𝑨 𝑳𝒊𝒕𝒕𝒍𝒆 𝑲𝒊𝒅¬¬𝐵𝑘𝐷𝑘𝑇𝑑

5.Bölüm

   İzuku'nun sözlerini duydum ama biraz duymamazlıktan geldim.. Her zamanki İzuku işte yine kendince saçma şeyler söylüyordur..

   Bakugou'nun odasının kapısını çaldım ve biraz bekledim.

İçeriden ses gelince de girdim. Ciddi ciddi bugün onunla kalacaktım.. Düşününce garip geliyor.

Bakugou'ya baktım...Yine düşmüştü suratı...Gerçi bugün sürekli anormaldi ama cidden onu üzgün görmek içimi acıtıyordu..

Aslında içten içe merak ediyordum. Acaba ne konuşmuşlardı..? Ama bu düşünceler anlamsızdı.. Kendim sorsam daha iyi olur çünkü en fazla söylemez..?

Gözlerine baktım ve endişeli ama soğuk bir ses tonuyla sordum..

"İyi misin..?"

Bana baktı ve gülümsedi. Gerçeğin ne olduğunu biliyorum. Sadece... Belki ağızından laf falan alırım diye sormuştum...

"Biraz."

Kaşlarımı kaldırdım ve biraz daha yaklaştım.. Oldukça uzaktık çünkü...

"Ne kadar biraz?"

Gözlerini devirdi ve arkasını döndü.

"Neyi öğrenmeye çalışıyorsun? İyi değilim işte."

Bunları bu kadar net söylemesi alışıldık değildi.. Biraz şaşırdım ama belli etmedim.

Anlamıyordum... Tamam İzuku ile kavga etti ama bunu zaten genelde yapıyor.. Başka bir sebebi olmalı.. Bu çocuğu bu kadar kolay üzen de ne?

Uzun süre cevap veremedim..Tabi meraktan içim içimi yiyordu ama bu kadar kolay da belli edemezdim.

Sonunda derin bir nefes alıp o soruyu sordum..

"Neden bu kadar canın sıkkın?... Tamam biliyorum her şeye burnumu sokmamam lazım ama senin için... Gerçekten endişeleniyorum."

Her şeyi peşin peşin söylemiştim resmen.. Kendim bile inanamıyordum.

Bakugou geri bana bakacak şekilde döndü ve durgun bakan gözlerle biraz bekledi.

"Sen beni anlamazsın Todoroki."

Anlamsızca bakıyordum... Ama... O.. dememiş miydi? En yakın arkadaşı ben değil miydim?
Bir anda atıldım..

"Ne.. Tabi ki anlarım seni saçmalama!"

Bana baktı ve sanki...Çok belli olamayan bir gülümseme sundu.. Ne içindi bu?

"Neyse hadi madem kalacaksın çok gecikme yat."

Sesi soğuktu ve ben bu sözlere anlam veremiyordum. Resmen konuyu değiştiriyordu..Çok mu rahatsız ettim? Uh hayır daha fazla ısrar etmemem lazımdı...Zaten..Yanında kalmamı da çok istemiyor gibiydi.

"A-ama..Ben..Seni rahatsız etmek istememiştim. Sadece... İyi hissetmiyorsun diye-"

"Sana demedim mi? Beni hiç rahatsız etmedin."

Bir anda sözümü kesince biraz garip hissettim.. Üstüne sözleri de utanç hissi verince...
Fazla duraksamayıp sözlerine devam etti.

"Sadece yatalım olur mu?"

Gözlerine baktım...Bunu kendim istememe rağmen kendimi mahçup hissediyordum ama böyle hissetmem için de çok büyük sebepler yoktu..
Gözümü kaçırdım ve kolumu elimle tuttum.