haar oor dat alles goed zou komen. Ik stond op en sloeg op de muur. Ik gooide zowat de hele kamer overhoop.

'Ryan' zei ze gebroken en schor.

'Elhamdoulilah Ouiam je leeft nog. Ouiam het komt goed schat. Echt waar. Hou alsjeblieft vol. Ik haal Doenia voor je zodat ze je kan helpen met je omkleden en dan brengen we je naar het ziekenhuis oke.'

'Ik hou van je' zei ze

'Ik ook van jou' zei ik haar en gaf haar een kus op haar hoofd.
Ik liet Doenia naar binnen en zei haar wat ze moest doen. Ze ging akkoord en ging naar binnen.
Een van de mannen van Anas zijn neef kwam naar ons toe en zei dat Fouad weg was gekomen.

'Watt? ' zeiden ik en Anas tegelijkertijd.

'Ik krijg hem nog wel zo snel is hij nog niet van me af.'
Doenia zei me dat ze klaar was met Ouiam en ik ging naar haar toe. Ik tilde haar op en nam haar mee naar de auto.
Ze legte haar hoofd op mijn schouder en reciteerde een surah. Ik vroeg Anas of hij wilde rijden en zei tegen Doenia dat ze naast hem mocht zitten zodat ik met Ouiam achterin kon zitten. Ik stapte de auto en liet Ouiam liggen en zette haar hoofd op mijn been. Doenia was de hele weg aan het huilen. Ouiam had zo veel pijn. Ze was bijna de hele weg aan het kreunen van de pijn. Aangekomen bij het ziekenhuis tilde ik haar rustig uit de auto en nam haar in mijn armen mee naar binnen.

'Ouiam we zijn er. Het komt goed oke'
Ik kreeg geen antwoord terug.

'Ouiam?'
Nog steeds niks. De zuster legte haar op een brancard en zei me dat ze bewusteloos was geraakt. Mijn hart brak in duizenden stukken. Uren en uren hebben we gewacht. De dokters kwamen naar buiten en ik vroeg ze wat er aan de hand was. Een van de dokters kwam naar me toe en zei:

'Ik heb goed nieuws en slecht nieuws,
Het goede nieuws is dat ze aan het bijkomen is en het slechte nieuws...........'