Percy Jackson Fanfic

Okyanus gözlü çocuk

Merhaba ben Maria Diana Black şu an ne yaptığımı sorabilirsiniz...

ŞU AN LANET KIÇIMI ÖLÜMDEN KURTARMAYA ÇALIŞIYORUM

Her neyse bu olaylar nasıl oldu baştan anlatayım.

Alice-Mary, hey! HEY!!
(Maria nın kısaltılmış hali)

Maria-Alice şu an bu ödevi bitirmessem bayan simith beni bitircek. O yüzden ne istiyorsan çabuk söyle.

Alice-Olum kahin falan mısın? Nasıl kadının seni bitirceğini anladın?

Maria-Ne-

Alice-Hadi kalk bayan simith seni çağrıyor, sesi çok değişikti gene ne bok yaptın acaba?

Maria-bilmiyorum ki off.

Deyip sınıftan çıktım ve bayan simith in odasına doğru yürümeye başladım. Odaya girdiğimde bayan simithe sanki bir şeyler oluyordu?

Maria-Efendim beni çağırmışsınız?

Bayan simith-Oh evet seni çağırdım ölümün için ahahahhahah

Ben daha cevap veremeden kadının kanatları çıkmaya başladı ve üstündeki tişörtü yırttı elleri ve ayakları artık pençelere benziyordu ve sarı sipsivri dişleri vardı.

Maria-Tanrım lütfen beni yemeden önce dişlerini fırçala.

Diyebilmiştim sadece. Sonrada bir pençe darbesinden kılpayı kurtulmuştum. Elime ne geçiyorsa ona atıp kaçmaya çalışıyordum, en sonunda odadan çıktım sanki arkamda bir sis oluşmuştu evet yaz ayında okulun içinde sis oluşmuştu.

Alice-Maria napıyorsun?!?

"ŞU AN LANET KIÇIMI ÖLÜMDEN KURTAMAYA ÇALIŞIYORUM."

"GALİBA BAYAN SİMİTH ONA O ŞAKAYI BENİM YAPTIIĞIMI ANLADI VE ÇOK KIZGIN."

ve arkamda bana mal mal bakan bir Alice bırakarak evime depar attım. Eve girdiğim anda annem neden bu kadar erken geldiğimi sordu. Olan her şeyi anlattım.

Helena(Annesi)-Zamanı geldi demek...

Maria-Neyin zamanı?

Helena-Çabuk eşyalarını topla ve arabaya git yolda her şeyi açıklayacağım.

Anneme bir şey diyemeden annem beni odama yolladı, bende annemin dediğini yapıp hızlıca eşyalarımı topladım ve en önemli eşyam...

Babamın bana bıraktığı kolyem. Altındandı ve kolyenin ucu şimşek şeklindeydi. Onu taktığımda kendimi güvende hissediyordum sanki... sanki o yanımdaymış gibi. Ama o ben 3-4 yaşlarındayken ölmüş, yani annem öyle diyor her neyse.

Helena-MARİA HADI AŞAĞIDA SENİ BEKLİYORUM!

Maria-TAMAM GELİYORUM.

Hızlıca kolyemi tişörtümün içine soktum ve aşağıya arabaya indim. Hızlıca sürücü koltuğunun yanına bindim ve annemin arabayı çalıştırıp gazı köklemesini izledim.

Maria-Üç basit soru. Nereye gidiyoruz? Neden acele ediyoruz? Ve o yaratık neydi?

Annem iç çekti ve anlatmaya başladı

"Bir zamanlar birini çok sevdim o da beni çok sevdi"

"Babam..." demiştim sessizce. Bu hikayeyi bana defalarca anlatmıştı ama sanırım gerçek halini anlatıyordu şu an.

Yüzünde buruk bir tebessüm oluştu.

"O gün yapmamaz gereken bir şey yaptık. Evet yasaktı yapmamamız gerekiyordu ama ikimiz birbirimizden o kadar büyülenmiştikki... Kendimizi durduramadık."

Maria-Anne benden yasaklı bir madde gibi bahsetmeyi kes lütfen.

Annem kıkırdadı ve devam etti

"Sonunda dünyalar tatlısı ayrıca yasaklı madde olmayan bir kızımız oldu." Gülümsedim.

"Yunan mitolojisini biliyorsun değil mi?" Kafamı salladım. Hep böyle şeylere ilgi duymuştum.

