❄️Araf❄️(İntikam)

Başlangıç

Mürekebin ucu kağıda değdiğinde akmaya başlar hayat ve ben satır çizgilerinden kendime yol yapmıştım o çizgilerin üzerinde bir cambazmış gibi yürürken nereden bilebilirdim o üzerinde yürüdüğüm satır çizgilerinin benim boğazıma sarılıp beni asıcağını yılar bana kendimi sevmem için izin vermemişti bu nedenle yaşamayı sevmiyordum ama ölüm ruha verilen bi ödüldü ve ben bu ödülü hak etmediğimi düşünüyordum

Karanlık ölümle lanetlenmiş gözleri olan adama baktım sanırım kader o ödülü hak ettiğimi söylüyordu ve karşımdaki adamın başıma doğrultuğu silahta bunu doğrular nitelikteydi ama tüm dikatimi bölen ses hayatımdaki en büyük yaramdı ve yara bandımdı

"korkma"dedi.

korkuyor muydum evet ama korktuğum şey ölüm değildi korktuğum şeyi dilim daha zihnimi süzgecinden geçirmeden dudaklarımdan dökülü verdi

"ölünce sevemezsem seni"

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Yeni bir gün... Kendimden nefret etmeme neden olan küçümser bakışlarla geçicek yeni bir gün...

Ben Melek Ezel hani şu okulun ezik kızı olur ya ben oyum her gün dalga geçilip aşağılanan kantinin bir köşesinde yanlız başına küçümser bakışlarla oturan kız .

Ben diğerleri gibi değilim aslında bundan on bir yıl önce herşey çok normaldi bende mutlu bir çocuktum ileride olucaklardan habersiz mutlu bir kız çocuğu...

O güne kadar on bir yıl önce annem ,babamı ve beni terk edip gidene kadar o günden sonra hiçbirşey eskisi gibi olmadı .

En başlarda hep geliceğini geri dönüceğini düşünmüştüm aslında, hangi anne çocuğunu bırakıp gidebilirdi ki ama gittmişti ve bunu kabulendiğimde herşey daha kötü bir hal aldı tamamen piskolojim bozuldu insanlardan uzaklaştım uzun bir süre kimseyle konuşmadım sonra düzensiz yemek yeme alışkanlığım başladı ve kilo aldım babam beni bir piskoloğa göndermeye başladı ve zamanla babam  için yaşama kararı aldım çünkü benim bu dünyada ondan başka kimsem olmadığı gibi onunda benden başka kimsesi yoktu

Birde ben terk edemezdim onu ama uzun bir süre insan içine çıkmadığım bu süre içinde aşırı derecede kilo aldığım diş telerim oldukça bakımsız saçlarım ve kıyafetlerim yüzünden dışlandım ve şuan okulun en ezik kızı ünvanının sahibiyim.

Okulumdakiler Haldun Arsoy 'un kızı olduğumu ve Arsoy şirketler grubunun tek varisi olduğumu bilmiyorlar aslıda hakımda hiç birşey bilmiyorlar okulun eziği olduğum dışında...

Uzun lafın kısası en başındada dediğim gibi kendimden nefret ediyorum annesi tarafından bile sevilmeye layık görülmeyen biri neden kendini sevsin ki ...

kendimi sevmememin bir etkeni de saç ve göz rengimin o biyolojik annem olan kadına benzemesi sarışın ve mavi gözlüyüm kimilerine göre çok güzel olan bu özelikler kendimden iğrenmem içinde bir sebep aslında

Eğer babam olmasaydı şimdiye kadar intahar etmiştim ama şuan onun için yaşıyorum .

Birde son olarak Demir var sevdiğim çocuk evet okulun en ezik kızı da birisine aşık olabiliyo ama malesef yanlış kişiye onu asla sevmiycek kişiye olan kişiye...

***************

Koridorda boş boş yürürken arkamdan Arzu 'nun "Ezikkk bi gelsene buraya" diye ciyaklayarak bağırmasıyla herkezin dikatti üzerime toplanmıştı zaten hep böyleydi görünmezdim kimse farketmezdi beni ama farkedildiğimde
Herkezin dalga konusu olurdum .