He's A Star||Hyunho-Changjin

2

Hyunjin yattığı yerden doğrulup saate baktı. Saat çoktan 19.30 olmuştu bile. Ailesinin tek bir kuralı vardı yemeğe geç kalma eğer yemeğe geç kalacaksan da haber ver. Hyunjin bugün bu kuralı çiğnemişti. Şu an korkmuyordu ailesi ceza verecek insanlar değildi her zaman çocuklarına sonsuz tolerans gösteren bir aileydi, onların tek isteği en azından günün belli bir saati birlikte olup birlikte güzel vakit geçirmekti hepsi bu.

Hyunjin annesini arayıp telefonu açmasını bekledi. Birkaç çalıştan sonra açılan telefonla konuşmaya başladı "Alo anne ben özür dilerim yemeğe geç kaldım değil mi?" Bayan Hwang hemen neşeyle konuştu bu sıralar oğlunun mutsuz olduğunu biliyordu çünkü bir de saçma sapan kurallarla onun üstüne gelmeye hakkı yoktu "Ah hayır bebeğim geç kalmadın biraz önce abin aradı o da geç kalacakmış o yüzden sorun yok tamam mı? Sakın kendini üzüp daha fazla endişelenme. Seni iyisin değil mi akşam eve geleceksin?" Hyunjin tekrar dolmaya başlayan gözleriyle konuştu bu kadar anlayışlı bir ailesi olduğu için şanslıydı.

Hyunjin gözlerini sıkıca kapatıp konuşmaya başladı "Ben iyiyim merak etme şimdi çıkacağım zaten çok geç kalmadan eve gelirim." Bayan Hwang Hyunjin'i onaylayıp telefonu kapattı. Hyunjin ağır hareketlerle koltuktan kalkıp boy aynasından kendine baktı korkunç gözüküyordu. Ağlamaktan gözleri şişmişti, defile için yapılan makyajı akmıştı tek kelimeyle berbat gözüküyordu ama yeniden makyaj yapamayacak kadar yorgun hissediyordu. Masanın üzerinde duran makyaj çıkarma suyunu alıp makyajını çıkarmaya başladı en azından böyle daha rahat hissediyordu. Masanın üzerindeki güneş gözlüğünü gözüne takıp odadan ayrıldı.

Koridorda gördüğü birkaç bedene samimiyetsiz bir gülüş verip çıkış kapısına doğru ilerlemeye başladı. "Hyunjin bekle beni" Hyunjin kendisine seslenen kişiyle durmak zorunda kaldı. Başka birisi olsa bir saniye bile düşünmeden ilerlerdi ama karşısındaki kişi Elena olunca durmak zorunda kaldı. Tasarımcısının o kadar konuşmasından sonra öylece çekip gidemezdi "Bende tam eve gidiyordum" Elena anlayışlı bir gülümsemeyle kafasını salladı "Süper eve git ve biraz dinlen. Sana söylediklerimi düşündün değil mi?" Hyunjin derince yutkunup konuştu "Aslında pek iyi değilim ve bir şeyler düşünmek bile zor şu an benim için" Elena nazikçe Hyunjin'in omzunu sıkıp konuştu "Peki nasıl istiyorsan öyle olsun hayatım unutma biz senin için buradayız" Hyunjin sıkıca Elena'ya sarıldı onun gibi bir tasarımcıyla çalıştığı için şanslıydı başka birisi olsa ona anlayışla yaklaşmak yerine ona birkaç iş daha ayarlamaya çalışırdı bu sektörü çoktan çözmüştü.

Mankenler sarılan ikiliyle kendi aralarında fısıldamaya başlamıştı bile. 'Daha 20 yaşının başlarında biri kesinlikle baş manken olmayı haketmiyordu zaten kesin başka bir şeyler vardı' mankenlerin akıllarından geçen tek şey buydu. Hyunjin kendini geri çekip bir şey demeden arabasına doğru ilerlemeye başladı. Yüzüne patlayan flashlarla gözlüğünü yüzüne daha çok yaklaştırdı "Efendim bugünkü defileyle ilgili ne söylemek istersiniz?" Hyunjin hiçbir şey söylemeden arabasına doğru ilerlemeye başladı. Birkaç magazincinin sıkıştırmasına maruz kalsa da hızla arabasına binip sürmeye başladı.

Hyunjin arabayı sürerken bir yandan camı ve radyoyu açtı. Doğduğu günden beri magazinin gündemindeyi, o 'altın çocuktu' ama şu son 1 haftadır hiç olmadığı kadar sıkılmıştı bu hayattan dün arkadaşının onun gözlerinin önünde intihar etmesi ise son noktaydı onun için. Elena'nın ona uzattığı açık çeki düşündü ama o daha ne yapması gerektiğini kendisi bile bilmiyordu ki belki ailesiyle konuşması en doğrusuydu.

Eve geldiğinde arabasını park edip kapıyı çaldı. Kapıyı açan annesiyle sıkıca annesine sarıldı "Bakıyorum da birileri beni çok özlemiş ha?" Hyunjin kıkırdayıp konuşmaya başladı "Seni çok özledim anne" Bayan Hwang oğlunu içeri çekip konuşmaya başladı "Bende seni çok özledim bebeğim" Bayan Hwang içeriden gelen seslerle daha çok gülümsedi "Ne yani bizi özlemedin mi bizde senin çocuklarınız" Hyunjin abisinin ve ablasının sesleriyle daha çok gülümsedi evde olmayı seviyordu.