Nooit Meer Regen // ajax fanfic

Hoofdstuk 17

“Als je ouders toch nog boos zijn, zeg dan maar dat het mijn schuld is dat we de tijd vergeten waren.” De volgende ochtend had Matthijs Liza naar huis gebracht. Ze had gezegd dat ze best met het openbaar vervoer terug kon rijden maar daar wilde Matthijs niks van weten. Aan de andere kant vond ze het ook wel weer fijn; zo kon het meisje nog meer tijd doorbrengen met Matthijs dan eigenlijk kon.

“Ah, ik had er ook beter op moeten letten hoor.” vond ze en bleef nog eventjes zitten. “Nou, in ieder geval veel succes zo.” Matthijs gaf Liza een kus op haar voorhoofd en ze bloosde. Ieder stukje dat hij aanraakte, veroorzaakte kippenvel op haar huid. Het werd extremer met de keren dat ze hem zag. “Bedankt, ik stuur je wel een berichtje.” glimlachend zwaaide Liza hem uit en keek toen naar haar voordeur. Eigenlijk had ze het idee dat der vader wel een beetje boos klonk aan de andere kant van de lijn maar dat had ze maar niet tegen Matthijs verteld. Anders was hij weer bezorgd en dat wilde ze niet.

“Goeiemorgen.” Liza stapte hun woonkamer in nadat ze haar jas had uitgetrokken. "Liza, goedemorgen, gelukkig ben je ongedeerd!” Yvette kwam op haar af en omhelsde haar dochter. “Ja sorry, wij hadden gewoon totaal niet op de tijd gelet waardoor ik was vergeten een berichtje naar jullie te sturen.” Marc zuchtte overdreven. “We waren bang dat je iets was overkomen.” Zei hij. “Matthijs was bij mij.” Antwoordde Liza verontwaardigd. "Ja, maar alsnog. We hoorden niks van jullie beide en jullie zijn allebei nog jong.” Vond Marc. “Maar ze is in ieder geval weer hier.” waarschuwend keek Yvette haar man aan. “Dat is waar, we vinden je volwassen genoeg om je geen huisarrest te geven.” Liza zuchtte opgelucht. Was ze daar maar weer mooi vanaf gekomen.

“Maar, stuur ons voortaan wel meteen een berichtje als je ergens langer blijft.” Streng keken der ouders Liza aan. “Zal ik zeker doen.” Verzekerde het meisje hen. “Hadden jullie mij echt huisarrest gegeven?” Vroeg ze daarna gniffelend. “Misschien.” met een grijns keek Marc haar aan. “Nee echt niet, dat is iets van de vorige eeuw, pap!” riep Liza uit en haar ouders moesten erom lachen. “Maak je maar geen zorgen, dat doen we niet hoor.” lachte Yvette en grinnikte. “Was het wel gezellig bij Matthijs?” Vroeg Marc. “Ja! We hebben eerst een choco gehaald bij mam en toen zijn naar zijn huis gegaan en hebben Harry Potter gekeken.” “Aha, daarom was je vast de tijd vergeten.”

"Haha, denk het ook ja.” Antwoordde Marc en probeerde grappig te zijn. De kus liet ze er daarom maar buiten.

*
“Lies, wil je helpen met de Kerstversiering mee naar beneden brengen?” het was diezelfde avond toen Liza haar moeders stem hoorde vanaf de zolder. “Ja, natuurlijk.” Ze klikte haar telefoon uit en liep haar slaapkamer uit. Liza had Demi alles verteld over haar avondje met Matthijs en ze had hem een berichtje gestuurd dat haar ouders niet erg boos waren. Ze waren eerder bezorgd dat ze zo lang weg was geweest. “Hier, dit kan naar de woonkamer.” Yvette stond op de zoldertrap en gaf haar verschillende dozen aan.

“Gaat dat wel goed zo?” Vroeg ze haar dochter, wie knikte en liep wankelend naar de woonkamer. Liza zette de dozen op de grond en begon die allemaal uit te zoeken. De mooiste versiersels haalde ze eruit voor in de Kerstboom. “Waar is papa?” vroeg ze toen Yvette aan kwam lopen met de andere dozen. “Hij is richting het Vondelpark om bij de kraam te werken met oom Joep.” Wist haar moeder te vertellen en Liza knikte begrijpend.  “Hier, alsjeblieft.” Ze gaf Yvette de slingers aan en zij hing alles op.

Liza pakte haar telefoon en zocht een Kerst playlist op. Ze koos een willekeurig nummertje en pakte ook wat versiersels. Ondertussen merkte Liza niet dat haar telefoon trilde en ze weer een gemiste oproep had…

We wish you a merry Christmas

We wish you a merry Christmas

We wish you a merry Christmas

And a happy New Year!

Good tidings we bring

To you and your Kin

Good tidings for Christmas

And a happy New Year!