Arkadaşlık Oyunu

Yeni arkadaş

Alnıma düşen bir kaç saç tutamını kulaklarımın arkasına sıkıştırıp,dünden kalan kurumuş göz yaşlarını sildim ve ayağa kalktım. "Yüzüm bugün daha kötü görünüyor. Böyle bir solgun yüzle okula nasıl gideceğimi bile bilmiyorum. O lanet piç kızlar yüzünden hepsi. Dün kaç saat ağladığımı hatırlamıyorum bile"

Benim okulum çok farklıydı.Ben 18 abim 21 yaşında olsa bile orada eğitim ala biliyorduk. Çok farklıydı. Ve bu  okulda ders almak için her yıl sınav oluyor ve bütün dersler oluyor sınavda. 100+ geçen okulda kalıyor. Geçemeyenler okuldan atılıyor.

Okul kıyafetlerimi giydim. Yüzümün solgun görünmemesi için makyaj yapdım.Saçımı ise dağınık topuz haline getirdim.Nerdeyse hazırdım.

Abimin odasına gitdiğimde orada olmadığını fark etdim. Heralde beni beklemeyip sevgilisi Teresanın yanına gitmişdir. Abiminde beni sevdiği söylenemezdi.O anı hatırladıkca abimin haklı olduğunu anlıyordum.

"ANNEEE......BEKLE ANNE. BIRINI BULUCAM. LUTFEN ANNEE.... BENI BU DÜNYADA YAPAYALNIZ BIRAKMA"
O sesi hala da unutamıyorum:
"Demek buradasın küçük cadı. Son sözün ne?!"

Anneminse benim önüme geçib kendini feda etmesi..... O piç herif gözlerimin önünde annemi öldürdü..
"KAÇ BURDAN ALINA HEMEN!KAÇ KENDINI KURTAR!"
Ne yapacağımı bilmiyordum. Neden annemi korumadım. Keşke bende onunla birlikte ölseydim.... Evet kaçdım. Karşıma çıkan ilk insana bunu haber vermeliydim. Biri çıktı karşıma. Polis arandı. Ambulanslar artık neler neler.... Ama o karmaşa da
annemi kurtaramadım.Öldüğünü zannetmişdim. Ama yaklaşdığımda nefes aldığını hiss etdim. Hemen daha da yaklaştım ve başımı annemin yaralı bedeninin üzerine koydum. Kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım."ANNE YAŞIYORSUN. LUTFEN DAYAN ANNE"Ben onun gözlerini açıb "ölmedim"demesini bekliyordum.Ama öyle olmadı. Ama bana seslendi"Canım Alinam benim, Ben artık öleceğimi biliyorum. Sakın benim ölmeme sebep olduğunu düşünme tamam mı? Intikam al! Her zaman dik dur. Senden isteğim bu"Başımı kaldırdım ve hafifçe başımı salladım. "Anne peki sensiz nasıl yaşayacağım?" Hiç bir tepki vermedi.

Kaç defa çağırdım,ama duymadı. Artık öldüğünü biliyordum. Sonra sesler duymaya başladım. Bir kaç adam geldi ve annemi götürdüler. Neden annemin yanında olamadım . Izin vermediler. O gün sadece 10 yaşındaydım ve bu benim için büyük bir travma haline gelmişdi.

O günden sonra her gün annemin mezarına gitdim ve onunla konuşmaya başladım. Babamsa başka bir kadınla evlendi, 15 yaşıma kadar bana ve abime baktı. Sonra bizi terk etdi. O zaman abim 18 yaşında olduğu için bize bakmak için işlemeye başladı. Ama abim benden nefret ediyordu. Ailemizin dağılma sebebi ben olduğum için . Aslında haklı

GÜNÜMÜZ:

Okula vardığımda yine o 3 kızı gördüm. Sanki beni bekliyorlarmış gibi. Evet, neden beklediklerini tahmin edenler var mı?. Neden beni beklesinler ki; Onlar benim zorbam. Bana o kadar kötü şeyler yaptılar ki.. Saymak bile istemiyorum

Ama en kötüsü onların bana ne yaptıklarını görmesi halde abimin hiç bir şey yapmaması

"Şuna bakın, ne kadar da acınası...Hiç kim seni sevmiyor mu?! Abin bile senden yüzünü çevirip benimle sevgili oldu. Nasıl hissetdiriyor?Ah doğru sende duygu denilen bir şey yok kiiiiii...."

"Senin ve arkadaşların gibi piç olmaktansa , acınası halde olmak daha iyi" Bunu kısık sesle söylemiştim . Ama duymuşlardı

"Seni küçük velet, demek yine dövülmek istiyorsun. Robert gibi yakışıklı biri nasıl senin gibi çirkinin abisi oluyor ya. Inanamıyorum gerçekten. Kızlar ne yapacağınızı biliyorsunuz."

