dreich

dreich | on bir

...

"Hyung seni öpebilir miyim?"

Hyunjin buna içten içe heyecanlansa da sadece hafifçe güldü. "Öpebilirsin civciv."

Yanağını Felix'e doğru uzattığında Felix iki eliyle de Hyunjin'in yüzünü kavradı. Yüz yüze gelecek şekilde çevirip dudağına küçük bir öpücük bıraktı. Sadece dudaklarını değdirip çekilmişti.

Hyunjin'in yanakları anbean kızarırken Felix yüzleri arasına fazla mesafe girmeden, dudaklarına doğru fısıldadı.

"Öptüm."

Hyunjin şokla dibinde ki bedene bakarken Felix yutkundu. Alınlarını birleştirdi. Hyunjin'in tepkisiz kalması onu biraz tedirgin etse de bir şey demeden bekliyordu. Herhangi bir adım bekliyordu ondan.

Hyunjin ona istediği adımı atamayacak kadar şaşkındı şu anda. Duygularının gelip geçici olmadığını biliyordu, o yüzden onun öpücüğünü hissetmeyi sevmişti ancak bir sorun vardı, buna hiç hazır değildi. Onun gözünde Felix, bir bebekti. Çocuk gibi hareketleri olan, sinirlendiğinde gözü dönüp ortalığı karıştıran bir bebekti Felix.

O sessiz kaldıkça küçük olanın nefesleri hızlanıyordu. Korkuyordu. Bir hafta öncesinde kendisinden etkilendiği duymuştu, bunun rahatlığıyla öpmüştü Hyunjin'i. Ama Hyunjin sessiz kaldıkça duygularının bittiğini düşünmeye başlamıştı.

Korkarak geri çekildi. Alınları yavaşça ayrıldı, Felix'in bakışları yataktaki ellerine düştüğünde belinde ki elleri hissetti. Hissetmesiyle birlikte kendini ileri çekilirken bulmuştu. Hyunjin, Felix'in ayağına dikkat ederek onu kucağına oturttu. Ayağını acıtmayacak şekilde düzeltip gözlerine baktı.

"Öpecek kadar cesur ama konuşmayacak kadar çekingen misin sen?"

Alayla konuştuğunda Felix'in kaşları çatıldı. Hyunjin bilerek onun damarına basmak istemişti.

"Çekingen olsam seni öpmezdim! Bence çekingen olan sensin! Bana olan ilgini gelip söylemek yerine Minho hyungtan fikir alan sensin! Benim sana karşı duygularım oluşur oluşmaz adım attım! Korkak!"

Hyunjin gülmeye başladığında Felix kafasını çekerek uzaktan ona baktı. Oyun oynadığını fark ettiği an omzuna yumruk attı. Hyunjin yerinden gram oynamazken Felix ellerini göğsünde birleştirerek kafasını sağa çevirdi.

Hyunjin onun çenesini tutup kendine çevirdiğinde kahkahası nazik bir gülümsemeye dönüşmüştü.

"Öpebilir miyim seni?"

"Öptüm ki seni, niye bir daha izin alıyorsun?"

Hyunjin hafifçe kıkırdayıp kafasını sola doğru yatırdı. Felix'in çillerini izlerken Felix gözlerini kaçırıyordu. Ayağa kalkamadığı için çillerini kapatmamıştı ve şu an utandığını hissediyordu.

Hyunjin ona yaklaşıp nazikçe çillerini öptü. İki yanağını, burnunu, alnına doğru uzanan çillerini teker teker öptü.

"Çillerini neden sevmiyorsun?"

"Bir sebebi yok... Sadece rahatsız oluyorum. Herkeste olan bir şey değil, çillerimin olduğunu görenler yüzümü inceliyor sürekli. Bazen dokunmak isteyenler oluyor. Güneşte renk değiştirdiğine inanmayıp beni güneşin altına zorla sürükleyenler de vardı bir ara."

"Bunlar nefret etmen için bir etken mi?"

"Sana göre olmasa bile bana göre öyle hyung. Çillerimin gözükmesini, tanımadığım insanların ilgisinin bana yönelmesini sevmiyorum."