İsteklerinin ve hayallerinin peşinden koşan bir kızın önündeki tek engel, ailesinden tek geriye kalan ablası ve abisiydi. Fakat kız engelleri bir kaç süslü yalan ile ortadan kaldırarak kendine büyük bir sır oluşturmuştu. Ya o illegal bahis araba yar...
Umarım beni bu yeni dünyamda yanlız bırakmazsınız✨
Bölüm arası yorum ve oylarınızı bekliyorum🦋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Defne Soydan
🏁
Felaketi doğuran mı yoksa felaketin tam olarak kendisi miydim karar veremiyorum. Doğumumla annemi öldürmüş, isteklerim ve şımarıklığımıngetirisiyle de 17 yıl sonra aynı gün babamın son nefesini vermesine sebep olmuştum. Felaketten öte sanırım bir bencildim de. Çünkü bulunduğum konumdan mutlu değilim. Babamın gerisinde bıraktığı onca mal varlığın içinde boğulup gitmek cümlesi benim için iyiyi ifade etmiyordu. Yanlızlık. Hayatımda olan veyahut olmaya çalışan ablam ve abime rağmentam olarak bu cümleyi ifade eden kelimeydi yalnızlık. Başımı sokacak onca yer vardı ama bir evim yoktu. Bana aldıkları şeylerle yetinmek zorunda değildim, istersem daha da fazlasını önüme sererdim fakat bana verilen sevgiyle yetinmek zorundayım. Çünkü daha fazlasını istesem de bulamazdım.
🏁
Dersim bittiği anda üniversiteden çıkış yapıp eve gittim. Yapacak daha iyi bir şeyim olsun isterdim fakat yoktu. Büşra ile kahve içmek belki güzel olabilirdi fakat bugün ki ders saatlerimiz malesef uyuşmuyor.
Dediğim gibi, daha iyi yapabilecek bir şeyim yok ve bu yüzden arabamı evimizin bahçesinden içeri sokup garaja park ettiğim gibi eve girdim. Beklediğim gibi ortam sessiz ve ben de her zamanki gibi yalnızdım. Ablam kırk iki saatlik bir hastane nöbetindeydi ve abim ise herhangi bir toplantıda olabilir ya da şirkette her ne yapıyorsa onu yapıyordur. Ama sonuç olarak ikisi de evde yok. Bakışlarım evdeki görevlilerden bir iki tanesini arıyor olsada, işlerini bitirip çoktan gittiklerini biliyordum.
Açlığımın göstergesi olan mide gurultumu bir kenara bırakıp odama çıktığımda elimdeki çantamı fırlatırcasına yatağa attım. Üzerimdeki kıyafetlerden kurtulduğum gibi sıcak bir duş almış, bornozum ve saçımdaki havluyla alt kata inmiştim. Mutfağa girdim ve buz dolabını açarak kısa bir göz attım.
Önceki günlerden arta kalan yemekleri alıp ısıtmak gibi bir derde düşmek istemiyordum. En basitinden gördüğüm kırmızı bir elma şu anlık midemi yatıştırabilirdi. Aldım, yıkadım ve oturma odasına giderek L şeklindeki koltuğun kısa kenarına kuruldum. Açtığım televizyonun bana bir zevk getirisi olmayacağını bildiğim halde evde en azından bir ses olsun diye izliyordum. Evet, evde bir ses olsun diye şempazelerin ne tür hayatları olduğuna dair bir belgesel izliyordum.
