Kendini bulabildiğin ten. Dokunduğunda hissettiğin tarifsiz duygular. Senin varlığını sana ispatlayan hisler. Şaka gibi, hislerine dokunabiliyorsun. Duyguların ellerinin içinde. Onlara dokunuyorsun, görüyorsun. Bütün hislerin bir vücutta toplanmış karşında duruyor öylece. Şaşkınlık, hüzün, mutluluk, aşk, özlem... Özlem ya. Duyguların en zorudur. Uzaktasındır. Aranızda kilometreler vardır. Uzaktan takip etmek hissetmek en zorudur. Tarifsiz. Ama daha da kötüsü yakınında olup ona özlem duyduğunu düşünsene. Hergün görüyorsun. Hareketlerini. Duyuyorsun, sesini. Kokusunu hissediyorsun. Ama ulaşamıyorsun. Farkında olmadan günden güne ölüyorsun. Yiyorsun kendini tüketiyorsun. Kendine zarar verdiğini bile bile vazgeçmiyorsun. Kendinden " vazgeçiyorsun " Ondan vazgeçemiyorsun. İşte tüm mesele de bu aslında. Kendinden vazgeç ondan vazgeçme !
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sadece Biraz Ben
RomanceZaman zaman canım sıkkın mutlu, üzgün, ilgisiz, vakitsiz, değersiz, sevgili hissettiğim zamanlara karaladığım bir kaç sayfa. Kendimi bulduğum yer, ait olduğum bembeyaz boş bi sayfa üzerine karalanan çizikler.
