KONTROLÜN TESLİMİYETİ

5. Bölüm - Hayaller Yaklaşıyor

Nihal'e sekiz yıl sonra mesaj attığımda en fazla bir iki cümleyle cevap vereceğini düşünmüştüm. Konuşmanın bir kaç mesajlaşmadan sonra hemen tıkanacağına ve bir daha konuşmayacağımıza inanıyordum. Beklemediğim bir şekilde bazen çok esprili cevaplar aldım ve eğleniyormuş gibiydi. Maalesef bazen de nezaketen cevap vermiş ve sıkılıyormuş gibiydi. Bunun sebebi belki de benim ona farklı şekillerde davranmamdan kaynaklıydı.

Bir taraftan onunla flört etmeye çalışıyordum. Romantik sebeplerle kendisiyle ilgilendiğimi bilsin istiyordum ve ona göre mesaj atıyordum. Bir taraftan da beni tamamiyle kontrol ettiği bir ilişkinin hayallerini kuruyordum. Hayallerim zaman zaman mesajlarıma da yansıyordu.

Eğer kontrol edilme arzuları içindeysem bir konuda aşırı iddialaşıp kaybedersem ne isterse yapacağımı söylüyordum ya da çok hatalı olduğumu söyleyip sana bunu nasıl telafi edebilirim gibi cümleler kuruyordum ve benden hiçbir şey istemese de bununla eğleniyordu.

Bir süre sonra mesajlaşmamızda bir tekdüzelik olmaya başladı. Sanki benimle daha ilgili konuşuyordu ama konuşmamız bir şekilde yerinde sayıyor gibiydi ve bir şeyler yapmam gerektiğini düşündüm. Artık şansımı denemek için son günlerime yaklaştığımı iyiden iyiye hissediyordum.

Normal şartlarda en doğal çözüm bir yerlerde oturmak için davette bulunmamdı ama pandemi şartlarında olmamız bu doğallığı bozuyordu. Ben yine de şansımı denemek istedim. Bir hafta sonra alınacak izinler ile birlikte dokuz günlük bir bayram tatili başlayacaktı ve yaklaşık sekiz yıllık bir sürenin üstüne ekleyeceğimiz dokuz gün bana çok gelebilirdi. Oturup bir şeyler içmek ister mi diye sordum. Mesajımı görünce konuşmamız ile alakasızlığını anladım. Aslında ne düşünmek isterse isteyebilirdi. Benim tek düşüncem onu gerçek hayatta görebilmekti.

Ben oldukça cesur bir tavır sergilediğimi düşünüp buluşmayı teklif etmiş olsam da pandemi gibi çok güçlü bir bahaneye sahip olduğunu ve teklifimi reddedeceğini düşünüyordum. Ayrıca bu reddedilmem için tek geçerli sebep değildi. Pandemi dolayısıyla oturabileceğimiz bir işletme yoktu. Bu buluşma gerçekleşirse aramızdaki ilişkinin ilerlediğinin göstergesi olabilirdi ve kendisi ilişkiler konusunda çok netti. Bütün bunlara rağmen çok garip bir şey oldu. O anı düşününce şimdi bile heyecanlanıyorum ve fazla bir şey söyleyemiyorum. Kabul etti.

Olabileceğini ama nasıl gerçekleşeceğini sordu. O ana kadar kabul edeceğini düşünmediğim için nasıl gerçekleşeceğini de düşünmemiştim. Biraz düşününce muhabbeti yumuşatmam gerektiğine karar verdim. Pek bir seçeneğimiz olmadığını ya evsizler gibi köprü altında buluşabileceğimizi ya da zengin evsizler gibi arabada oturabileceğimizi o da olmazsa yıllardır konuşuyormuş gibi onun ya da benim evimde buluşabileceğimizi söyledim. Kendi evinde daha rahat hissedeceğini ama sokağa çıkma yasağından dolayı zamanımızın az olacağını söyledi. Zamanımız az olsa bile görüşecek olmamız beni hayat gayemi gerçekleştirmişim gibi sevindirdi.