Flex It || WH : REBOOT

[10]

•

ཐིཋྀ
•

"Bu sefer geciktirdi..."

"Geciktirmesi fazla bir sıkıntı
açmayacaktır bize, eminim...!"

"Bilmiyorum (???), elimizi çabuk tutmalıyız.
Şimdiden 30 yıl civarları ilerideler. Biz ise gerideyiz onlardan. Çok gerideyiz."

"Bu gerici, (???)."

"Onu da yanımıza alacak mıyız?"

"...Dönecek miyiz?"

Yanımdaki kızın parmakları ile oynamaya başlaması ve destekvâri havadaki enerjik gülümsemesinin aheste aheste silinmesi bir olmuştu.

Gözlüklerimin yansımasından görebiliyordum bunu.

Gergindi. Buram buram gerginlik kokuyordu hal ve hareketleri. Gözlerini etrafta çevirişi, göz bebeklerinin küçülüşü, derin ama sessiz bir iç çekişi ve duruşu. Başı bükülmüş, bedeni hafifçe eğilmişti parmaklarını birbirine geçirdiği ellerine doğru.

Sevmiyordum onun gergin olmasını.

...Hangi insan severdi en yakın arkadaşının gergin olmasını?

Umursamıyordu bu dönemdekiler. Ama biz birlik ve beraberlik döneminin yetişkinleriyiz, şimdinin itip kakan ve değer bilmeyen zamanlarından değiliz.

"Onları da alıp geri döneceğiz. Ama..."

"Buraya mı geri?"

"...Evet. Başka şansımız yok."

"Evime dönmek istiyorum ben. Burasını sevmiyorum. Sevmiyorum...!"

"Biliyorum."

Derin bir iç çekiş terk etti ciğerlerimi. Ugh, belimin kemikleri ise şu rahatsız sandalyede oturmaktan neredeyse birbirine geçecekti.

Bedenimi dikleştirdiğimde birçok çıtırtı sesinin geldiğini işittim.

Uzun süredir aşina olduğum o sesi...

Yumuşak, pofuduk ve kemiksiz, organsız bedenimde yoktu bu ağrı ve tutulma hissi.

İnsanların bedenine alışmak zor oldu belki.

Ama başardım.

Hayır, başardık.

Bu ise başarının en minik hallicesiydi.

...Yine de yanımdaki kızın bu duruma alışabildiğinden pek emin değildim.

Burada neredeyse yıllardır bulunuyorduk ve bu döneme de bu zamana da alışmak zamanlarımızı almıştı.

Alsa bile o alışamamıştı.

Ve her seferinde duyardım bedenine çektiği yabancılığı, kendini tanıyamayışını, bazenleri bulunduğu bedenden kurtulmak istediğini ve eski bedenine geri kavuşma arzusunu.