2. Bölüm→Tekrardan Merhaba...

4 2 0
                                    

Herkese merhabalar 2. Bölümle karşınızdayım fazla uzatmak istemiyorum. Bence çabucak kitaba geçelim ne dersiniz?

Tarafınızı çok geç olmadan önce seçin.

İyi mi kötü mü?

2. BÖLÜM→TEKRARDAN MERHABA...

"Ben iyi taraftayım. Onu kurtarmak için iyi olmayı seçtim. Ne olursa olsun onu kurtaracağım, o küçük kızı oradan kurtaracağım! En yakın zamanda burada olacaksın küçüğüm..."

5. YIL SONRA. GÜNÜMÜZ (2023)

Yatakta uzanmış bir şekilde tavana bakıyordum. En son ki olaydan 5. Yıl geçmişti. Her gece kâbus görüyordum. Miraç bana yalvarıyordu, bana kızıyordu, ağlıyordu ve en önemlisi canı yanıyordu. Bense hâlâ hiçbir şey yapamıyordum. Bunları düşündükçe gözlerimden yaşlar akıyordu. O benim için kendini feda etmişti. Benim için... Beni kurtarabilmek uğruna kendisini feda etti... Gözlerimden çenem'e doğru akan yaşları elimin tersiyle sildim.

Yanımdaki komidinin üzerinde ikimizin fotoğrafını aldım. Ellerimi bu fotoğrafta Miraç'ın üzerinde gezdirdim. Acaba şuan ne hallerdeydi? Gökalp pisliği acaba ona ne yapmıştı? Canını çok mu yakmıştı? Çok mu ağlatmıştı benim miniğimi? Sıkıca gözlerimi kapattım. Her zaman yaptığım gibi sessizce ağladım... Neden onun yerine ben kendimi feda etmedim? Neden, neden, neden! Elimdeki fotoğrafı bırakıp ellerimi yumruk yaparak kafama vurmaya başladım. "Malsın kızım sen! Onu orada bırakıp kaçan bir malsın, Gerizekalı!"

Kendime hakaret edip kafama vurmaya devam ediyordum. Beklemediğim an hıçkırık sesimin odada yankılanmasıyla kapı tıktıklandı. Elimin tersiyle gözyaşlarımı silip, sesimi kontrol etmeye çalışarak. "Kimsin?" dedim. Sesim titrek çıkmıştı. "Mehir benim. Ayaz" dediğinde hızlıca yatağımın üzerindeki fotoğrafı alıp komidinin üzerine geri koyarak ayağa kalkıp aynaya baktım. Gözlerim kızarmıştı. Elimin tersiyle birkaç saniye gözlerimi kapattım. Elimi gözlerimden çekip gözlerimi açtığımda kızarıklık neredeyse gitmişti.

Yüzüme sahte bir gülümseme takarak kapıyı açtım. Ayaz korkmuş gözlerle beni baştan aşağı süzdü. "İyi misin?" dedi korkarak. "Ah, iyiyim merak etme!" dedim yüzümde sahte bir gülümsemeyle. Kaşlarını çattı. "İyi değilsin" diyerek bana yaklaştı. Bende geri doğru gittim. Ayaz odaya girip kapıyı arkasından kapattı. Bana doğru baktı. "Ayaz, lütfen. Ben gerçekten iyiyim!" dedim. Tek kaşını kaldırdı. "Emin misin?" dedi. Başımı aşağı yukarı salladım. "Eminim! Gerçekten iyiyim..." dedim. Aslında şuan ona sarılıp hüngür hüngür ağlamak istiyordum ama karşımda olan hiç bir kişiye kendimi küçük göstermek istemiyordum. Kendimi korumasız biri göstermek istemiyordum.

Derin bir nefes aldı. Elleriyle parmaklarımı sıkıca tuttu. "Eğer bir sıkıntı olursa beni abin veya baban olarak görebilirsin" dedi. Elini sol parmaklarımdan çekti ve yanağıma koydu. "Ne olursa olsun ben seni dinlerim, korurum" dedi gözlerimin içine bakıp gülümseyerek. Sahte gülümsemem burukça bir gülümsemeye döndü. "Teşekkür ederim Ayaz" sol elimi yanağımda ki elinin üzerine koydum. "Yanımda olduğun için, ve hatta benimle olduğun için teşekkür ederim" dedim. Yanağımda ki elini çekip benden ayrıldı.

Kapıya doğru ilerlerken bana baktı. "Aç mısın?" dedi. "Sanırım..." dedim. "Ne istersin yemeğe?" dediğinde düşündüm. "Fark etmez" dedim. "O zaman" dedi düşünürcesine gözlerini kısarak. "Kıymalı spagetti'ye ne dersin!" dedi heyecanla. Beklemediğim anda bu hareketine karşılık kahkaha attım. "Hayır diyemem" dedim gülerken. Gülümsedi. Tam kapıyı açacak iken "Ayaz!" dedim. "Efendim Mehir" dedi. "Şey" dedim. "Kıymalı makarna yapımında sana yardım edebilir miyim...?" diye mırıldandım. Kaşlarını çattı. "Sormana bile gerek yok! Tabiki de yardım edebilirsin" dedi. Gülümseyerek onun peşine adeta ördek yavrusu gibi takılıp onu takip ettim.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Nov 15, 2023 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

ARANAN KRALİÇEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin