Yanlış Seçim

3

Üstüme gelen oktay abi ile hemen koşup  kendimi banyoya atmıştım. Kapıyı kilitleyip sırtımı yasladım. Aklınca kendimi ondan koruyacaktım. Kapıya atılan yumruklar, bağırışlar beni o kadar korkutuyorduki anlatmak imkansızdı.

-Ahsen aç kapıyı kırdırtma bana o kapıyı

-Açamam oktay abi korkuyorun senden, bana zarar vermenden

-Bak ahsen açmazdan herşey daha kötü olacak aç şu sikitiğimin kapısını

Diyip hala yumrukluyordu. Korkum git gide artarken telefon çaldı. Arayan kimdi bilmiyorum ama benim kurtarıcı meleğim olabilirdi. Uzaklaşan adım seslerinden sonra, telefonda bir şeyler konuşup hızla evin dış kapısını çarpıp çıktı. Gitmem lazımdı burdan! kaçmam lazımdı bu adamdan...

Çıktığından emin olduktan sonra fırat abimin aldığı kıyafetlerden kalın olanları giydim. Ayakkabılarımıda giyindikten sonra kapıyı açıp dışarı çıktım. Buralarda olmadığından emin olduktan sonra ilerlemeye başladım. Burası bir orman değildi ama bir sürü ağaç vardı. Allah ne verdiyse diyip yürümeye başladım tekerlek izlerini takip ettim bir süre ama bir çıkış bir yol bulamadım. Burda domuz olurmuydu yada kurt geceyi dışarda geçirsem ne kadar uygun olurdu yada diyelim bir yol buldum ordan bir araç geçti içindeki insan ne kadar güvenilir olurdu? Biraz daha ilerlersem kayıp olacaktım. Bunun böyle olmayacağını düşünüp gerisin geri cehennemime yürüdüm. Arabası kapıdaydı belliki gelmişti. Korkuyordum bana bir şey yapacak diye. Ama korkunun ecele faydası yoktu zaten azıcık şerefi varsa emanete ihanet etmezdi. Aklımca kendimi böyle kandırıyordum. Eve yürüdüm,kapıyı açıp içeri girdim. Arkası bana dönük oturuyordu.

-Hoşgeldin prenses biraz boşa zaman harcadın gibi sanki ama bak ne oldu dönüp dolaşıp yine buraya geldin!

Sessiz kalmıştım. Bana dönüp gülümsedi bir anda ciddileşti ve

-Özür dilerim seni ne kadar korkuttuğumun farkındayım. İstiyerek yapmadım yapamamda zaten yokluktaydım arayış içindeydim ve en önemlisi sarhoştum. Beni anla lütfen

Kafam karışmıştı ne yokluğu? ne arayışı?

Saf saf ve korkarak bakmamdan anlamış olmalıki açıklama gereği duyup

- Ben malesef uyuşturucu bağımlısıyım güzelim fırat bunu bilmiyor. Bilse seni bana emanet bile etmezdi. Yeni başladım bu zıkkıma bırakmak istiyorum ama olmuyor beceremiyorum yapamıyorum. Belki benden daha çok nefret ediceksin korkucaksın ama olmuyor.

Ona karşı biraz yumşamış gibi oldum ama sabahki yaşattığı korkum galip geldi ve yüne nefret doldum

-Fırat abimi aramak istiyorum gelsin alsın beni istemiyorum burayı seni

Yüz ifadesi değişmişti. Ama hala gülümsüyordu.

-Tamam güzelim arayalım, bulabilirse seni gelip alsın bakalım.