Ιστορίες για πριν τον ύπνο... 🔞

Ένα βροχερό ΣΚ με τη συνάδελφο (pt. 1)

Ήταν ένα από εκείνα τα άθλια σαββατοκύριακα του χειμώνα που βρέχει όλη μέρα και δε μπορείς (και κυρίως δε θέλεις) να κάνεις τίποτα. Μιλούσα μέσω Messenger με την φίλη μου την Κωνσταντίνα και συζητούσαμε βλακείες, ως συνήθως.

Είχαμε γνωριστεί πριν πολλά χρόνια στην εταιρία που δουλεύαμε, αλλά εν μέσω καραντίνας κάναμε περισσότερη παρέα. Είχαμε πολλά κοινά, κυρίως το φαγητό, αλλά κάπως η σχέση μας ήταν σα να χτυπάει σε τοίχο. Θέλω να πω, περνούσαμε ευχάριστα είτε μαζί, είτε σαν παρέα, αλλά πάντα κάπως ένιωθα πως έπρεπε να γίνει το επόμενο βήμα το οποίο δε γινόταν ποτέ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χανόμαστε για λίγο καιρό, να βρισκόμαστε, και ξανά τα ίδια.

Ήταν λοιπόν από τις φάσεις που μιλούσαμε όλη μέρα. Της πρότεινα να έρθει να μαγειρέψουμε και να δούμε καμιά ταινία, κάτι που είχαμε κάνει άπειρες φορές τόσο καιρό, και δέχτηκε. Θα πήγαινε λίγο κέντρο και θα γυρνούσε προς τα πίσω σε εμένα με τα μέσα. Μέχρι να γίνει όλο αυτό εγώ είχα καθαρίσει λίγο το σπίτι και είχα μπει για μπάνιο. Σαν καλός εσωστρεφής ή όπως θέλετε πείτε το, το κινητό μου είναι μόνιμα αθόρυβο και στη δόνηση. Το θέμα είναι όμως πως το είχα αφήσει πάνω στη πετσέτα μου και έτσι δεν άκουγα τις 15 κλήσεις της Κωνσταντίνας.

Βγήκα από το μπάνιο και είδα την οθόνη του κινητού να σβήνει. Λέω θα έγινε κάτι. Μόλις το έπιασα και είδα τις κλήσεις αγχώθηκα και την πήρα πίσω αμέσως.

Εγώ: Τι έπαθες πάλι;
Κωνσταντίνα: Ρε θα ανοίξεις;
Εγώ: Έφτασες;
Κωνσταντίνα: Ναι και έχω γίνει μούσκεμα...
Εγώ: Οκ ανοίγω.

Σκουπίστηκα γρήγορα από τα νερά και φόρεσα εσώρουχο, μια μακριά πυτζάμα από κάτω και ένα στενό μαύρο φανελάκι από πάνω. Έτρεξα και της άνοιξα την εξώπορτα κάτω. Την είχε πιάσει η καταιγίδα, είχε γίνει τελείως μούσκεμα και ήταν έτοιμη να κλάψει. Την βοήθησα με κάτι σακούλες που κρατούσε και ανεβήκαμε στον όροφό μου.

Κωνσταντίνα: Ρε πως θα μπω, θα στα κάνω όλα σκατά
Εγώ: Κάτσε να σκεφτούμε ρε, μη τρελαίνεσαι. Πρώτη φορά έρχεται κοπέλα σπίτι μου μούσκεμα
Κωνσταντίνα (άρχισε να γελάει): Και με τα αστεία που κάνεις ίσως και η τελευταία
Εγώ: Θα σου κλείσω τη πόρτα στη μούρη
Κωνσταντίνα: Όχι εντάξει, πες τι σκέφτηκες

Της είπα να βγάλει τα παπούτσια της και τα άφησε έξω από το οροφοδιαμέρισμα. Της έφερα μια λεκάνη πλυσίματος και άρχισε να βάζει τα ρούχα της μέσα. Έμεινε μόνο με τη μπλούζα και το παντελόνι της. Ακόμα και οι κάλτσες της είχαν μουσκέψει. Την έστειλα στο μπάνιο και της έφερα ένα δικό μου μποξεράκι και μια φαρδιά μου μπλούζα.