KALP SAVAŞI

1. BÖLÜM

Bu olan şeylere artık katlanamıyordum. Birisine ihtiyacım vardı. Ailemden de önemli birisine..
Beni seven ve benimde seveceğim birisine ihtiyaç duyuyordum küçükken kaçtığım bu şeyden şimdi kaçamıyordum. Ona ailem demek istiyordum.
Ancak karşıma şuana kadar hiç öyle birisi çıkmamıştı. Bu halimden tiksiniyordum ama
 bazende şans vermek istiyordum.

Ben Kris MİLLER 23 yaşındayım ve hemşireyim.
Annem bir öğretmen, babam ise orduda general. Ailemle aram pek iyi değil. Ne annem'in güçlü kızıyım ne de babam'ın prensesiyim benim tek bildiğim ben bir hiçim onlara karşı.

Ben bu gerçek hayattan kaçmaya çalışan ama başaramayan birisiyim. Tek isteğim birisinin karşıma çıkıp bir anda herşeyim olmasıydı.

Ne kadar da saçma geliyordu insana. Herkes bir zaman sonra istemez miydi? Herkes aşık olmak isterdi. Herkes hayatına öyle biri girsin ki herşeyi olsun ailesi belkide bir arkadaşı olsun isterdi. Ben artık arkadaş diye bir şey istemiyordum zaten evrende bana öyle bir şey sunmuyordu. Ben okulda ve okul dışı hayatımda dışlanan kızdım. Ezik, ukala, inek denilen tiplerdendim. Çokda çalışkan olduğum söyelenmezdi. 

"Kris! Kris! Hey beni duyuyor musun?"

Birlikte çalıştığımız Kate diye bir kız vardı. O da iyi birisiydi.

"Efendim?"
"Doktor Eva seni çağrıyor."
"Eva mı? Beni özlemiş galiba."

Arkadaşım yok diyordum değil mi? Sözümü geri alıyorum benim arkadaşım var. Arkadaşlarım var hemde en iyi denilecek türden.

Yerimden kalktım ve Eva'nın odasına doğru yürümeye başladım.
Eva NORTH 23 yaşında ve doktor.
Kendisiyle üniversitede tanıştık. Çok iyi birisi aileside öyle! Kendisi dövüş eğitimi de alıyor. Dövüş denilince akla direk Eva geliyor baya dişli bir kız bu konuda.

Eva'nın odasının kapısını tıklattım ve içeri daldım. Gülümsediğini görmek beni de gülümsetmişti.

"Günaydın!"
"Sana da ginaydın Kris keyfin yerinde anlaşılan."
"Eh işte idare ediyoruz."
"Yine hayatına birisinin girmesini istiyorsun ama girmediği için moralini mi bozuyorsun?"
"Yani sayılır."
"Ne zaman düzeleceksin acaba Kris?"
"Hiç bir zaman!"

Dedim gülerek. Ben bu akılla artık sonsuza kadar düzelemezdim.