MEZOPOTAMYA MASALI[ARA VERİLDİ]

6-B "Nalan"

Herkese Merhabalar 💕

Umarım bölümü beğenirsinizzz

Oy ve yorum atmayı unutmayın 🌸

6.Bölüm
"Nalan."

"O, benim için ağlayan, feryat eden kadındı."

                      Keyifli okumalar...                                                                           

Gördükleri ile zor ayakda duruyordu, Gülnişân. Gördüklerini sindirmeye çalıştı. Gerçekdi. Karşısındaki kocası, yanında bir kadın ve bir erkek çocuğu vardı. Olası ihtimali düşünmek istemedi Gülnişân.

"Bu çocuk ve kadın kim, Halil?" Diye sordu Zeliha hanım.

"Misafirlerimiz, bir kaç gün burada kalacaklar." Dedi.

Gözleri tekrar Halil İbrahimle buluştu Gülnişân'ın. Kafasını iki yana salladı. Bunu yapmış olamazsın der gibi.

"Ezo! Kadın ve çocuğa salona kadar eşlik edin." Dedi Zeliha hanım. Niyeti Gülnişân'ın Halil İbrahim ile konuşmasını gerçekleştirmesiydi.

Herkes salona çıkarken sadece Gülnişân ve Halil İbrahim kalmıştı. "Odaya gelir misin?" Diyerek yukarı çıkmaya başladı Gülnişân.

Odaya girip kapıyı kapattı. Hemen ardından Halil İbrahim gelmiş, Gülnişân'ın karşısında durmuştu. Ne diyeceğini bekliyordu.

"Kim bu kadın ve çocuk?"

"Bir tanıdık."

"Sana ikinci kadın olmayacak demiştim, biz anlaşma yapmıştık."

"Anlaşma bozulmadı, Gülnişân. Onlar benim özel misafirim. Birkaç gün burda kalacaklar." Dedi. 'Özel misafirim' Gülnişân derince yutkundu.

Arkasını dönerek kapıyı geldi. Elini kapı'nın kulpuna attığında, Gülnişândan bir soru daha gelmişti. "Kim sıfatıyla?" Diye fısıldamışdı.

Halil İbrahim kapıyı açarak çıkmıştı. Gülnişân, yatağın üzerine çöktü. Gözleri dolmuş, birkaç damla yaş akmıştı. Hemen gözyaşlarını sildi.

"Hayır, Gülnişân. Şimdi ağlama zamanı değil. Böyle yaparak güçsüz olacaksın." Dedi ve ayağı kalktı. Ağladığı belli olmasın diye elini yüzünü yıkadı. Üstüne başına çeki düzen verdi ve kapıyı açarak odadan çıktı.

Salondan içeri girdiğinde, kızların o kadınla birlikte oturduğunu gördü. Yavaşça oraya yaklaşıp, tek boş yer olan kaynanası'nın yanına oturdu. Belli ki o da birşeyler öğrenmeye çalışıyordu.
Gülnişân oturunca, kadın hafif tebessüm edince, aynı şekilde karşılık vermeye çalıştı.

"Bir senle tanışmadık." Dedi kadın.

"Gülnişân, Gülnişân Karamanlı. Halil İbrahim'in karısıyım." Dedi kendini tanıtarak. Sonlara doğru kızın yüzü solmuştu.

"Bende Melike, memnun oldum."

Tebessüm etmeye çalışarak yetinmişdi Gülnişân.

"Senin oğlun mu?" Diye sordu korkarak Gülnişân. Benim ve Halil İbrahim'in oğlu derse ne olacakdı? Öyle bir şey olmazdı. Halil İbrahim ikinci kadın olmadığını söylemişti. Peki ama kimdi? Düşünmekden kafayı yiyecekdi.