🖤İki Yabancı🖤

4.Bölüm🖤

Uyandığımda  bir hastane odasındaydım. Odada Bilge ve Yaman vardı bir de bir kaç polis memuru.

" Uyandı." dedi polislerden biri. Takım elbiseli  bir adam bana yaklaşıp  yatağın  kenarına oturdu.

" Deniz Hanım,  geçmiş  olsun. Ben İstanbul Emniyeti  Cinayet Büro başkomiseri  Burak Aktaş. "

Güçlükle  yutkundum. " Beni az kalsın öldüreceklerdi." Elimi alnıma götürdüm.

" Tam alnıma dayadılar  silahı." Bunları söyledikten  sonra ağlamaya başladım. Bütün vücudum  titriyordu. 

" Geçti, korkmanıza gerek yok. Cinayeti işleyenler  ve elebaşlarını  yakaladık. "

" Bugün isimsiz bir ihbar aldık, ilk önce asılsız zannedip itibar etmedik ama ihbarı yapan kişi ısrarla adresi verip gitmemizi  söyledi. Adrese vardığımızda  şüpheli  sizi vuracakken  etkisiz hâle  getirdik. Zaten hemen cinayeti işlediklerini  ve elebaşlarını  itiraf ettiler. Siz de olanların etkisiyle  bayıldınız."

**

Hasan'ın  katili bulunmuştu. Adamların  aradığı  parayı da Hasan'ın  odasındaki  döşemenin  altında bulmuştum. Parayı  götürüp  polise teslim ettim. Bu para yüzünden Hasan ölmüştü  beni de az kalsın öldüreceklerdi.

Tam her şey güzel  gidiyor derken Rüzgar denen adam yine ortaya çıkmıştı. Sürekli evimin ve kafenin  çevresinde dolaşıyordu.

" Bilge, ben biraz erken çıkıcam  kendimi iyi hissetmiyorum. Eve gidip dinlenirim, kafeyi sen kapatır mısın? "

Bilge anlayışla  kafa salladı. " Kolay şeyler  yaşamadın Deniz'im. Hadi çık sen, belki uğrarım eve giderken."

Bilge'ye  sıkıca sarılıp çantamı aldıktan sonra kafeden çıktım. Bütün dükkanlar  kapanmıştı dokuza geliyordu saat. Hızlı hızlı  yürüyordum. Siyah bir araba önümü  kestiğinde kaldırıma çıktım. Arabadan inen iki kişi hızla yanıma geldi.

" Bizimle geliyorsun." Korkudan  ne yapacağımı  şaşırmıştım. Adamlar zorla beni arabaya bindirip  kapıyı  kilitledikten sonra şoför  koltuğundaki  kişi arabayı  çalıştırdı.

**

" Hoşgeldin, umarım  sana saygısızlık  etmemişlerdir."

Karşımda  Rüzgar vardı,  sırıtıyordu. Yanımdaki  adamı ittirip  Rüzgar'ın  üzerine yürümeye  çalıştım  fakat beni sıkıca tutmuşlardı.

" Çocuklar yengenizi üst kattaki misafir odasına kilitleyin."

Adamlar  beni  alıp zorla merdivenlere  doğru çekiştirdi. Rüzgar'ın  yanından geçerken  suratına tükürdüm.

**

Sabah olduğunda evdeki görevli kız odaya kahvaltı getirmişti. Tam çıkacakken  kolunu tuttum.

" Lütfen bana yardım  et, buradan çıkmam lazım."

Kız üzüntüyle  bana baktı ardından olumsuzca  kafasını  salladı. " Üzgünüm yapamam, bu çok tehlikeli. "

Sonra sessizce fısıldadı. " Üzgünüm, koridorun  sonundaki odanın yangın  merdivenine  çıktığını  söyleyemem. O bölgede kimse beklemiyor. "

Görevli kızla anlaştığımız  gibi odadaki bibloyla  hafifçe kafasına  vurup  bayıltmıştım onu. Odadan çıkıp  hemen yangın merdiveni  çıkışına yöneldim.

**

Bilge'nin  evinin önüne gelmiştim  kapıyı çaldım  ama evde yoktu, kafeye gitmiş olmalıydı. İlk  önce kafeye gitmeyi  düşündüm ama Rüzgar kaçtığımı  farkedince ilk  bakacağı  yer orası  olacaktı.

Aradan bir saat geçmişti parkta oturuyordum. Telefonuma  mesaj geldiğinde korkuyla açtım. Yaman mesaj atmıştı, evine çağırıyordu. Yaman'a  anlatmamıştım Rüzgar olayını ama artık bilmesi gerekiyordu.

Yaman'ın  evine vardığımda daire kapısı  açıktı. İçeri girdim.

" Aşkım? "

Salona girdiğimde Yaman sandalyeye  bağlıydı. Kafasına bir silah dayanmıştı. Rüzgar koltukta oturmuş sigara içiyordu.  Yaman'a  yaklaştım yüzü mosmordu.

Rüzgara döndüm. " Onun bir suçu yok, bırak gitsin. "

Rüzgar sigarasını  küllükte  söndürüp  oturduğu  yerden kalktı. Yaman'ın  başında  dikilen  adama baktı. " Benden haber gelene kadar dokunmayın. Eğer benden olumsuz  bir haber gelirse kafasına  sıkın."

**

Rüzgar zorla beni evine getirmişti. Gözyaşlarım    ardı ardına  akıyordu.

" Ne olur Yaman'a  bişey yapmasınlar. Onun bir suçu  yok. " Bana dönüp  gülümsedi.

" Yarın nikahtan sonra şansı  varsa bırakırlar. " Sonra devam etti konuşmasına.

" Ona bir şey olmasın istiyorsan benimle evleneceksin. Eğer hayır dersen şimdi ölüm  emrini veririm  sevgilinin."