Nikolai'dan~
Ne demişti o 'Güzelliğinin yarını yokmuş gibi sana bakmamı sağlıyor'mu?
Hayır kesinlikle sadece kafa da kuruyorum.
Hem ben güzel değilim ki.
Kesinlikle ve kesinlikle bana söylemedi.
Belki de sevdiği kıza -ki varsa eğer-yapacağı iltifat için deneme yapıyordu?
"Ne"
Ağzımdan sadece bu çıkabilmişti, bir şey söyleyememiş ve kalbimin hızlı atmasını engelleyememiştim.
"Boşversene"Fyodor
"Bana güzel mi dedin?"
İstemeden sesim biraz yüksek çıkmıştı, bunu sınıftakiler umursamamış bir kaç kişi dışında kimse bakmamıştı.
Ne güzel, ben de okulun ilk günü dikkat çekmek istemezdim.
"Yeterince açık değil miydi söylediklerim?" Fyodor
Sakin ol Nikolai, sakin ol.
Sana değil dedikleri.
Hayır kalbin hızlı atmasın,
Kanma böyle güzel güldüğüne,
Belki canını çok acıtacaktır.
Bakma, ona bakma.
Sakin ol Nikolai,
Sadece anın büyüsüne kapılıp ona karşı bir şeyler hissettiğini düşünüyorsun.
Gerçek olamaz,
Bu aşk, bu güzellik,
Bu gülümseme.
Akşam annenden dayak mı yemek istiyorsun Nikolai?
Kendine gel, kendini toparla hiçbir şey olmamış gibi önüne dön sadece.
Hiçbir şey demeden önüme dönmüş ve kafamı sıraya gömüp hocanın gelmesini beklemeye başlamıştın.
Dakikalar ne kadar da yavaş geçiyordu...
Sanki bir kadının\erkeğin kayıp giden hayatı gibi,
Her bir saniye bıçak gibi saplanıyordu insanın bir yerine.
--
Sonunda tüm dersler bitmiş ve eve gitme vakti gelmişti.
Ama bu zaman geçerken de;
Fyodor, derste, teneffüste, bir yere giderken hep bana bakmıştı
Görmesem de bakışlarını üstümde hissetmiştim.
Sanki bir saniye bakmayı bıraksa kırılıp dökülecek bir vazoymuşum gibi.
Fazla umursamadan çantamı toplayıp aceleyle okuldan çıktım. Arkamdan biri sesleniyordu galiba?
Arkama bakmamalıydım, bakarsam yine aynı şey olacaktı bunu biliyordum.
Aptal değildim sonuçta.
"LAN NİKO SİKİCEM BİR BEKLE BE KARDEŞ"
3. Bi ses eklenmişti
Sanırım Dazai'nin sesiydi.
Bekledim.
Fyodor'a bakarsam 'yine' etkileneceğimi bile bile bekledim.
Tam yanımda ses çıkaran araba kornasıyla biraz sendeledim, oldum olası arabalardan korkmuşumdur.
Yanımda iki kişinin belirmesiyle biraz da olsa kendime gelmiş gibi kafamı yerden kaldırdım
Dazai dibimden geçen arabaya sövüyor, Fyodor ise habire bana bir şey olup olmadığını sorup her yerime bakıyordu ve arkadaşını susturmaya çalışıyordu yine önümüzde bir araba durunca içindeki kişiyi inceledim. Tanıdığımız biri miydi ki önümüzde durmuştu?
Hassiktir.
Arabanın içinde annem vardı ve bana o korkutucu gözleriyle bakıyordu.
Daha annem gelmeden 1 saniye önce elimi tutan Fyodor'u ittirmiş ve annemin arabasına iyicr yaklaşmıştım.
'Gerçekten çok özür dilerim Fyodor'
"A-anne keşke beni almaya geleceğini söyleseydin"
Bir şey demedi, baktı sadece.
Ortam bu kadar sessiz olunca çok korkunç oluyordu.
Sonunda annem konuşmuştu
"Arkadaşların mı"
'ikinizden de çok özür dilerim...'
"Ah, ha-hayır yok sadece az önce bir araba dibimden geçti de, biliyorsun arabalardan korkuyorumdur ondan dolayı iyi miyim diye bakmaya gelmişlerdi "
Annem ikisini iyice süzdü
"İyi. Arabaya bin o zaman"
Kapıyı açarken özür dilercesine ikisins bakmış ve arabaya bindikten sonra kapıyı kapatmıştım.
"İyi olmanıza sevindik beyefendi iyi günler!"
Demişti Dazai.
Hiçbir şey dememesinden katbekat iyidir.
