Flex It || WH : REBOOT

[2]

꩜

Parmaklarımı bej renkli eski klavyede gezdirirken bazenleri fare imlecinin duraksama yaşadığını görebilirdim ekranda fakat ne olsun? Bu bile açılmamasının yanında en iyi ihtimallerden biridir benim dilimde.

Az daha hayal kırıklığı yaşayacaktım edinmek için onca uğraş verip yargılayıcı bakışlara maruz kalmışken.

Bunu da şükredilecek bir şey sayıyordum bu yüzden.

Ekranda gördüğüm pikselli ikonlar yüzümde ilginç ama yine de maziler kokan bir gülümseme açtırmıştı. Başımı yana eğmiş, dudaklarımın mayhoş ve buruk merhamette bir tebessümle kaplanmasına izin vermiş ve girişmiştim Allah ne verdiyse!

Ne de huzurlu bir histi hayatımın getirdiği onca inişlerin, çıkışların, kaosun ve omuzlarımı sızlatan ağır havasının yanında...

Bugün bu bilgisayarın en küçük detayını bile kurcalamadan gözlerime rahat bir uyku girmezdi.

Kartlarla oynadığımız o eski Solitaire oyununu, uzaylı ufolarını yerle bir ettiğimiz Uzay İstilacıları oyununu, rakamlarla bomba patlattığımız Mayın Tarlası'nı, (hâlen varsa) Purble Place adlı kek yapma oyununu ve daha nicesi 2000'ler oyunlarını fazlasıyla özlemiştim ve hepsini gecenin üçlerine ve dörtlerine dek oynamaya hazırdım.

Böyle bir dönemde ve bu dönemin stresi altında kalmışken kafasını biraz da olsa dağıtsa insan, ne olurdu?

Hep mi stresti?

Hep mi bir yaşam mücadelesiydi?

Hep mi dillerimizi ve akıllarımızı kullandığımız bir savaşın ve algı operasyonlarının altında kalacaktık?

Ah, belki fazla dramatik görünüyor olabilirim bu şekilde düşünmekle ama insan yaşı ilerledikçe anlıyor neleri kaçırdığını şu hayatta.

Ne de üzücü...

≪ MSN MESSENGERッ≫

☺︎ Bakmadığınız iletileriniz var. ☺︎

"MSN...! İnanamıyorum..."

İşte ben buna mâzinin baş tacı derim!

Ne de çok mesajlaşırdım MSN kullanarak, Tanrım...

MSN'de tanıştığım arkadaşlarımla mesajlaştığım zamanları unutmama imkan yoktu. Şu zamanda zihin silecek bir teknoloji üretilse bile silinmesine imkan yoktu!

Evet, biraz abartı bir düşünce kabul.

Ancak ne yaşamış olursam olayım hiçbir yaşantı ve kötü olay bana unutturamazdı bu 2000'ler mesajlaşma uygulamasında geçirdiğim vakitleri. Ne de çok dürterdik birbirimizi konuştuğum kişilerle heyecanlı bir konu hakkında konuşurken...

O mesaj ekranının sallanma efekti bile uzak mesafede olsak dâhi bizi yakınmışız gibi hissettirir ve bundan küçük çocuklar olarak fazlasıyla da keyif alırdık.

Peki birbirimize attığımız o basit dizaynlı emojilere ve giflere ne demeli? Yerlere yatıp karnını tutarak gülen kadın gifini aklımdan asla silemezdi kimse, o gif hem çok komikti hem de travmamdı. O zamanlar korkmadan edemezdim.