MAFYA BOZUNTUSU

|B-2|

Tabi ki kimse ile evlenmeyeceğim
Burada daha fazla kalamazdım onu dinlemeyerek evden çıktım ve Özkan abiyi aradım.
"Özkan abi bana bir araba yollarmısın?"
"Tabi kızım."
Araba bir kaç dakika sürmeden evin önüne ulaşmıştı direk binerek oradan uzaklaştım.
Eve vardığımda kapının önü sayısız adamlar ve range Rover ile doluydu.
Koşar adımlarla içeri girdim annem oturmuş ağlıyor başında ki adam ise onu azarlıyordu.
"Ne bağırıyorsun lan piç!"
Sinirden sesim fazla çıkmıştı herkes dönüp bana bakmıştı,salonun heryerinde saçma sapan korumalar ve oldukça genç iki tane çocuk vardı.
"Ayağını denk al Derin,kim ile konuştuğunun farkındamısın?"
"Şimdi gidin polis çağıracağım yoksa!"
"Üzgünüm,bende polis'im bir boka yaramaz yani."
Bu moruk ne saçmalıyor,babam yaşında adam.
"Ne için geldiniz?"
"Şuanda eğer yeğenim Ömer ile evlilik yapmazsan eviniz de dahil herşeyinizi elinizden alacağım."
İşler yine boka sardı,iyide burası İtalya Türk bir aile'ye ve partideki adamlara denk gelmem yüzde bir falan.
"Başka bir seçenek istiyorum?"
Ben ve evlenmek en son düşüneceğim şey.
"Maalesef bir tane var."
"Nedir?"
Umarım saçma sapan birşey istemezsin.
"Ölüm."
"Emin ol senin gibi aşağılık bir adamın elinden ölmeyi annemde bende istemeyiz!"
"Peki o halde düğününüze tüm İtalya halkı davetli olacak,ünlü bir iş adamı olduğum için doğal olarak herkes tarafından tanınıyorum."
Annem sessizce oturmuş bizi dinliyordu tek kelime etmemişti.
"Tamam,kabul ediyorum Ömer nerede?
"Müstakbel kocan'ı şimdiden özlemene şaşırdım açıkçası."
İnandı birde,aslında sırf annemi düşündüğüm için kabul ettim asla gerçek bir evlilik olmayacak.
Çocuklar yanıma gelip elimi sıktılar.
"Memnun oldum yenge,ben Serkan."
"Bende Derin."dedim yüzümde sahte bir gülümseme ile.
"Bende kadir."
"Çok Memnun oldum."
Tanıştık ve kısa bir kahve sohbeti sonrası herkes kalkıp gitti yine koca villada annem ile yalnız kaldık.
Üst kata çıkıp duş aldım üzerime şortlu ve dekolteli bir gecelik giydim genelde rahat diye giyiyorum zaten.
Aşağı inip mutfağa girdim dolaptan tatlı çıkarıp iki tane tabağa koydum,salona geçip sehpanın üzerine bıraktım.
"Kızım ne diyeceğimi bilemiyorum,herşey için çok özür dilerim."
Aslında teşekkür etmesi yeterliydi herşeyi onun için yaptım.
"Sorun değil anne kim olsa aynısını yapardı."
"Yapmazdı."
"Neden?"
"Seni en iyi şekilde yetiştirdim,çok masum kalpli ve iyisin gurur duyuyorum."
"Öyle söylememelisin kendini beğenmişlik ya da övmek olur."
"Sen nasıl istersen."
Düz oturarak televizyoda ki diziye odaklanmıştım ki kapı çaldı.
İyide gecenin bir yarısı kim gelmiş olabilir ki.
"Sen dur Anne ben bakarım."
Risk alamazdım o yüzden kendim açsam daha doğru olurdu.
O gelmişti.

Ömer Saygılı.

