2. Bölüm - İlk Temazsızlık

1.4K 10 0
                                    

Karşılaşmamızın ardından uyandığım ilk hafta sonu artık Nihal'i sosyal medyadan eklemek için yeterli zamanın geçtiğini düşünmüştüm. Tanışmamış olabilirdik ama o zamanlar tanımadığım insanları sosyal medyadan eklemek benim için normal bir davranıştı.

Pek çok ortak arkadaşa sahip olduğumuz için tedirginlik duymuş olsam da ergenlik çağında salgılanan hormonlar yeterli cesareti sağlamış ve arkadaşlık isteği göndermiştim. Arkadaş olarak eklerken isteğimi kabul etmeyeceğine dair en ufak bir şüphem olmamıştı.

Birkaç saat sonra arkadaşlık isteğim hala beklemedeyken, profil sayfasına tekrar bakmış ve arkadaş sayısının azlığını görünce daha önce hissetmediğim şüpheyi hissetmiştim. Çok az arkadaş sayısına sahipti. Yığın şeklinde bekleyen arkadaşlık isteklerinden artı bir olarak katılacağımı, benim isteğimi kabul etmeyeceğini düşünmüştüm.

Aslında bugün duygularımdan arınmış bir şekilde düşünebildiğimde o zamanlar için arkadaş sayının normal olduğunu fark ediyorum. Ben onun normal olan arkadaş sayısını az bulmuştum. Zihnimde onu yüceltmiştim. Onda beni çeken bir şeyler vardı. Aslında bir şeyler demek büyük bir haksızlık. Her şeyiyle beni kendine çekmişti ve tanıdıkça öğrendiğim her özelliğiyle de çekmeye devam edecekti.

Bir yıl gibi geçen bir günlük bekleyişimin sonunda Nihal'in az olan arkadaş sayısına neyse ki ben de eklenmiştim. İletişim kurmanın yarısını bitirdiğime inanmıştım. Hemen mesaj atmanın beni çok hevesli göstereceğini düşünerek biraz beklemem gerektiğine karar vermiştim. Az olan arkadaş sayısına eklenmiş olmak bende bir özgüven oluşturmuştu.

Doğru zamanın geldiğini düşündüğümde yaptığımız ufak konuşma ise maalesef iletişim kurmanın yarısını bitirmediğimi anlamamı sağlamıştı. Ben konuşmaya çalışmıştım o ise sadece cevap verme nezaketini göstermişti.

Hayallerim yıkıldı gibi klişe cümleler kullanmak istemiyorum ama çok üzülmüştüm. Aslında benimle konuşmasını pek beklememiş, kendimi yaşadıklarıma hazırlamıştım. Belki de bu yüzden çok sarsılmamıştım ama yine belki de bu yüzden konuşamamıştık.

Her ne kadar konuşmamış olsak da yıllar boyunca değişen sosyal medya platformlarında ona istek göndermeye devam ettim o ise hep kabul etti. Belki nezaketten belki de umurunda bile olmadan otomatikleşmiş bir dokunma ile yapmıştı ama sekiz yıl boyunca birbirimizde ekli kalmıştık ve bu tekrar iletişim kurmamızın önünü açmıştı.

KONTROLÜN TESLİMİYETİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin