İsteklerinin ve hayallerinin peşinden koşan bir kızın önündeki tek engel, ailesinden tek geriye kalan ablası ve abisiydi. Fakat kız engelleri bir kaç süslü yalan ile ortadan kaldırarak kendine büyük bir sır oluşturmuştu. Ya o illegal bahis araba yar...
Bölüm arası yorumlarınızı ve oylarınız bekliyorum bebeklerim✨
Keyifli okumalar🏁🐦🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Buğra Tekin
🏁
Ben ona yıllarca bunun hesabını vermemişken ona da aynı şekilde hesap verme niyetinde değildim. Onu da sorusunu da yok saydım ve ayakkabılarımı çıkarttığım gibi odama çıkmak için merdivenlere doğru yöneldim.
"Defne!" Abimin arkamdan gelmesine bile gerek yoktu. Güçlü sesi benim ismimi zikrettiği anda içten içe irkilip olduğum yere adeta mıhlanmıştım.
"Defne buraya gel!"
Yaptığı emrivakiler bile canımı fazlasıyla yakıyordu çünkü onun için şirketinde bulunan onca çalışandan bir farkım yoktu.
Odama gitmediğim gibi yanına da gitme zahmetinde bulunmadım. Arkam abime dönük öylece bekliyordum.
"Defne!" diye bağırdı aynı şekilde. "Ergenliklerine ayıracak vaktim yok."
"Tamam." cevabını abim için yeterli görmüş ve üst kata çıkmıştım. "Odama girdiğim anda büyük bir özenle kapıyı sertçe kapatmış, üzerimdeki kıyafetleri çıkartırken bir yandan da söyleniyordum. "Sanki çok abilik biliyormuş gibi birde hesap soruyor." Tişörtümü çıkartıp öylece odamın bir köşesine fırlattım. "Ben sana soruyor muyum bir gecenin yarısı nerede ne halt yiyosun diye?" Pantolonumu bacaklarımdan sıyırıp tüm hımcımı ondan almak istermişçesine onu da odamın bir köşesine savurdum. "Kim bilir iş iş diye ne haltlar yiyorsundur. Ama ben de aksini yapmayacağım ki, akşamları dışarıda çıkmaktan evin yolunu unutmayanınvarya..." Kapı aniden sert bir şekilde çaldığında sustum.
"DEFNE!" Abimin adeta kükrercesine adımı zikrettiğini duyduğumda ise altıma geçirdiğim eşofmanla birlikte üzerime bir tişört geçirip kapıyı açmaya gittim. Bir kez daha kapım sertçe tıklatılmaya başladığı anda kapıyı açmış, abim muhtemelen kırmaya niyetlendiği kapımı tekrardan vurmak üzere kaldırdığı eli havada kalmıştı.
"Defne."
İsmimden nefret ediyorum.
Abim o büyük cüssesiyle bir iki adım üzerime doğru adım attığında gerilemek zorunda kalmıştım ve abim şimdi odamdaydı.
"Sana bir soru sordum. Saat gecenin üçüne kadar hangi cehennemdeydin?"
"Sen neredeydin?" diyerek sorusuna soru ile cevap verdim. Ve daha abimin ağız açmasına izin vermeden sanki bir şey hatırlamışçasına. "Aaaa..." diye bir ses çıkardım. "Tabii ya, benimle iki kelam konuşamayacak kadar seni meşgul eden etkinliklerinden birindeydin." Sahte mahçup bir gülümseme ekledim dudaklarıma ve hafifçe başıma vurdum. "Aptalım, unutmuşum."
