part17 : វាពិតជាពិបាកណាស់

456 30 2
                                    

    មិនចាំនៅមើលគេផ្អែមល្ហែមយូរ ជីមីនបានដើរចូលទៅតអង្គុយដើម្បីចាំញាំបាយក៏ឆ្លៀតចុចទូរសព្ទមួយភ្លែត នេះនិយាយមេនណាបើសិនជារាងតូចថេយ៍មិនហៅគេមកគេមិនមកអង្គុយនៅទីនេះទេដឹងទេថ្មាលនេះគេប្រហែលជាអង្គុយអោបលោកពូសំណប្វចិត្តរវស់គេទៅហើយ

      " អឹម!! ជីមីនឯងញាំបាយបណ្តើរៗចុះយើងទៅផ្លាស់ខោអាវមួយភ្លេតសិន " ក្រោយឈរអោបម្ចាស់ចិត្តរួចជុងគុកក៏បានឡើងទៅខាងលើបាត់ ព្រោះបើអោយពាក់ខោអាវធ្វើការមកញាំបាយបែបនេះវាមិនស្រណុកសោះ

      ឃើញថារាងក្រាស់ចេញទៅផុតទៅហើយជីមីនទម្លាក់ទូរសព្ទចុះសម្លឹងមើលរាងតូចដែរមិនទំនេរដៃចាប់នេះចាប់នោះមិនឈប់ធ្វើមើលតែគេមិននៅទីនេះ

     " ន៎ែ!! ឯងដឹងតេពេលមួយគំនរ៎ឯងមិនហៅយើងមក ហេតុអីចាំបាច់យប់នេះដឹងទេលោកពូរបស់យើងទំនេរយប់នេះណា?? " ជីមីននិយាយទាំងមុខស្អុយក៏ពិតមេនណាមួយអាទិត្តអាចថាយ៉ុនហ្គីមានពេលទំនេរតែមួយថ្ងៃអីប៉ុណ្ណោះខំអីគេប្រាកដជាបានដើរលេងជាមួយយ៉ុងហ្គីទៀតហើយ

    " ហើយយ៉ាងមិច?? " ថេយ៉ុង

     " យ៉ាងមិចចឹងហេ?បំផ្លាញពេលវេលារបស់យើងណា គឺពេលវេលាដ៏កម្រណា !!! " នេះគេមិនដឹងឬធ្វើភ្លើអោយប្រាកដនឹងហាស៎

     " អឺណា៎!! យើងដឹងថាឯងមានប្តីនៅចាំអោបតែយើងពិតជាគិតអីមិនចេញពិតមេន ចាំយើងរកពេលវេលាសងឯងវិញចោះណា "ថេយ៍និយាយទាំងកំសត់ព្រោះបើគេមិនមកនាយគិតអ្វីមិនចេញពិតមេន

    " ណ្ហើយ!! តាមនឹងចុះ" អស់ប្រកែកជីមីនមានតែស្របតាមព្រោះក្មេងដូចជាគេនេះណា អ្វីដែរសំខាន់គឺគេមិនរំលងនោះទេចឹងថ្ងៃនេះគេមានអ្វីសំខាន់ដូចគ្នាគ្រាន់តែគេមិនទាន់និយាយប៉ុណ្ណោះ

     ការសន្ទនារបស់អ្នកទាំងពីរចេះតែបន្តហូតហែរមានសើច មានខឹងទៅវិញទៅមកមើលទៅវាដូចជាមនុស្សយល់ចិត្តគ្នារាប់ឆ្នាំមកហើយតែ ពេលនេះអ្វីដែរគួរអោយចាប់អារម្មណ៍នោះគឺនៅមានមនុស្សម្នាក់ដែរកំពុងលួចស្តាប់ការសន្ទនារបស់ពួកគេដោយយកចិត្តទុកថាក់

      ដោយមិនដឹងថាម្នាក់នោះក្នុងចំណោមអ្នកផ្ទះរបស់លោកម្ចាស់ភាគខាងត្បូងនេះជាអ្នកណា ជាអ្នកបម្រើ ឬក៏អ្នកផ្សេង ឬក៏ជាម្ចាស់ផ្ទះមើលទៅក្នុងខួរក្បាល់់របស់គេពេលនេះមិនដឹងជាគិតអ្វីខ្លះនោះទេ គេបានត្រឹមតែបិទភ្នែកដកដង្ហើមធំរួចក៏ញញឹមចុងមាត់បន្តិច តើគេជាអ្នកណា??

អំណាចស្នេហ៍ ❗🔥(ចប់)Where stories live. Discover now