Açtığımda onu görmemle şaşırmıştım,ilk önce yüzüme baktı sonra bedenimi süzdü.
"Ne oldu?"
"Konuşabilirmiyiz?"
Soruya soru ile karşılık en nefret ettiğim şey.
"Olur içeri gel."
Zaten hava yağmurluydu kapıda kalmıştı çocuk.
Annem Ömer'i tanıyormuş ama ne zaman tanıştıklarını sormamıştım merak da ediyordum.
"Hoşgeldin Ömerciğim."
"Hoşbulduk Nesrin hanım."
Hepimiz tekrar oturunca,annem ve Ömer havadan sudan sohbet ettiler ben ise boş konuşmalarını dinliyordum.
Aniden Ömer kalkıp benide kaldırıp belimden kavradı.
"Müsadenizle Nesrin hanım, karım bana lazım."
"Ne yapıyorsun ya bırak."
Adımlarını merdivene çevirmişti benide yönlendiriyordu.
Üst kata çıkınca odama girdik ve kapıyı kapattı.
Kendimi koltuk takımımın üzerine bıraktım.
"Bu kadar önemli olan nedir?"
Kendiside yanıma oturmuştu.
"Sen."
Umarım zamanımı boşa harcamazsın Ömer,dizimi kaçırıyorum.
"Nasıl yani?"
"Seni özledim kızım görmem yasakmı?"
Güldürme beni Allah aşkına daha birbirimizi tanımıyoruz bile.
"Bunun için mi buraya kadar geldin, aşağıda da konuşabilirdik annem yanlış anlayacak."
"Saçma belki özel,karı koca değilmiyiz?"
"Henüz değiliz."
"Biliyorum,gün sayıyorum."
Delirmiş bu adam.
"Söylemek istediğim şeyler var Ömer."
"İsmimi ağzından duymak çok güzel."
"Birincisi bu evlilik gerçek olmayacak,ikincisi zıttıma gitmeyeceksin iyi anlaşacağız."
"Evcilik oynayacak yaşı geçtim güzelim,ben senin kuklan değilim."
Aslında haklı,sizce?
"Senin manita'n falan yokmu,onunla takıl."
"Sen varsın ya?"
"Yok ben değilim."
Hem söyleniyor hemde kalkmış sigara almıştım,geri oturup paketten iki tane çıkarttım birini Ömer'in dudaklarının arasına koydum ve yaktım kendi sigaramıda öyle.
"Beni seversen?"
"Sevmek ve ya aşık olmak öyle basit birşey değil ben nefret ettiğim birisine seni seviyorum diyemem Ömer."
"Benden nefretmi ediyorsun."
Yanlışlıkla kırmış olabilirim.
"Hayır örnek olarak söyledim."
"Benden sakın korkma,beni sevmeni sağlayacağım güvenini kazanacağım."
"Teşekkür ederim."
Tebessüm ettim.
"Kardeşlerim ile tanıştın mı?"
"Tanıştım,benim gibi kafa dengi birileri."
"Öyledirler seni çok sevmişler, ortalıkta yenge yenge diye geziyorlar."
"Ya gerçekten mi."dedim gülerek.
Evet dedi oda gülerek
"Yarın bizim şirkete gel istersen, çocuklarda orada olur otururuz hep birlikte."
"Olur gelirim."
Aslında mutlu ediyordu beni,zamanla
onu tanıyacak ve şans vermeyi deneyeceğim.
"Ben gidiyorum ama bir öpücük verirsen."
Yanağımı uzatarak öpmesini sağladım ve tüy kadar hafif bir öpücük bıraktı.
Kapıya kadar eşlik ettim arabaya doğru yürürken son kez konuştum.
"Sana şans vereceğim."
Gözlerinin içi parlamıştı,kısa bir süre yüzüme baktı sonra yanıma gelip boynumdan öptü.
"İyi Geceler."
"İyi Geceler Güzelim."
Arabasına binip gitmişti,son kez etrafa bakıp kapıyı kapattım.
Annem uyuya kalmıştı,onu uyandırıp yerine yatırdım.
Yatağıma uzanıp onu düşündüm gerisi karanlık.