Lose Your Mind

Bölüm 5

Sesin geldiği yöne doğru baktım. Bana seslenen kişi Twan'dı. Yanına gitmek ve gitmemek arasında kaldım. Bir karar verip yanına gittim. Tabi bu karar iki saniye bile sürmemişti.

''Hey Twan.'' dedim sesini taklit ederek.

''Ne habersin dostum.''

''İyiyim?''

"O gün sana sert bir biçimde çıkıştığım için kusuruma bakma."

"Önemi yok, unuttum bile."

Malia'nın belini bırakarak yanıma geldi kolumu omzuma attı. Herkes bize bakıyordu. Tek hamleyle yere serebilirdim. Ama bunu yapmayacaktım.

"Dün spor salonunda," etrafına bakındı "çok iyiydin. Koç kesin bugün tekrar gelmeni istedi. Çıkışta beni bulursan birlikte gideriz." dedi. Sesinde kötü bir niyet arıyordum ama yoktu.

"Tamamdır." deyip omzumdaki kolunu çekmesi için bekledim. Malia'nın bana gülümsediğini gördüğümde umursamadan yürümeye başladım. Alysia'nın dediklerini yapacaktım, tekrar yeni bir hayata başlayıp beni nereye götüreceğini bekleyecektim. Bazı şeyleri değiştiremesem bile kesinlikle tekrar yaşayarak ya da deneyerek doğru olanı bulabilirdim. Dersimin olduğu sınıfa doğru ilerledim. Yanıma gelen bir kaç erkek gençler yüzünden yoluma devam edemedim.

"Evan sensin demek." diye girdi söze kahverengi gözlü siyah saçlı biri. Vücudu bana dokunmaya yetecek kadar iyi değildi , bir şey yapacaklarından değildi zaten.

"Evet." dedim hepsi teker teker izlerken.

"Beden dersin var mı bugün."

"Sanırım." dedim fazla uzun tutmamaya çalışarak.

"Tamam." deyip hepsi omzuma vurarak gitti.

Bu okulda neler dönüyordu. En ufak bir fikrim bile yoktu. Ders kitaplarımı almak için kütüphaneye gittim. Tanrı aşkına bütün kitaplar benim işime yaramayacaktı ki zaten. Kitapların olduğu poşetle beraber dolabımın yanına geldiğim sırada beni orda bekleyen Violeti gördüm. Beni gördüğü sırada koca bir gülümseme ile yüzü aydınlandı.

"Selam." dedim yanında durunca.

"Ah, selam." gözleriyle beni süzüyordu. "Nasıl bu kadar değişebildin bir günde?"

"Hiç bir fikrim yok." diye güldüm elimi saçıma götürürken. Ama elimi tutarak durdurdu.

"Onu yapma işte." dedi içi geçmiş bir şekilde. Afallamış bir şekilde ona bakıyordum. Giydiği etek yere baktığım sırada dikkatimi çekmişti. Uzun zamandır hissetmediğim bir duygu içine girmiştim. Hemen kafamı kaldırarak dolabımı açtım ve kitapları teker teker yerleştirdim.

"Aslında buraya sana bir soru sormak için gelmiştim." dedi dolaba yaslanıp bana bakmaya çalışarak.

Yüzüne bakmadan kitapları yerleştirmeye devam ettim. "Dinliyorum."

"Yada bunu sormamalıyım." dedi geri çekilerek.

"Israr edemem." dolabı kapattım.

"Etsen keşke." dedi sessiz bir biçimde.

Duymuş olsam da duymamazlıktan gelip saatime baktım.

"Derse geç kalıyorum. Sonra görüşürüz." diyerek yanından uzaklaştım. Sınıfa girdiğim sırada dün beni bahçede durduran kızla karşılaştım. İsmini hatırlamaya çalışıyordum. Valerie! Evet. Oturmak için yer arıyordum. Maalesef bir tek onun yanı boştu. Ne kadar istemesem de yanına oturdum.

"Hey, naber." dedim yanına otururken. 

"Vay canına!" kızarmıştı "yaani iyi senden naber."

"İyi."

Dersin öğretmeni çok geçmeden içeri girince muhabbet kurmak zorunda kalmamıştım.

~~~

Tüm ay böyle geçmişti. Arkadaş çevrem genişlemiş, çoğu şeyleri benimsemeye başlamıştım. Hatta hepsini. Son iki haftadır önceki hayatım ile ilgili tek bir şey bile düşünmüyordum. Alysia her gün benden gizli notlar tutuyordu. Ne kadar umursamamaya çalışsam da olmuyordu. Twan ile düşünemeyeceğim kadar yakınlaşmıştım. Malia'nın benimle muhabbet kurması garip gelmemeye başlıyordu. Beni evine çağırmasını bile yadırgamamıştım. Beni dolabımın yanında durdurmuştu.

"Evan." dudaklarını yalayıp devam etti. "Umarım bir görevimiz olduğunu unutmamışsındır. Ve sadece iki ayımız kaldı."

"Haklısın! Tamamıyla aklımdan çıkmış."

"Bugün çıkışta bize gelmeye ne dersin?"

"Ben.." ne diyecektim. Kabul etmek istiyordum ama istemiyordum da. "Olur. Harika fikir." deyiverdim.

"Harika. Çıkışta seni güvenlik kapısının orda bekliyorum."

"Tamamdır. Orda olacağım."