"Baban yaşıyor... O Zeus."

Yol boyunca konuşmadık gittiğim yer melez kampı adında bir yermiş. Ama şu an düşündüğüm o değildi. Zeus şimşeklerin, gökyüzünün tanrısı zeus. Hala onun babam olması konusunu sindirememiştim. Başka bir şeye odaklanmak adına yolu izlemeye başladım.

Arabanın penceresinden çilek kokusu gelmeye başlayınca camı tamamen açtım ve çilek kokusu ile dolu bu kırsal alanı gözlerimle taramaya başladım.

Annem arabayı durdu ama arkada yine sis oluşmaya başlamıştı bunu fark eden annem hızlıca yanıma geldi ve yanağımı öpüp bana sarıldı.

Helena-Seni sevdiğimi bil tatlım. Asla yalnız değilsin orda yeni arkadaşların olacak. Kendine dikkat et... (Bunları söylerken gözleri dolmuştu)

Maria-Merak etme anne. Sis yaklaşıyor, sen de kendine dikkat et.

Dedim ve annemin dediği gibi ağacı geçtim. Yunanca yazılmış olmasına rağmen Melez Kampı yazısını okuyabildim.

?-Hey sende kimsin!

Dedi bir erkek sesi o tarafa baktığımda siyah saçlı ve gözleri okyanusu andıran çocuğu gördüm.
Gözleri... Ne kadarda güzeller. Diye geçirdim içimden ama tek yapabildiğim "m-merhaba" demekti. Lanet olsun sesim niye titrediki.

?-Sen yeni bir melez olmalısın. Ben percy jackson, poseidon un oğluyum.

Maria-Bende Maria Black, arkadaşlarım genelde mary der. Tanıştığıma memnun oldum.

Percy-Bende mary, şimdi seni kherion un yanına götürmeliyim.

Maria-Tamam, teşekkürler percy.

Tatlı olduğunu düşündüğüm bir şekilde gülümsemeye çalıştım. Bir şey değil dedi ve bir tane barakaya doğru gitmeye başladık.

Kherion-Merhaba bayan ?

Maria-Maria black, tanıştığıma memnun oldum efendim.

Kherion percy i bana etrafı göstermesi ve akşam yemeği yemek için yemekhaneye götürmesini söyledi. Percy seve seve kabul etti.

Percy-Sahi sen kimin çocuğusun biliyor musun?

Maria-Zeus.

Percy-(Yüzünü ekşitti) onun yüzünden uçağa binemiyorum.

Maria-Ne?

Beni gezdirirken bana şimşek hırsızlığını ve yaşadıklarını anlatmıştı.

Maria-Babam seni sevmiyorsa bizim iyi anlaşmamamız gerekmez mi?

Percy-Doğru söylüyorsun şimşek.

Maria-Şimşek?

Percy-Kolyen.
Dedi ve gülümsedi ne ara fark etmişti ki kolyemi?

Maria-Bu ismi sevdim yosun kafa.

İkimizde kıkırdadık.

Maria-Kurt gibi açım.

Percy-O zaman yemekhaneye bir kurt salmak zorunda kalıcam. Hadi naş naş yemekhaneye gidiyoruz.

Sonunda diye düşündüm. Okulda en son bir çikolata yemiştim ve karnım artık isyan ediyordu. Yemekhaneye gelince percy bir kız ve tek gözlü bir çocuğun daha olduğu masaya oturdu.

İkisiylede tanıştıktan sonra yemek kokusu seven tanrılar için yapılan şeyi yaptım ve babama dua ettim. En sonunda kamp ateşinin etrafında toplandık.

Bir anda herkes bana bakmaya başladı ve fısıldaşmalar oldu. Ne olduğunu anlamadım. Percy ye soran gözlerle baktığımda kafamı işaret etti. Tanrım diye geçirdim içimden. Başımda bir şimşek işareti var.

Sonra çok bir şey olmadı percy beni odama bıraktı ve gitti. Gece düşüncelerle uykuya daldım.

Ama kız, percynin onu düşünerek uyuduğunu bilmiyordu...

(843 kelime)

Umarım kitabın ilk bölümünü beğenmişsinizdir. Bu arada kitaba göre yapmaya çalışıcam ama kafama göre senaryoyla oynayabilirim belki tamamen değiştiririm bana kalmış her neyse, görüşürüz olmayan okuyucularım♡