Chapter-3

68 8 2
                                    

Unicode

ညကပေးထားတဲ့ alarm သံကြောင့် စောစောနိုးလာတာမို့ ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ရတယ်။တစ်ခါမှ မထဖူးတာမို့ အိပ်ကအငိုက်သား။ဒါပေမဲ့လဲ ဘေးခန်းကကောင်လေးအတွက် ကြိုးစားပြီးချက်ရတာပေါ့။

မနက်6:00လောက်မှာ အကုန်ပြီးစီးတယ်။ကျွန်တော်လဲ ဆေးရုံသွားဖို့ ပြင်ဆင်ပြီးတော့ ခဏလောက်အနားယူလိုက်တယ်။

7နာရီကျတော့ ဇေ့ ဆီက ဖုန်းရတာမို့ ချိုင့်လေးဆွဲလို့ ဘေးခန်းက ကောင်လေးဆီ ဦးတည်တယ်။

*ဒေါက် *ဒေါက်

*ဒေါက် *ဒေါက်

ခေါက်ပေမဲ့ အထဲက ထွက်မလာတာနဲ့ နာရီကို ငုံ့ကြည့်ရပြန်တယ်။ကိုယ့်ရဲ့အခြေအနေကို ဇေ တွေ့သွားလို့မဖြစ်ဘူး။အဲ့ကောင်က သေချာပေါက် ဟား မှာ။

*ဒုန်း *ဒုန်း

*ဒုန်း *ဒုန်း

*ဂျောက်

လက်သီးဆုပ်ပြီး တံခါးကို တဒုန်းဒုန်းနဲ့ထုခါမှ တံခါးကပွင့်လာတယ်။ကိုယ့်လုပ်ရပ် လွန်မှန်းသိလို့ အံ့ကောင်လေးရဲ့ မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲကို တစ်ချက်ကြည့်ရပါသေးတယ်။

မီးခိုးရောင် ဆွဲသား ညအိပ်ဝတ်စုံဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ကောင်လေးက မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ကြည့်လာလေရဲ့။ဆံပင်တွေကလဲ ပွရှုပ်လို့။

"အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားလားဟင် ငါက အလုပ်သွားရတော့မှာမလို့လေ အဲ့တာမင်းစားဖို့ စောစောလာပို့ပေးတာ"

"အင်း...."

"ဟို ချိုင့်အပြန်ကျမှယူမယ်နော် သူငယ်ချင်းက လာခေါ်နေပြီမို့"

"အင်း"

အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေတာတောင် လူကိုချေနိုင်သေးပါတယ်။

*တီ...တီ..

"ရောက်ပြီလားဇေ အော ငါလာပြီ..... ငါသွားပြီနော်"

"အင်း..."

အိပ်ချင်မူးတူးပုံစံလေးကပါ ရင်ထဲထိ တိုးဝင်လာတော့ လူက ပြုံးဖြီးဖြီး။အဲ့ခံစားချက်ကို အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်လို့မရ။

"သစ်..ပြုံးစိစိနဲ့ ဘာဖြစ်လာတာလဲ"

"လျှို့ဝှက်ချက်"

ဘေးအခန်းကအချေတော်လေးကိုအပိုင်ကြံမယ်Where stories live. Discover now