karanlığa karşı

XIII

2 saatlik yoğun trafik yoluyla bitti her şey... ruhumun bitişi gibi bu da bitti... kalbimin buradan ayrılma vakti geldiğinde Bu da bitti, bitti işte; Bazen bir şeyler yok Olduğunda anlar İnsan bazen insan kazandığında
Ben kazananlardan mıydım yani onlardan biri miydim? Olamam hayır ben üşengeç bir adamım ,hasta bir adamım yani onlardan biri asla olmadım sevilmedim, istenmedim dedim ya ben onlardan biri olamam istenemem, sevilemem... benim asıl sorunum işgüzarlılık yapmamak... adam kayırmamak, parayla çalışamamak... ya bizim ülkenin bir problemi ya da insanlığın asıl gerçek problemidir haksızlığa hak demek haklıya da suçlu demek dedim ya ben yapamam bunları edemem çoğu işten Sırf bu yüzden dolayı çıktım bu yüzden kaçtım hep Ailemden..

Çocukken top koşturduğum, Saklambaç oynadığım Hatta ve hatta ilk dayağımı yediğim yere döndüm O parka döndüm; Oturdum bir banka oturdum ve bekledim çocukluğumun geri dönmesini bekledim o masum Sevgi bekleyen insanın dönmesini bekledim efendi... annemin sırf kafasını dinlemek için, beni yanında görmemek için götürdüğü o parkta oturdum.
Bir Sigara Yaktım Dumanlar Hayal dünyamı kapladığı zaman kurtulmayı bekledim, birinin elimden  tutmasını
" artık ölmene gerek yok Bitti bu acılar" demesini bekledim Efendi bekledim... hep bekledim. Issızların ana yurdu oldum resmen Gönlümdeki acı kafama dayanmış bir silah gibi canımı yakmaya başlamıştı sanki elim ayağım bağlanmış nezarete atılmış bir yaşlı amca gibiydim... suçsuz yere suç çeken biri genç Gibiydim, hakkını savunmak isteyen bir vatandaş gibiydim Ben Efendi. Ben gönüllerin en yalnız şairi. Bu yurdun, Bu vatanın umursamaz, kırılmış yok edilmeye maruz bırakılmış birkaç vatandaşından biri Sevgisiz bir çocuğuyum....