Best of Both Worlds

Chapter 1

Picture ni Jenna at nung guy sa gilid. PLAY THE SONG, SA GILID DIN! :))

READ>VOTE>COMMENT>BE A FAN! XDD HAHAHAHA Pakapalan na lang ituuu <3

Anyways, enjoy reading! d(^^,

**

“No! Please! No!”

“No? Are you sure? *evil laugh*”

“Yes,  please! Ako na lang please. AKO NA LANG! :( P-please, please :( a-ko na lang please *huk”

Not once in my life na nangyari ang ganito.

Hindi ko inakala na, sa ganitong paraan ..

Ganitong paraan…

*sigh*

Hindi ko na alam.

Masaya na rin ako.

Bahala na.

Mas gugustuhin ko pang ako na lang, dahil kung ako,

Alam kong itutuloy niya pa ang lahat.

Natigil ako sa pag-iyak.

Kaya ko ‘to.

“Come on, take me down. NOW!”

--

Oo alam ko, magulo. Madaming tanong ang hindi masagot, kaya ito na.

Let us go back.

3 months ago.

This is how/when/why it all started.

--

 “Anong oras na ba..”

Hala! Magte-10:00 pm na!

Wala si manong?! Jeez, hindi ko kayang maghintay! Makapaglakad na lang nga muna papunta sa malapit na sakayan -.- Hay, kainis! Nasa labas ako ngayon ng mall na magsasara na. Hayyy. Sabi ko kay manong magintay siya dito or bumalik siya kapag tinext ko na siya, but where is he?! Hindi na ata bumalik -.- Kakabadtrip naman.

*woosh ~ ~*

A-ang lamigg >_>

Binilisan ko ang paglalakad ko, sa totoo lang hindi ako sanay ng ganito, walking ALONE in the middle of the night, kasi--uhm--of course! Babae ako at sa panahon ngayon, marami ng nababalita na.. nirerape/minumurder/hinohold-up/kinakatay/pinupulutan/or-whatever!

Kung anu-ano na pumapasok sa isip ko..

Isa lang ang hindi.

Saan nga ba yung sakayan dito?!

*lingon lingon*

(-.-“ ) ( “-.-) (-.-“ )

Eehhh. Fail talaga. Nakakita ako ng isang daanan na papunta sa kung saan. Alam ko kasi sa kabilang side ng building na ‘to yung sakayan eh. Pero hindi ako sure pero alam ko dun nga talaga. Ang hirap din pala kapag bihira magcommute!

Ayun nga, dumaan ako do’n sa daanan na yun. Mejo madilim >.< Dapat hindi na ako tutuloy kaya lang gusto ko na umuwi.

GUSTONG GUSTO KO NG UMUWI

Wala naman sigurong delikado dito noh?

*Woooosh ~*

*BOOGSH!*

Fck.

Napatakip ako ng bibig ko nung parang may nalaglag na malaking box na gawa sa kahoy. Napatigil din ako sa paglalakad.

I don’t usually get scared pero, this is something..

Different.

Parang.. kakaiba talaga sa pakiramdam ko!

I’m.. I’m.. shivering. Cold winds creep into my spine.

Nakatayo lang ako dun, nakatakip pa din mga kamay ko sa bibig ko..

Nang biglang..

MEOW :’3

Sht! Pusa lang pala! Anak ng. Grrrr!

Oh whatever. Kabadtrip yun ah. Babatuhin ko sana yung pusa eh. Kaso.. wag na lang pala.

Naglakad na ulit ako, tapos, ito na naman, may parang lagabog na naman akong narinig pero hindi ko na pinansin kasi baka pusa nanaman.

But I was wrong.

What the f--uck?

May nakita akong lalaki na nakahandusay sa sahig.

Shit.

Duguan, patay na nga ata eh.

(/O\)

Nanginginig na ako sa kinatatayuan ko, first time kong makakita ng ganito! Na personal! WTF!

What to do.. what to do?!

Nursing student ako, pero wtf, ano na?!

Ahm.. Ah! Pulse, check the pulse!

Ang hirap talaga, hindi ko maalis sa sarili ko ang pagpa-panic.

Luluhod na sana ako para tingnan kung may pulso pa siya, I mean, kung buhay pa siya. But then, may lalaking mahaba ang buhok, mejo macho, na nakatayo sa may paanan nung lalaki.

Hinihingal, pawis na pawis.

And he’s holding a gun.

Does this mean…

NO WAY.

Ano ng gagawin ko?!