Nooit Meer Regen // ajax fanfic

Hoofdstuk 1

A/N:

Omdat AjaxLady vandaag jarig is, geef ik haar een virtueel cadeautje! Dus, hierbij, het aller eerste hoofdstuk van mijn nieuwe verhaal! De rest wordt alsnog gepubliceerd vanaf 1 December.

Geniet ervan! <33

Liefs, Appiex020.

xxx

"Verdomme." Klonk het gefrustreerd vanaf de hoekbank in Liza haar woonkamer.

"Wat nou? Is er weer een tinderdate niet komen opdagen of heb je toch maar besloten om wel wat aan school te gaan doen?" Grapte Demi, haar beste vriendin. "Nou hallo, ik ben Bo niet." Protesteerde Liza. "Het was ook maar een geintje. Waarmee kan ik je helpen?" Demi verschoof haar laptop en ging bij Liza zitten.

Vandaag was het een paar dagen voor de grote Kerstvakantie. De twee vriendinnen waren de laatste deadlines aan het inleveren voor hun opleiding. Liza was opgelucht als de vakantie van start zou gaan. Ze zat in het examenjaar van Havo Vier en dus was het een spannend jaar voor het meisje.

Liza deed een opleiding richting toegepaste psychologie en hoopte er in de toekomst geld mee te verdienen. Demi had zij leren kennen via de school en het klikte vanaf de eerste introductiedag dat ze bij elkaar werden ingedeeld.

"Dat stomme excelbestand werkt niet mee." Mopperde Liza en wees naar het scherm van haar laptop. "Jouw laptop is ook een oudje. Vind je het niet eens tijd worden voor een nieuwe? Je hebt hem al jaren." Antwoordde Demi zuchtend en nam het apparaat van haar over.

"Nee hoor. Zolang hij nog prima werkt, is het niet nodig." Zei Liza, schouderophalend. "Dat denk ik ook altijd met kleding." Gniffelde Demi. Demi was gek op kleding, shoppen en alles wat daarmee te maken had. Het was dan ook niet gek dat haar ouders een kledingwinkeltje runden in Abcoude.

"Zo, kijk eens, klaar is kees." Triomfantelijk hield Demi de laptop omhoog als een soort trofee. "Geef hier. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?" Liza drukte haar bril wat verder op haar neus en keek bewonderend naar het ingevulde excelbestand. Voor school moest er een opdracht ingeleverd worden. Die had te maken met hoe de cijfers ervoor stonden met onbeoordeelde cliënten in de psychologie wereld.

"Tinderdate." Eiste Demi lachend. "Kap is daarmee! Niks tinderdate. Wil je soms mijn laptop geschiedenis zien?" Vroeg Liza, licht geïrriteerd. "Sorry, nee joh, ik meen er niks van. Ik loop je te stangen."

"Als jij nou die opdracht af rond, gaan wij een chocomelk halen in het Vondel." Grinnikte Demi nog een beetje na. "Dat lijkt me een strak plan, maar jij dan?" Vroeg Liza, blikkend naar de papieren die aan Demi's kant op tafel lagen. "Maak je om mij niet druk, Lies. Ik moet alleen nog eventjes de rotzooi hier opruimen." Antwoordde ze en begon de papieren bij elkaar te rapen van haar net gemaakte samenvattingen.

Had Liza zo lang zitten dagdromen over dat stomme bestand? Snel sloeg ze het document op, klikte de school site aan en leverde de opdracht in van morgen.

"Oké, laten we gaan. Even een frisse neus halen, we hebben hier nou lang genoeg tijd zitten te verdoen." Zei Demi, sprong op en klapte in haar handen.

"Yes, ik heb ook wel zin in een lekkere warme chocomelk." Antwoordde Liza. Ze sloten hun laptops af en Liza pakte haar zwarte jack van de kapstok. Familie van der Heijden had middenin het Vondelpark bij de grote vijver, een chocomel kraam staan. Het was een traditie voor de hele familie en iedereen kwam helpen, zo ook Liza. Demi kwam helemaal uit Abcoude dus die bleef in de weekenden vaker logeren bij Liza en haar ouders.

"Hey!" Nadat ze een kwartiertje gefietst hadden, kwamen Liza en Demi aan bij het Vondelpark. "Wat een leuke verrassing." Begroette oom Joep hen beide vrolijk terwijl ze aan kwamen lopen. "Hey Joep, alles goed met u?" Vroeg Liza beleefd en ze hingen over de toonbank van de kraam. In de weekenden was Liza vaker aan de slag tussen de chocomelk en doordeweeks waren het vaak haar ouders plus oom en tante die de uren op vulden. "Met mij is alles prima. Hoe is het op school?" Vroeg Joep en begon aan hun standaard bestelling.

"Vreselijk druk. Ik wordt er niet goed van." Antwoordde Liza en haar oom moest lachen. "Ach, de jeugd ook van tegenwoordig! Vroeger…" Demi luisterde geïnteresseerd naar zijn verhalen terwijl Liza voor zich uit staarde. Die verhalen van oom Joep had het meisje al wel vaker gehoord dan tien keer. Verderop waren wat jongens aan het voetballen en lol aan het trappen met elkaar. "Kijk eens, alsjeblieft, voor de hardwerkende dames." Zei Joep op een dramatische toon en ze schoten in de lach.

"Dank u wel." Liza sloeg haar handen om het plastic bekertje en meteen besloegen haar brilglazen erdoor. "Nee nee, dat is niet nodig. Jullie zijn allebei familie dus deze krijgen jullie van mij." zei Joep toen Demi wat geld voor hem neerlegde. "Dat is aardig van u, dank u wel." "Alsjeblieft geen u, dan voel ik mij zo oud! Je mag gewoon je zeggen." Liza grinnikte en wilde een volgend slokje chocomelk nemen. "Hoe is het dan met u? En… Hey!" Ineens lag haar chocomelk op de grond en over haar rode shirt. Maar de vlek was duidelijk te zien en chagrijnig raapte ze de voetbal van de grond af.

"Welke sukkel had het idee om mijn drinken om te kegelen?!" Riep ze. Oom Joep en Demi schoten in de lach en boos keek Liza hen beiden aan. Ze trapte de bal een eindje weg.

"Sorry, het spijt me enorm. Het was mijn fout. Ik schoot hem iets uit de richting."

"Iets?! Dat kun je wel zeggen ja!" Liza draaide zich om en keek in het gezicht van een donkerblonde jongen. Op een afstandje kwam zijn blonde maat aangerend en bleef hijgend voor hen stil staan. "Het spijt ons echt voor de bende die we gemaakt hebben."

"Waar heb je hem gekocht? Dan koop ik een nieuwe." De donkerblonde jongen wendde zich weer tot Liza. "Ik geloof dat het de Zara was. Maar het is al oke." Antwoordde ze en keek hem strak aan. "Wel nee! Matthijs wil heel graag een shirtje met je kopen, hè Mats." Lachte de blonde jongen. Wat hem een dodende blik opleverde van Matthijs zelf.

"Ik ben me vergeten voor te stellen. Ik ben Matthijs. Nogmaals sorry." 

"Liza, dus wij gaan blijkbaar een nieuw shirt halen?"

"Ik gok het."