🖤İki Yabancı🖤

6.Bölüm🖤

" Deniz? " Gözlerimi  açtığımda odamdaki  yatakta yatıyordum. Rüzgar ayakta dikilmiş beni izliyordu. Yattığım  yerde doğruldum.

" Ne oldu bana? " Rüzgar yanıma yaklaşıp  yatağın kenarına oturdu. Sonra gözlerini gözlerime dikti.

" Bayıldın." 

Aklıma birden Bilge geldi sonra da Rüzgar'ın  ben bayılmadan  önce söylediği  cümle. Bir hışımla  yataktan çıktım.

" Onu öldürdün! S-sen katilsin! " Bir yandan bağırıyor bir yandan Rüzgar'a  vuruyordum. " O benim  tek dostumdu, onun bir suçu yoktu beni korumaya çalışıyordu sadece. "

Sonunda ellerimi tutup  beni yatağa oturttu. " Onu, beni polise şikayet etmeden önce düşünecekti. Sıra sevgiline de gelecek merak etme. "

**

" Deniz Hanım,  ne olur bir şeyler  yiyin. Bir haftadır yemek yemiyorsunuz, ateşiniz  de var. İlaç  içmek için bir lokma yiyin ne olur."

Özge elindeki tepsiyle  dikiliyordu  başımda. Gözyaşlarımı  silip  ona döndüm. Yataktan çıkıp Özge'nin  elindeki tepsiyi  alıp komodinin  üzerine bıraktım  sakince. Sonra yastığımın  altındaki  fotoğrafı aldım.

" Bak, bu Bilge. Bu fotoğrafımızı  çok seviyorum. O fotoğraf  çekilmeyi  hiç sevmez ama ben istiyorum diye beni kırmazdı. Tek dostumdu  o benim ama senin aşağılık  patronun onu öldürdü. Beni onsuz  bıraktı."

Kapı  birden açıldığında  yavaşça gelen kişiye baktım. Rüzgar  gelmişti. Rüzgar gelince Özge tepsiyi alıp odadan çıktı.

" Sen aşağılık  bir katilsin, senden nefret ediyorum. Buradan kurtulup gideceğim."

Yanıma  yaklaşıp kolumu sıkıca  tuttu. Acıyı  bile hissetmiyordum  o derece hissizleşmiştim. Gözlerim  kapandığında Rüzgar beni  kucağına  alıp  yatağa yatırdı. Eli alnımdaydı.

" Kahretsin,  yanıyorsun  sen! "

Özge'ye  seslendi. Seslerini duyuyordum ama gözlerimi açamıyordum.

" Doktoru  ara, hemen gelsin."

**

Rüzgar🖤

Doktor serum takıp  ilaç yazdıktan  sonra gitmişti. Deniz'in  odasına girip camın önündeki tekli koltuğa  oturdum.

" Bilge.."

Sayıklıyordu. Doktor üzüntüden  bu hâle  gelmiş olabileceğini  söylemişti. Uyurken  çok savunmasız  görünüyordu. Koltuktan kalkıp yanına gittim. Yatağın  kenarına oturdum. Hâlâ  sayıklıyordu.

" Affet beni.."

Ellerimi  saçlarına yaklaştırdım. Tam saçlarını okşayacakken  tekrar konuştu.

" Seni koruyamadım affet beni."

Elimi hızla çekip yataktan kalkıp  odadan çıktım. Adamım Serdar'a  mesaj attım.

**

Deniz🖤

Uyandığımda odada tek başıma değildim. Karşımda Bilge duruyordu. Gözyaşlarımı  serbest bıraktım.

" Özür dilerim koruyamadım  seni.. Affet beni Bilge, canım  arkadaşım. "

Bilge yaklaşıp  gülümsedi. Bana yaklaşıp  parmaklarıyla  gözyaşlarımı sildi. Gerçek gibi bir rüyaydı. Ona sarılmak  istesem de cesaret edemedim, kaybolmasından  korkuyordum.

" Ağlama artık,  ben buradayım."

" Hayır,  uyandığımda gideceksin biliyorum. Ben yine o katilin  yüzüne bakacağım. "

Bilge gülümseyip  bana sarıldı . Sarılışına karşılık verdim. " Şuan rüyada  mıyım gerçek mi bilmiyorum."

Bilge birden kolumu  çimdiklediğinde acıyla  geri çekildim. " Gerçek miymiş  canımcım? "