-Είσαι καλά; ακούστηκε ή φωνή του.
-Ναι... Γιατι ρωτάς;
-Γιατί έχεις αλλάξει δέκα χρώματα από την ώρα που μίλησες στο τηλέφωνο.
Όχι ρε γαμωτο, με είχε δει από τον καθρέφτη.
-Όχι εντάξει,όλα κομπλε!
-Νεφελακι...Τι μόνιμα ήταν αυτό που ειπες πριν;
Α ναι! Μόνιμα! Ήταν το μόνο που θα έπρεπε να με απασχολεί, αλλά για ένα περίεργο λόγο το είχα ξεχάσει τελείως για μια στιγμή.
-Εε...Είπε πως θα χρειαστεί τη βοήθειά μου το πρώτο διάστημα, γιατι αποφάσισε να μείνει μόνιμα εδώ. Είμαι βλέπεις, λέει ,ο μόνος κοντινός άνθρωπος που έχει εδώ .
-Χα! Στο είπα! Δεν πρόκειται να τ' άφηνε έτσι.
-Να τα μας πάλι, πετάχτηκε ο Δημήτρης, κανόνισε να ξαναπληγωθείς πάλι ,γιατί δεν τον βλέπω καλά.
-Χαχαχα..Δεν πρόκειται, δεν θέλω ξανά τα ίδια, αρκετά!
-Μα τώρα θα είναι εδω., θα είστε μαζί, θα μενετε μαζί, είπε ή Ηρώ θέλοντας να δώσει μια μικρή πινελιά αισιοδοξίας στην κατάσταση.
-Ηρώ , μην ξεχνάς οτι ή μικρή δεν έχει πάρει ακόμα την απόφαση του πανεπιστημίου για τη μετεγγραφή, είπε ο Δημήτρης .
-Έχει δίκιο, απάντησα.
-Ρε Δημήτρη ,γιατί τα λες όλα αυτά; Πετάχτηκε ή Ηρώ φανερά εκνευρισμένη.
-Γιατί την αγαπάω και δεν αντεχω να την ξαναδώ έτσι!
-Ναι αλλά την αγαπάει!
Πήγε να πει κάτι ο Δημήτρης αλλά τον διεκοψα.
-Έλα όμως που και ή τόση πολλη αγάπη καμία φορά μας πληγώνει τόσο πολύ, αλλά τώρα πάμε κάπου για να περάσουμε καλά. Αυτά δεν έχουν σημασία,είπα θέλοντας να ελαφρυνω την ένταση.
Και τότε γυρισα το κεφάλι μου. Ή τοση ησυχία που έκανε τόση ώρα με είχε βάλλει σε περιέργεια. Και τι να δω! Κοιμόταν το γουρούνι! Αλλά καλύτερα έτσι. Δεν θα ένιωθα άνετα αν έπερνε θέση σε αυτό ή γενικά αν το σχολίαζε. Ο Γιάννης ήταν ένα κομμάτι της ζωής μου που μου είχε δώσει τόση πολλη χαρά ,αλλά και πολύ πόνο. Και ήταν ένα κομμάτι, που δεν ηθελα να μιλάω πολύ. Είχε αναστατώσει ήδη μια φορά τη ζωή μου. Δεν θα το επέτρεπα ξανά. Ηθελα να κάνω μια καινούρια αρχή. Όχι στα προσωπικά ή επαγγελματικά . Ηθελα απλά να ξαναβρω τον εαυτό μου. Να διασκεδαζω, να δουλεύω, να νιώθω δημιουργική ,να ηρεμισω και να κάνω πράγματα που με χαροποιουν.
-Εεε μεγάλε! Φτάσαμε! , φώναξε ο Δημήτρης και σκουντηξε το Θάνο .
-Σκασε ρε μαλακα.!απάντησε ο Θάνος και βαλαμε όλοι τα γέλια.
-Έτσι,όταν χαμογελας, έτσι μ' αρέσεις μικρή, είπε και εγώ για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνω, του χαμογελασα και έφυγα μαζί με την Ηρώ για να βρούμε τις ξαπλώστρες με τα αλλά παιδιά ,που ήταν ήδη εκεί.
Τα περάσαμε φανταστικά. Όλο το βράδυ ακουγαμε και τραγουδαγαμε υπέροχα τραγούδια. Μου είχε λείψει όλο αυτό. Ήμουν στην Ελλάδα, καλοκαίρι, σε μια παραλία με λίγους αλλά καλούς φιλους , γύρω από φωτιές στην άμμο να τραγουδαμε και να χορευουμε όλοι μαζί. Αυτή η ηρεμία (ψυχική) και ή ξεγνασοια μου είχαν λείψει και την χρειαζομουν. Μέχρι που...
