Uwierz

Rozdział 7

Opis może sie zmieniać ponieważ sama nie wiem co czeka Emily ale wiem że jej historia sie nigdy nie skończy. ❤️ ( W prologu i rozdziale 1 ujęte są wątki, że dziewczyna zmusza się do  jedzenia. To nie są zaburzenia odżywiania, ponieważ trwa to około 2 tyg. przez zmiany w jej życiu, których nie ma w książce)

***

Kolejny raz ktoś mi pisze żebym poszła do psychologa, bo nie daje już rady. Zastanawiam się czy jestem nienormalna, przecież inni mają gorzej. Jak ja jutro spojrzę klasie w oczy kiedy dowiedzieli sie prawdy, której nigdy nie mieli znać? Zaufałam po raz kolejny komuś, bo prosił o drugą szanse... i znowu sie zawiodłam. Oni myślą, że pójdę z tym do wychowawczyni. Ale ja do niej nie pójdę bo dowiedziałaby sie że się tne, a moi rodzice by mi żyć nie dali i od nienormalnych zwyzywali. Ale boje sie że oni jej powiedzą... Miałabym przejebane do końca. Przypomniałam sobie co kiedyś napisałam w notatniku: nigdy nie uciekaj, zawsze walcz. Ale nie w tym przypadku.

W sumie ok ale klasa mnie jutro zabije! Połowa klasy po 2 latach zaczęła sie orientować, że się ich boje... nie wiem czy mam sie śmiać czy płakać.

***

Dostałam 5 z kartkówki z historii, szczerze miałam to gdzieś, ale cieszyłam sie, że mama sie na mnie nie wydrze, że dostałam, np. 3 Ona chce żebym była IDEALNA. A ja nienawidzę togo słowa. Ono istnieje tylko w bajkach, a przecież życie to nie bajka. Chyba, że ktoś ma kochających rodziców, ludzie go szanują i ma przynajmniej 1 przyjaciela. U mnie sprawdza sie tylko to 3.

Za tydzień wycieczka. Ja tak bardzo nie chce na nią jechać... Ale będę udawać, że jest ok i każdy mi uwierzy. Nie mam siły sie cały czas uśmiechać ale będę powstrzymywać łzy. To zawsze wystarczało w szkole, więc tym razem na wycieczce też powinno zadziałać. Tylko jest problem. W kinie będzie film o problemach w szkole czy coś. Jak wychowawczyni powiedziała, że to dlatego bo w klasie nie jest za fajnie teraz i popatrzyła się w moją stronę to miałam ochotę uciec. Ale przecież, nigdy nie uciekaj, zawsze walcz.