Ehmm nerde kalmıştık? Özlem diyorduk en son. Kalbinin içindeki en büyük boşluğun sahibi. Senin sevdiğin aynı zamanda da katilin. Hem mutluluğun hem nefretin. Bütün hislerini bir vücutta topladığın sana ait olan ona taptığın varlık. Ona sarılmak. Sımsıkı sarılmak. Kalbinin atışını, nefes alışverişini duymak. Bence insan sarılarak da sevebilir. Ya da.. Ya da buna hiç gerek yok. Uzaktan gözlerinle de sevip kalbinlede hissedebilirsin. Onun varlığı bile senin için bi umut olur, yaşam sevinci isteği olur. İnsanlar, insanlarımızın en güzel bahanesidir mesafeler. Mesafeler korkunç değil mi ? Bi hayli ürkütücü. Ama bunun altından sevginiz güveniniz gelebilir. En çok güveniniz. Güven çok önemli. Sevgi kazanılabilir, ama güven sadece bi kere olur. Kaybedersen kazanamazsın, şüphelenirsin her hareketinden. Uzağında olan insandan bi kaç adım daha uzaklaşırsın. Daha da uzaklaşır, boşluğa düşersin. Kaybedersin. Bolca onu kaybedersin, birazda kendini.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sadece Biraz Ben
RomanceZaman zaman canım sıkkın mutlu, üzgün, ilgisiz, vakitsiz, değersiz, sevgili hissettiğim zamanlara karaladığım bir kaç sayfa. Kendimi bulduğum yer, ait olduğum bembeyaz boş bi sayfa üzerine karalanan çizikler.
