"Hey." Darwin odamın aralık kapısından içeri sızarken seslendiğinde kafamı gömdüğüm kağıtlardan kaldırarak dikkatimi ona verdim. "Konuşalım mı biraz?" diye sordu sanki bu diyaloğu daha önce onlarca kez yaşamamışız gibi. Gözlerimi devirdim karşılık olarak. Elbette ne demek istediğimi anlamış, buna rağmen içeri doğru adımlayarak kapıyı tamamen kapatmıştı.
"Böyle olmak istemiyorum," dedi taburede yanıma yerleşirken. Teninin benimkine temasıyla irkilerek yana kaydım. Bu sırada elim tuşlara çarpmış, piyanomdan birkaç cılız nota yayılmıştı.
"Bunu daha önce düşünmeliydin." Her şey için çok geç. Gerçekten de öyleydi, onu süründürmek için falan söylemiyordum. İçimde bir yara vardı, bundan sonra yapacağı hiçbir şeyin kapatamayacağı kadar derin bir yara. Belki artık kanamıyordu ama oradaydı. Eskisi gibi olamazdık. Artık hiçbir şey olamazdık. Karşılaşacaktık, selamlaşacaktık, birlikte vakit de geçirecektik ama hiçbiri ikimizin arasında olmayacaktı. Etrafımızdakilerin huzurunu bozmamak için içimize atacaktık sadece. "Lütfen vazgeç artık." Gözlerim sarı ışığın iyice ortaya çıkardığı kahvelerine tutunduğunda orada kendi yansımamı gördüm. Dudaklarım hafifçe yukarı kıvrıldı.
"Yapamam," dedi başını iki yana sallayarak. "Benden bunu isteme. Bak... Kalp bir kere kırılınca bir daha eskisi gibi olmuyor, biliyorum. Ama sana yemin ederim, ufacık bir umut uğruna bile tüm benliğimi önüne serebilirim, Luna."
"Seremezsin," diye araya girdim. "Sermemelisin de. Bizim böyle bir ilişkimiz yok, Darwin. Ben senin için o kişi değilim."
"Öylesin, biliyorum." Bir elimi kavradı ve ince parmaklarıyla sarmaladı. "Sana her baktığımda, sesini her duyduğumda..." Bana doğru eğildi, yaklaştıkça yaklaştı ve kulağımla boynumun arasında bir yerlerde durdu. "Kokunu her hissettiğimde kalbim bana bunu haykırıyor. Seni istiyorum, Luna. Hayatımda başka hiçbir şeyi istemediğim kadar çaresizce istiyorum seni."
"Darwin," dedim aramıza mesafe koymak için ayaklanırken. Yakınlığı dizlerimin bağının çözülmesine neden olmuştu ama bu etki ondan hoşlandığımdan mıydı yoksa acı mı çekiyordum bilemiyordum. "Sus, tamam mı? Bir senedir ne yapıyorsan onu yapmaya devam et. Geldiğin yere geri dön, arkadaşlarınla takıl, ne bileyim... Benden uzakta ol. İkimizle ilgili bir şey duymak istemiyorum, öyle bir ihtimal yok."
"Bana karşı koyamazsın," dedi karşıma geçerek. Bir eli benimkine uzandı ve sıkıca kavradı. "Zaafın olduğumu biliyorum."
"Bir bok bilmiyorsun," diye mırıldandım. Sinirlendikçe ağzım bozuluyordu. Ne zamandır gayet kibar biriydim aslında, bu sırık gelince ayarlarımı bozmuştu.
"Öyle mi?" diye sordu alayla. "İddiaya var mısın?"
"Benim duygularımın üzerine benimle iddiaya mı gireceksin, Darwin?" Kaşlarımı çattım.
"Sana tek bir hareketimle yeniden sahip olabilirim," dedi göz kırparak. Bakışlarım göz bebeklerinin derinliklerinde kafamdaki sorulara birer cevap aramakla meşguldü. "Beni kışkırtma o yüzden."
İşte bu özgüven, onda en nefret ettiğim şeydi. Ne yaparsa yapsın ona olan sevgimden ve bağlılığımdan o derece emindi ki, beni paramparça etmekten çekinmiyordu. Her seferinde aynı senaryoyu oynuyorduk ve bundan sıkıldığım açıktı ancak Darwin, beni anlamamak adına özel bir çaba sarf ediyordu.
"Senden nefret ediyorum," dedim ciddiyete bürünen ifademi takiben. "Her gün bana bunun nedenini hatırlatıyorsun."
Dudakları benimkileri bulmadan önce söyleyebildiğim son şey bu olmuştu.
Böylece Darwin Nuñez, gecenin karanlığına gizleyebileceği bir büyük hata daha yapmıştı.
─── ⋆⋅☆⋅⋆ ───
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
lunamerino • the only girl in the world✨
solerbelle • imdat! erkek mi oluyorum??? -> merinoandres • imdat! gay mi oluyorum??? —> lunamerino • SALAKLAR AHHAHAH
martinalvarez • sen büyüyünce y2k giyinmeyi mi öğrencen bakim🤩🤩 -> d.vidlozano • senden daha iyi giyiniyor lan yavşak
juliofranco • taaaaşşş
darwin_n9 • the only girl in my world -> solerbelle • 🖕 -> merinoandres • ?