Diğer 2 kız:Alessi ve Linda Beni bir odaya zorla götürdüler kollarımdan sıkı-sıkı tutarak. Teresanın onlara verdiği küçük bıçakla elimi yaraladılar. Küçük bir çizgiydi. Ama ne zaman onlar beni dövse bunu yapıyorlardı. Sadece ellerimde değil,kollarımda da vardı.Sonra beni dövdüler. Gözümü moratdılar ve ellerimi sıkıca bağladılar.Sonra gitdiler

Neden annemin dediklerini uygulamıyorum. Neden her kesin beni küçük düşürmesine sebep oluyorum. Neden zayıfım,çirkinim. Nedennnn?!! Belki de annem haklıydı. Benim ezik olmamdan kendimi koruyamayacağımdan korkup "Her zaman dik dur" demişti.Ama ben öyle olmuyorum. Annemin ölmesi zaten en büyük travmaydı benim için....

Sinirden ellerim bağlı olsa bile ellerimi masaya vurdum ve kanatdım. Artık bileklerimi hiss etmiyordum. Odada gördüğüm ilk sivri uclu eşyayla ipi kesmeye başladım . Ama ellerim kıp-kırmızıydı. Bunun olacağını bildiğimden çantamdan sargını çıkardım

Ellerimi sarana kadar 2-3 dakika falan geçmişdi ve derse geç kalmıştım.

Sınıf odasına girdim. " Neden geç kaldın?" Her zaman aynı soru."Ellerim yaralıydı" Yüzüme ters-ters bakmaya başladı."HEP AYNI BAHANELER ALINA! GEÇ OTUR YERINE!". Sandelyeme otururken masamın üzerinde "Ezik, InşaAllah ölürsün ve başka küfürleri gördüm. Bu beni kötü hissetdiriyordu.

Not:Alina 18 yaşında Robert 21 yaşında üniversite öğrencileri

Bu zaman kapı çaldı. Ve içeri çok güzel bir kız girdi. "Oh kızım merhaba , ismin Amaya değil mi?" Çok tatlı görünüyordu."Evet ,hocam"
"Çocuklar sınıfınızdaki yeni kızla tanışın. Kızım kendini tanıt."
"Merhaba ismim Amaya. 18 yaşındayım. Bu okula abimle birlikte geldim. Umarım iyi geçiniriz."
"Tamam kızım şu kızın yanına geç"
Neee?! Benim yanıma mı?
Yanıma otururken selam verdi. Ilk defa üniversite arkadaşımın biri bana karşı selam kelimesini kullanmıştı.Içimde bir kıvılcım oluştu.Bende karşılığında "Selam" söyledim hafif bir gülümsemeyle. Ders bitdiğinde dışarı çıkarken bana yaklaştı:" Merhaba sıra arkadaşım. Tanışalımmı? Adını soracak vaktim olmadı.Heralde benim adımı biliyorsundur. Yine de söyleyeyim. Amaya. Senin ismin ne peki? Kaç yaşındasın ? Kardeşin, abin, ablan var mı?"

Çekingen bir şekilde söyledim."Alina. Ismim Alina. 18 yaşındayım.
"Peki ablan ya da abin yok mu?"
Aslında hayır demek istedim. Buna abi diyorlarsa. Ama neyse evet dedim.
"Var. Bir abim var. Ismi Robert 37-ci odanın öğrencisi.

"Yaaaa. Benim abimin ismi James .Bir de kardeşim var, ama yurt dışında. Ama ben bilmiyorum abim hangi odada. Bak orda abim . Gidip sorayım.

Elimden tutarak beni abisinin yanına götürdü.Abisini görür-görmez kalbim atmaya başladı.

"Merhaba abi"
"Merhaba tavşancık . Nasılsın? Ilk ders günün nasıl geçti?"
"Çok iyi geçti. Hatta bir arkadaş edindim . Bak" Beni öne itdi. O anda itiraz edemedim.
"Abi. Onun ismi Alina. Onunda abisi var. 37-ci odada. Sen hangi odadasın?"
"Bende o odadayım. Abinin ismi ne?"
Kekeleyerek söyledim:"Ro-robert"
Hmmm. Daha tanışmadım onunla. Neden onu çağırmıyorsun?"
"O istemeyecek buraya gelmeyi"
"Tamam o zaman gidelim"

Eve giden yolda Amayayla çok sohbet etdik. Daha doğrusu, Amaya konuştu,ben dinledim. Sonra sordum:
"9-10 dakikadır benimle birlikte geliyorsunuz. Eviniz nerde?"
"Şu binanı görüyor musun? Işte orda abim ve ben yaşıyoruz.Peki sen?" Şaşırdım. Çünkü ben de orada yaşıyordum."Be-bende orada yaşıyorum abimle birlikte"Bu mutluluğu görmeliydiniz. O kadar seviniyordu ki, sonra dedi:"Ne güzel. yeni arkadaşımla aynı binada oturuyoruz." Arkadaş mı?! Beni gerçekten arkadaş olarak mı görüyordu?

"Galiba yeni bir arkadaş edindim"