Ενιωσα ξανα αυτα τα χειλη στο μέτωπό μου να με φιλανε απαλα για ξυπνησω.
-Ουπς σορρυ, σε ξερανα ε;
-Σκεφτηκα οτι ισως θα ηθελες να δεις αυτο, ειπε και με σηκωσε πιανοντας το χερι μου με πηγε στα καγκελα του μπαλκονιου. Ηταν υπεροχα! Η ανατολη του ηλιου στη θαλασσα ειναι πανεμορφη. Κοιταγαμε μαζι τη θαλασσα μεσα στην αγκαλια του, γιατι ειχε κρυο. Μετα μαζεψαμε τα πραγματα απ' εξω και πεσαμε ξεροι στο κρεβατι.
-Αυτη ειναι η μερια μου δεσποινις!
-Δεν με νοιαζει! Του ειπα οσο πιο χαροτωμενα μπορουσα μεσα στη νυστα μου.
-Δεν παει ετσι, μου απαντησε και ηρθε και κολλησε πανω μου.
-Τελεια! Ειπα βαριεστημενα και αυτος με εσφιξε ακομα πιο πολυ πανω του.
-Για να μαθεις, μου ειπε και με φιλησε.
Οταν ξυπνησα ημουν ακομα στην αγκαλια του. Ακουσα γελια απο το σαλονι και σηκωθηκα να παω να δω.
-Α μπα! Ξυπνησαμε μικρο;
-Οχι!, ειπα στο Δημητρη και του εβγαλα τη γλωσσα.
-Το καψαμε χθες Νεφελακι; ειπε η Ηρω ολο νοημα.
-Ουου!
-Εμεις να δεις, ειπε.
-Ο αλλος κοιμαται ακομα; ρωτησε ο Δημητρης.
-Ναι, παω να τον ξυπνησω. Παιζει να φαμε κατι για πρωινο;
-Ξυπνα τον εσυ και βλεπουμε.
Ωραια! Τωρα πως τον ξυπναμε; Αρχισα να ακουμπαω επιμονα με το δαχτυλο μου τον ωμο του.
-Θανο ξυπνα...ειπα απαλα και χαμηλοφωνα.
-Θααααανοοο... Πρεπει να ξυπνησεις!Θεε μου δεν μπορω να τον ξυπνησω. Αρχισα να τον σκουνταω πιο δυνατα. Θανο! Φωναξα. Παιδακι μου τι κανεις τρελαθηκες; προλαβα να πω, αφου με ειχε τραβηξει πανω του και με εβαλε κατω απο το σεντονι. Με κραταγε το δυνατα στην αγκαλια του, που δεν μπορουσα να βγω!
-Ετσι σε ξυπναω εγω μικρη; ειπε και με αφησε να βγαλω το κεφαλι μου εξω για να απολογηθω.
-Σορρυ! Ελα μωρε που εισαι καλουλης και θα μ αφησεις. Ε;
-Μικρη πρεπει να επανορθωσεις!
-Ωχ! Πως;
-Να με ξυπνησεις οπως σε ξυπνησα εγω, ειπε και με με αφησε να ξεγλιστρησω ισα που μπορουσα να φτασω το πρόσωπό του.
Και τοτε εκει που παω να του δωσω ενα φιλι στο μετωπο, πιανει το προσωπο μου και το φερνει πανω στο δικο του. Τι κανει θεε μου; Ρουφηξε τα χειλη μου και επειτα μ αφησε.
-Εισαι τρελος; θα μου το πληρωσεις αυτο, ειπα και κρυφτηκα κατω απο το σεντονι, γιατι ειχα γινει κατακοκκινη.
-Τωρα ειμαστε πατσοι! Βγες απο εκει μεσα γιατι θα σκασεις.
-Ασε με!
-Βγες, ειπε και τραβηξε το σεντονι. Οπ! Καποια κοκκινησε, ειπε γελωντας και με πηρε αγκαλια.
-Ασε με! Εισαι βλακας! Του φωναξα και προσπαθησα να φυγω αλλα ματαια.
-Ελα εδω βρε χαζο, ειπε και πηρε το προσωπο μου για αλλη μια φορα στα χερια του.
Ο τροπος που με ακουμπουσε, αυτο το αγγιγμα και ο τροπος που ειχε καρφωσει τα ματια του στα δικα μου που ανημπορα χαθηκαν μεσα στα δικα του ηταν ανεξηγητος. Ενιωθα να χανομαι και να μην μπορω να ελεγξω τον εαυτο μου.
-Ασε με, του ειπα χαμηλοφωνα και μεσα απο αυτο φαινοταν ποσο αδυναμη ενιωθα μεσα στα χερια του.
Ντρεπομουν τοσο πολυ. Αυτη τη φορα δεν με ρουφηξε, αλλα αφησε ενα τρυφερο,απαλο και στοργικο φιλι στα χειλη.
-Μπορεις να μην κοκκινιζεις καθε φορα που σε φιλαω;
-Οχι! Μπορεις να μη με φιλας; Αντε γιατι δεν αρχισαμε καλα!ειπα νευριασμενη και πηγα στο σαλονι.
Δεν μπορει να μου το κανει αυτο. Δεν μπορει να παιζει με τους αλλους. Αν και τα ματια του δεν εδιχναν αυτο, με αυτο που εκανε ενιωθα αμηχανα και αβολα.
Καθισαμε στον παγκο
