Tam 6 ay... Bu şekilde geçen 6 ay. Sonuç ne mi? Kadın kör kütük aşık fakat adamın umurunda bile değil. Ne acı demi?
Karşılıksız aşk yaşayıp acı çeken insanları hiç anlamamıştım fakat şimdi anlıyorum. Kazım'ın bana baktıkça Buse'yi görmesi ve bunu bilmem acı vericiydi. Keşke, keşke beni de sevseydi...
Aysima'nın doğum günü sabahına uyanmıştım. Kelebeğim 4 yaşına giriyordu bugün. Büyüyordu.
Yataktan kalkıp rutin işlerimi yaptıktan sonra üstümü giyindim ve saçlarımı açık bırakarak Aysima'nın odasına yavaşça girdim. Uyuyordu. Ona gülümseyip uyandırmamaya özen göstererek odasından çıkıp mutfağa gittim.
Pastasını ben yapacaktım. Bu yüzden malzemeleri çıkartıp kekini hazırlamaya başladım.
Çikolatalı çilekli yapacaktım. Bu ikisini çok seviyordu.
Kekini hazırlayıp fırına attığımda Naz mutfağa girmişti. "Günaydıın" Dediğinde ona gülümsedim. "Günaydın güzelim"
"Ne yapıyorsun?"
"Aysima'nın doğum günü ya bugün. Pastasını kendim yapmak istedim. Şimdi kekini hazırladım"
"Aa yardım edeyim mi? Sonra beraber hediye almaya gidelim"
"Oluur. Çikolatalı çilekli yapıcam sever demi?"
"Bayılır. O zaman kremasını yapalım"
Naz pastanın iç kremasını hazırlarken bende pembe dış kremasını hazırladım. Keki piştiğinde soğuması için kenara ve kremaları ise dolaba koyduk. Naz bir süreliğine mutfaktan çıkmıştı. O sırada Kazım'ın mutfağa girmesiyle göz göze gelmiş ve kalbim yine çırpınmaya başlamıştı.
"Günaydın" Dediğinde "Günaydın" diye cevap verdim. "Ne yapıyorsunuz?"
"Aysima'nın doğum günü. Ona pasta yapıyordum"
"Anladım. Ama neden uğraştın ki? Gider alırdım"
"Alabilirdik evet ama ben kendim yapmak istedim. Olur mu?"
"Olur tabi. Zaten gelecek fazla kişi de yok. Cengiz gelir belki"
"Cengiz mi?"
"Naz'ın durmadan boşadığı kocası" Dediğinde gülmemi tutamamıştım. Kısık sesli bir kahkaha attığımda oda benimle beraber kocaman gülümsemişti.
7 aydır evliydik ve bana 2. içten gülüşüydü bu. Nadir görüyordum bu yüzden doya doya izlemek istiyordum.
"O zaman ben Aysima'yı alıp çıkayım. Siz Naz'la beraber ne yapacaksanız yapın"
"Tamam olur. Hem görmesin sürpriz olsun"
"Tamamm o zaman akşam görüşürüz" Gülümsememi düşürmeden el salladım ona. Bir kaç dakika sonra Aysima'yı alıp çıkmıştı. Bizde Naz'la beraber pastasının kekini kesip kremasını sürmeye başlamıştık.
"Naz" Dedim. "Efendim kuzum"
"Abin hep mi böyle ters bi adam yoksa sadece bana karşı mı böyle?" Bu soru anında gözlerimi doldurmuştu. Bunu anlayıp bana doğru tamamen döndü. "Ceren? Ağlayacak mısın?"
Dolan gözlerimi hızla sildim. "Hayır. Hayır sadece sorun bende mi diye merak ediyorum neden beni sevmiyor?"
"Bana bak sen benim yontulmamış odunuma mı aşıksın ben mi yanlış anlıyorum?" Aniden sorduğu soru kalbimi sıkıştırırken konuşmaya çalışmıştım "Hayır hayır hayır değilim hayır yok yani hayır yok öyle bişey"
"Bir cümlede 5 defa hayır dedin yenge. Sence beni buna inandırabilir misin?" Hiçbir şey söyleyememiştim. Cevap verememiştim. O ise beni anlıyor gibi başını salladı ve konuyu değiştirdi. "Dolaba koyalım sonra çıkalım" Diyerek pastayı dolaba koydu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ona Benziyorsun/Kazımcan Karataş
FanficAysima Karataş, psikoloğu Ceren Aydemir'i ölen annesine benzetir. En fazla ne olabilir ki?